No. 53/54 Band IV No. 1/2 ' 1. Mai 1907
Repertorium novarum specierum regni vegetabilis
Centralblatt für Sammlung und Veröffentlichung
von Einzeldiagnosen neuer Pflanzen
Herausgegeben
von
Dr. phil. Friedrich Fedde
/$ Preis des Jahrganges 12 Mk., für das Ausland 13,50 Mk. der einseitig bedruckten Ausgabe 16 Mk., bezw. 18 Mk.
BERLIN-WILMERSDORF SELBSTVERLAG DES HERAUSGEBERS, WEIMARSCHESTR. 3!
COMMISSIONS-VERLAG VON GEBRÜDER BORNTRAEGER, BERLIN 1907.
A
Den Herren Autoren die gefällige Nachricht, dass eingesandte Originaldiagnosen a
sofort zum Abdruck gelangen.
Wa s E
Die Herren Autoren, die Originaldiagnosen einsenden, werden gebeten, die Manuskripte völlig druckreif und möglichst auf einer Seite beschrieben einzusenden. Etwa später ge- wünschte Satzänderungen, Hinzufügungen oder Textkorrekturen fallen den Herren Verfassern zur Last.
Die Herren Autoren erhalten auf Wunsch 50 Separate kostenfrei geliefert.
Anzeigen:
Bulletin de "Herbier Boissier
Organe mensuel de botanique, publié par l’Herbier Boissier a Chambezy, Suisse. 1ère serie, de 1893 à 1899, soit 7 forts volumes à frs. 20.— par année, | 2me série, commencée en 1901. Abonnement à frs. 25.— par année. „Mémoires“, suite au Bulletin, 1900. La collection complète frs. 30.—
Alle Manuskriptsendungen sind an
Dr. phil. F. Fedde, Wilmersdorf-Berlin Weimarsche Strasse 31
zu richten
Repertorium novarum specierum regni vegetabilis
Centralblatt für Sammlung und Veröffentlichung von Einzeldiagnosen neuer Pflanzen
auctore
Friderico Fedde
Fasciculus IV (1907)
BERLIN-WILMERSDORF SELBSTVERLAG DES HERAUSGEBERS, WEIMARSCHESTR. 31 COMMISSIONS-VERLAG VON GEBRÜDER BORNTRAEGER, BERLIN — 1907 —
Mo. Bot.Garaen | 1908
Druck von A. W. Hayn's Erben, Potsdam.
Vorrede zum IV. Bande.
Die Entwickelung des Repertoriums im verflossenen Jahre war zwar eine langsam fortschreitende, indessen doch immer noch nicht so, dass die Selbstkosten gedeckt werden, geschweige denn, dass an eine Ver- grósserung des Umfanges ohne Erhóhung des Bezugspreises gedacht werden kann; und das ist durchaus nötig, um möglichst alle zer- streuten Diagnosen vollständig bringen zu können. Wie weit dies bis jetzi regelmässig. geschehen kann, zeigt das Zeitschriftenver- zeichnis, das sich gleich an diese Vorrede anschliesst und 195 Nummern umfasst.
Ich muss daher noch einmal an alle Gönner und Freunde meiner Unternehmung die dringende Bitte richten, durch eifrige Werbung im Kreise der Freunde und Fachgenossen die Zahl der Abonnenten zu er- höhen, damit endlich an eine Vergrösserung des Umfanges gegangen werden kann.
Die Zusendung von Originaldiagnosen für diesen Band fand weiter in recht dankenswerter Weise statt, nur macht es immer noch Schwierigkeiten, Separate aus wenig verbreiteten und in Berlin nicht zugänglichen Schriften von den Autoren zu bekommen. Ich bitte im Interesse der Förderung des Werkes um recht zahlreiche Zusendung, da das Abschreiben der Diagnosen aus den Zeitschriften grösseren Zeit- verlust kostet.
Ausserdem erkläre ich mich gern bereit, Übersetzungen von Diagnosen ins Lateinische aus Floren und anderen Werken zu bringen, damit diese
- nach den Beschlüssen der Nomenklaturkonferenz gültig werden.
Dr. F. Fedde,
Berlin-Wilmersdorf, Weimarsche Str. 3.
Zeitschriften- Verzeichnis.
Beifolgend die Zeitschriften, aus denen regelmässig die neuen Diagnosen im Repertorium gebracht werden
Agram, Glasnik.
— Soc. hist.-nat. Croat.
Amani. Pflanzer.
Amsterdam. Versl. Wis.-en Nat. Afd, Kon.
Augsburg. Ber. Nat. Ver. Basel. Verh. Naturf. Ges. Batavia, Teysmannia. Bautzen. Sitzb. u. Abh Bergen. Bergens Mus. Berkeley. Univ. Calif. Berlin. Sitzb. Kgl. Pr. — Ber. D. Bot. Ges.
Aarb. Publ. Ak, Wiss.
— Ber, D. Pharm. Ges. — Sitzb. Ges. Natf. Fr. — Gartenfl.
— Tropenpflanzer.
Zeitschr. Ges. Erdk. Bern. Mitt. Naturf. Ges. — Verh. Naturf. Schweiz. Ges.
Besançon. Mém. Soc. d’Emu). Doubs.
— Arch. Fl. jurass.
Bonn. Verh. Naturh. Ver. Rheinlande.
— Mitt. D. Dendr. Ges. Bordeaux. Act. Soc. Linn, Boston. Proc. Amer. Ac.
— Proc. Soc. Nat. Bist.
Bourg. Bull. Soc. Nat. Ain. Braunschweig. Jahrb. Ver, Natk. Bremen. Abh. Naturw. Ver. Breslau. Jahresb. Schles, Ges. Brünn. Verh. Naturf. Ver.
— Ber. u. Abh. Clubs Naturk. Brússel. Bull. Soc. R. Bot. Belg. Budapest. Nóv. Kózl.
— Ann. hist.-nat. Mus. Hung. Buenos Aires. Ann. Mus. Nac.
Caen. Bull. Soc. Linn. Norm. Calcutta. Rec. Bot. Surv. India.
Chapel Hill. Journ. Elisha Mitch. Soc.
Chemnitz. Ber. Naturw. Ges. Cherbourg. Mém. Soc. Sci. nat. . Christiania. Nyt Mag, Naturvid. — Arch. Math. og Naturv.
Chur. Jahrber. Natl. Ges, Graubünden. | Cincinnati. Journ. Cinc. Soc. Nat. Hist.
Gew. Vergad. Ak. Wet. Ann Arbor Rep. Michigan Ac. Sci.
Nat. Ges. Isis.
|
Coimbra. Bol. Soc. Brot. Colombo. Ann. Bot. Gard. Parad. Colorado Springs. Color. Coll. Stud. Columbus. Ohio Nat.
Danzig. Schrift. Naturf. Ges. Amt]. Ber. Verw. Samml. Dorpat. Schrift. Naturf. Ges. — Arch. Naturk. Liv-, Ehst- u.
lands. — Act. hort. bot. Jurjev.
— Sitzb. Naturf. Ges. Dresden. Sitzb. Isis. Diirkheim. Jahrb. Pollichia.
Kur-
, Edinburgh. Trans. a. Proc. Bot, Soc.
| — Ann. Scot. Nat. Hist. ; Elberfeld. |! Emden.
Jahrb. Naturw. Ver. Jahrber. Naturf. Ges. Erlangen. Sitzb. Phys.-mediz. Soz.
Florenz. Bull. Soc. bot. Ital.
Nuov. Giorn. Bot. Ital. Frankfurt a. M. Ber. Senckenbg. Ges. Frankfurt a. O. Helios.
| Frauenfeld. Mitt. Thurg. Naturf. Ges.
Freiburg i. B. Ber. Natf. Ges.
| — Mitt. Bad. Bot. Ver.
, Güstrow.
Genua. Malpighia.
Gera. Jahrb. Ges. Fr. Naturw. Giessen. Ber. Oberh. Ges. Nat.- u. Heilk. Görlitz. Abh. Naturf. Ges. Grahamstown. Rec Albbany Mus. Graz. Mitt. Naturw. Ver. Steiermark. Greifswald. Mitt. Naturw. Ver. Arch. Ver. Freunde Na- turg. Mecklenburg.
, Halifax. Proc. a. Trans. N. ‘Scot, Inst.
|
Soc. Hamburg. Verh. Ver. naturw. Unterh. — Verh. Nat. Ver. -— Abh. Geb. Naturw. Hannover. Jahrb. Naturh. Ges. Heidelberg. Verh. nat.-med. Ver. Hermannstadt. Verh. u. Mitt. Ver. Nat.
Jekatherinburg. Bull. Soc. oural. Indianopolis. Proc. Ind. Ac. Sci,
Zeitschriften-Verzeichnis.
Innsbruck. Zeitschr. Ferdin. — Ber. Naturw.-Med. Ver. Jena. Naturw. Wochenschr. Jowa. Jowa Nat.
Karlsruhe. Verh. Naturw. Ver.
Kassel. Abh. Ver. Naturkd.
Kiel. Schr. Naturw. Ver. Schleswig- Holstein. .
Kiew. Mém. Soc. Nat.
Klagenfurt. Carinthia.
— Jahrb. Naturh. Landesmus.
Königsberg. Schr. phys. ök. Ges.
Kolmar. Mitt. Naturh. Ges.
Kopenhagen. Bot. Tidsskr.
— Medd. Bot. For.
— Vidensk. Medd.
Laibach. Mitt. Mus. Ver.
— lsv Muz. Drust.
Landshut. Ber. Bot. Ver. Lausanne. Bull. Soc. Vaud. Leipzig. Gartenwelt.
— Bot. Zeitg.
Le Mans. Monde des Plantes. Linz. Jahrb. Ver. Natk.
— Mus. Franc.-Carol.
London. Ann. of Bot.
— Bot. Mag.
— Gard. Chron.
Lund. Botaniska Notiser. Lüneburg. Jahrb. Nat. Ver. Luxemburg. Arch. Trim.
— Rec. Mém. et Trav. Soc. Bot. — Ver. Lux. Naturfr.
Lyon. Ann. Soc. bot.
Madison. Wisc. Geol. Nat. Hist. Surv.
— Trans. Wisc. Ac. Sci.
Magdeburg. Abh. u. Ber. Mus. Nat. u. Heilk.
Mailand. Atti Soc. Mus. civ. Milano, Marburg. Sitzb. Ges. Bef. ges. Natw. Milwaukee. Bull. Wisconsin Nat.
Hist. Soc. Missoula. Bull. Univ. Montana. Mons. Le Bambou. Montevideo. Ann. Mus. Nac. Moskau. Bull. Soc. Imp. Nat. München. Mitt. Bayr. Bot. Ges.
Neapel. Boll. Soc. Nat. Napoli.
— Rendic. Acc. Sci. Fis. e Mat. Neudamm. Monatsschr. Kakteenkd. Neuenburg. Bull. Soc. Sci. Nat. New York. Ann. N. York Ac. Sci. Nijmwegen. Rec. Trav. bot. Neerl. Nürnberg. Abh. Naturf. Ges.
— Jahrb. Naturf. Ges.
Odessa. Mém. Soc. Nat. Nouv. Russie. Olmútz. Ber. Naturw. Sekt.
Ital. Sci. nat.
|
| Paris.
V
Padua. Atti Acc. Sci, Venet.-Trent.-Istr. Palermo. Contr. Biol. veg. Ann. Sci. nat. Paris.
| >- Bull. Mus. Hist. nat. Paris.
— C, R. Acad, Sci.
|. — Nouv, Arch. Mus, hist. nat.
- Philadelphia.
| Posen.
— Rev. gén. Bot.
Proc. Am. Phil. Soc.
— Proc, Ac. Nat. Sci.
Pisa. Atti Soc. Tosc. Sci. Nat.
Zeitschr. Naturw. Abt. d. Ges. f. Kunst u. Wiss.
Prag. Sitzb. Lotos.
— Sitz. Kgl. Bóhm. Ges. Wiss.
Pressburg. Verh. Ver. Natur- u. Heilk.
Regensburg. Mitt. Ver. Naturfr. Reichenberg. Mitt. Ver. Naturfı. Rio de Janeiro. Arch. Mus. Nac. Rochester. Proc. Rochester Ac. Sci. Rom. Ann. di Bot.
— Atti R. Acc. Linc.
San Diego. Zoë. | Sao Paulo. Rev. Soc. Sci. Siena. Bull. Lab. Ort. bot. Sitten. Bull. Soc. Murith.
St. Gallen. Ber. Naturw. Ges. St. Louis, Trans. Ac. Sci.
-— Rep. Missouri Bot. Gard.
; Stockholm. Ark. f. Bot.
Strassburg i. E. Mitt. Philom. Ges.
Stuttgart. Jahresh. Ver. vaterl. Na- turk. Wiirttembg.
— Zeitschr. f. Naturw.
Sydney. Agric. Gaz. N. S. Wales.
— Proc. Linn. Soc. N. S. Wales.
Tiflis. Act. hort. bot.
-. Mon. Jard. bot.
Tokyo. Bot. Mag.
— Journ. Coll. Sci.
Topeka. Trans. Kansas Ac. Sci. Tromsö. Mus. Aarber.
| — Mus. Aarsh. Tufts College, Mass. Tufts Coll. Stud.
| Wellingtcn.
| Würzburg.
Washington. Proc. Biol. Soc, — Misc. Pap. Bur. Plant Industr. — Plant World. Trans. Zealand Inst. Wien. Ann. Hofm. — Mitt. Naturw. Ver. — Schrift. Ver. Verbr. Naturw. Kenntn. — Verh. Zool.-Bot. Ges. Wiesbaden. Jahrb. Nassau. Ver. Natk. Winterthur. Mitt. Naturw. Ges. Sitzb. Phys.-Med. Ges.
Verh. Schweiz. Nat. Ges.
and Proc. New
Zürich.
Zwickau. Jahrb. Ver. Natk.
XXIV.
L.
XCIII.
LV.
XI.
XVIII.
XCIX. XCVIII
LXXI
LXXI. V.
- Inhalt.
Ames, Oakes. Species novae Acoridii generis in Philip- pinis "insulis indigenae. (Ex: Proc. Biol. Soc. Washington, XIX [1906], pp. 143--154.) pp. 72—82 Bolus. Harry. Plantae africanae novae. |, (Ex: Trans. South Afric. Phil. Soc., XVI, p 2 [Oct. 1905], pp. 135—152.) . . . e. . pp. 194—202
. Bornmiller, J. Galium Dieckii Bornm.. eine neue Art der
Sektion Eugalium-Chromogalia aus der Flora des Cilicischen Taurus. (Originaldiagnose.) . . . pp. 267—268
. Bornmiller, J. Bryonia Haussknechtiana Bornm. nov. spec.
(Originaldiagnose.) . e... p. 354
. Brandegee, T. S. Plantae novae Californicae.
(Aus: Zoé, V [1906], p. 227—230.) . . . . . pp. 13—15.
. Brenner, Magnus. Varietates novae Taraxacı officinalis.
(Ex: Medd. Soc. Faun. Flor. Fennica, h. 32, 3. IIT. 1906,
p. 96—99). . . . . o... pp. 28—29 Brenner, Magnus. Tarazaca nova vel distinctius definita (Originaldiagnosen.) . 2. s. s. s p. 355—351
Bush, B. F. Plantae novae Texanae. (Ex: Missouri Bot. Gard. Rep., XVII [1906j, pp. 119—125.) pp. 213—217 Chase, Agnes. Panicearum genera ac species aliter disposita, I. (Ex: Proc. Biol. Soc. Washington, XIX [1906], pp. 183—192.) pp. 29—30 Cogniaux, Alfred. Orchidaceae novae Brasiliae atque terrarum adjacentium ab Alfredo Cogniaux descriptae. I. (Ex: Bull. Soc. Roy. Bo*. Belgique, XLIII 11906), pp. 266 à 356.) . . . . pp. 54—60 Cogniaux, Alfred, Macrozanonia gen. nov. (Ex: Bull. Soc. bot. Belgique, XLITI [1906], p. 358.) pp. 380—381 Costantin et Gallaud. Asclepiadaceae novae madagascarienses a Geay collectae. (Ex: Bull. Mus. d' Hist nat. Paris, XII. [1906], pp. 415—421.)
pp. 376 — 380 Diels, Ludwig. Rhododendron siamense Diels, nov. spec. (Originaldiagnose.) à . . + + s s + p. 289 Diels, Ludwig. Prunus Hosseusii Diels, nov. spec., aus Siam. (Originaldiagnose. . . . pp. 289—290
Domin, Karl. Koeleriae novae danicae a K. Domin de- seriptae. (Ex: Bot. Tidsskr, XXVII [1906], p. 221—224.) . pp. 11—12
LXXVI.
LXXVII.
IV. XXXVII. XLVIII. XCV.
XLVII. XXVIII.
LXXXIV.
XXX.
VII.
XXXIII.
XXXVII. LI. -LXXXIL LX VII.
LXXXI.
XXXV.
Inhalt. Vii
Domin, Karl. Zwei neue Azorella-Arten aus Südamerika.
(Originaldiagnosen.) . . . . . . BE E 296—298 Domin, Karl. Umbelliferae ovae extr nouropaeae, . (Ori- ginaldiagnosen.) . . . . . u 298 — 300
[Fedde, Friedrich.] Species ı novae ex „Schedae ad Her- barium Florae Rossicae a Museo Botanico Academiae Imperialis Seientiarum Petropolitanae editum*, V, no.
1201—1600 (1905). 170 pp. . . pp. 8-11 [Fedde, Friedrich.] Species novae in Gardeners’ Chro- nicle, 3. ser, XXXVII (1905), descriptae . . . pp. 120—126 [Fedde, Friedrich.| Species novae in Gardeners’ Chro- nicle, 3. ser, XXXVIII (1905), descriptae an pp. 170—179 [Fedde, Friedrich.] Species novae in Gardeners’ Chro- nicle, 3. ser, XXXIX [1906], descriptae . . pp. 363—371 (Fedde, Friedrich.| Plantae anno 1906 in Botanical Ma- gazine* denuo descriptae . . . . . . . . . pp. 167—169
Fedtschenko, Olga et Boris. Jridaceae novae in Tur- kestania Rossica detectae.
(Aus: Bull. Jard. Imp. Bot. St. Pétersbourg, V [1905], no. 4) . . pp. 95—96 Fedtschenko, B. A. Species novae in Turkestania de- tectae.
(Ex: Journ. Bot. Sect. Bot. Soc. Imp. Nat. St. Pétersbourg, 1906, no. 6.) . . . pp. 318— 320 Focke, W. O. Zwei neu entstandene Tragopogon- Arten.
(Ex: W. O, Focke, Betrachtungen und Erfahrungen über Variation und Artenbildung, in: Abh. Nat. Ver, Bremen, XIX [1907], p 68—87.) . . 20. . pp. 97—98 XIII. XXVI. Fries, Rob. E. Neue Arten. aus: Rob, E. Fries,
Zur Kenntnis der alpinen Flora im nórdlichen Argen- tinien. lll. IV. V.
(Ex: Nova Acta R. Soc. Sci. Upsaliensis, Ser. IV, Vol. I, no. 1 [1905]) . . . 20. . . pp. 20—24, 33—42, 86—94 LI. Fries, Rob. E. Zur Kenntnis der Phanerogamenflora der Grenzgebiete zwischen Bolivia und Argentinien.
III. IV. | (Auszug aus: Arkiv för Botanik, Bd. 6 [1906], no. 2 16 pp.) pp. 104—108, 202—207 Fries, Rob. E. Scopariae generis species novae.
(Ex: Arkiv fór Botanik, VI. 1906, no. 9) . . . pp. 116—120 Greene, E. L. Rosaceae novae Columbiae Britannicae. (Ex: Ottawa Naturalist, XVII [1905]. pp. 215—216.) . p. 208
XCIV. Greene, Edward L. Rhus glabra revisa et in species novas atque affines divisa.
(Ex: Proc. Washington Ac. Sci," VIII [1906], pp. 167 bis 196) . . . pp. 311—316, 357—363 Hackel, Ernst. Gramineae novae Argentinae. I.
(Ex: T. Stuckert, Contribución al conocimiento de las Gramináceas Argentinas. — An. Mus. Nac. Buenos Aires, XI [19041, pp. 43—161.) . . . . . . . . pp. 271—280 LXXXIV. Hackel, Ernst. Gramineae n novae Argentinae. 11.
(Ex: T. Stuckert, Segunda contribución al conocimiento de las Gramináceas Argentinas. — An. Mus. Nac. Buenos Aires, XIII [1906], pp. 409—555.) . . . pp. 305—310, 340—348 Hackel, Ernst. Gramina Cubensia nova.
(Ex: Primer Informe Anual de la Estacion Agronomica de Cuba, 1906, June 1, p. 409—412.) . . . . . . pp. 112—114
Vill
XCVI.
XIX.
XXXII
XVII.
XLIII.
LXXIII.
LXXIV.
LIII.
XLVI.
XCI. XLIV.
LXXIX.
XXII. XXV.
XXVII. XXXVI.
LVIII.
C.
Inhalt.
Hayek, August von. Plantae novae Stiriacae II.
(Ex: ,Schedae ad Floram Stiriacam exsiccatam.* Lief. 7—10 [1906]. sched. 301—500.) . pp. 371—373 Heller, A. A. Plantae” novae Californiae mediae occi- dentalis.
(Ex: Bull. South Calif. Ac. Sc. Los Angeles, II [1903], pp. 65 —70.) . 2. s. . pp. 60-63 Hollick, Arthur. Species novae Pleistocaeniae Marylan- dicae.
(Ex: Contr. New York Bot. Gard., no. 85, in: Maryland Geolog. Surv., 1906, p. 217—237, pl. 67—75.) . pp. 100—104 Holm, Th. Carices novae Americae Boreali-occidentalis.
(Ex: Holm, Studies in the Cyperaceae, XXIV, in: Amer. Journ. Sci, XX [1905], pp. 301—806.) . . pp. 50—54 Holmboe, Jens. Einige neue Formen von Anemone He- patica L. aus der Umgegend von Christiania.
(Ex: Nyt Mag. f. Naturv., XLIV 11906), Pp» 351—811, taf. XV.) . . . . pp. 155—159 Hosseus, C. C. Leguminosae novae siamenses. (Original- diagnosen.) E pp. 290 —291 Hosseus, C. C. Eine neue ' Gesneracee (Did ymocarpus aureo-glandulosa) C. B. Clarke, aus Siam. (Original- diagnose.) 0.1 . pp. 291—292 Janczewski, Eduardus. Species novae generis Ribes. II.
(Ex: Bull. intern. Acad. Sci. Cracovie, Cl. Sci. math. et
nat., Déc. 1905, p. 155—764; Janv. 1906, P 1—18; Mai 1906, p- 280—993.) . ; pp: 209—212 Koehne, E. Neues von F orsythia.
(Ex: Gartenflora LV 11906), pp. 176—180. 198—207, 226
bis 232.) . . pp. 164—166 Kränzlin, Fr. Eine neue Calceolaria : aus Peru. (Original- diagnose.) p. 353
Kusnezow, N. Primulae generis species et varietates novae Caucasicae in Fl. Cauc. critica descriptae.
(Ex: Fl. Cauc. critica, IV, 1 [1901], p. 1—117.) pp. 159—162 |Lakon]. Drei Diagnosen aus Heldreichs ,,ZvufoAai zc ovvraEi Xiwgidos tav Kuxkadav: ‘H Xdmoic vc Mvxóvov xal tæv naçgaxeuérwr voor Arjlov xa Pyvelac”.
(Ener. IIeovaooov, 1901, p. 239—255.) . . . . . . . p. 302 Léveillé, H. Nouveaux Ficus chinois. (Originaldia- gnosen.) . pp. 65—67 Léveillé, H. Ficus genus speciebus. chinensibus auctum.
(Ex: Mem..R. Ac. Cienc. y Art. Barcelona, 3 ser, VI, no, 12, 17 pp.) . . pp. '82—86 Léveillé, H. Melastomataceae novae chinenses.
(Ex: Mém. Soc. nat. Sci. nat. et math. XXXV [1906], p. 391—398.) Léveillé, H. Commelinaceae novae chinenses.
(Ex: Mém. Soc. nat. Sci. nat. et math. de Cherbourg, XXXV [1906], p. 881-391.) . . . pp. 114—115 LXXXVI. Léveillé, H. Decades plantarum novarum, I.
Il. III. (Originaldiagnosen.) pp. 225—227, 330—334 [Luisier, G.] Neue Arten aus: G. Sampaio, Notas criticas sobre a Flora portugueza.
(Ex: Ann. Sci. Nat, Porto X [1906[, pp. 8—77.)
de Cherbourg,
pp. 94—
pp. 382—384
XLI.
LXVIIH.
XXXIV.
XIV.
LXII.
LXVI.
LXIX.
LIV.
XV.
LXXXIII.
XCVIL
LVI.
LIX.
XLII.
Inhalt. IX
Macloskie, George. Plantae novae Patagonicae. H. (Auszug aus George Macloskie, Flora Patagonica, Sect. 3 u. 4, in: Rep. Princeton Univ, Exp. to Patagonia, 1896—1899, Vol. VIII, Botany, Part. V, pp. 595 —810 [1905], pp. 811- 905 [1906].) . . . . . pp. 137—144
Maiden, J. H. Plantae novae in New South Wales indigenae.
(Ex: Proc. Linn. Soc. New South I ROS: XXXI [28. XI. 1906], part. IV, pp. 731—142.) . . . e. . + pp. 280—284
Masters, M. T. Coniferae Chinenses novae. (Ex: Journ. Linn. Soc Bot., XXXVII [1906], p. 410—424.) pp. 108—111 Menezes, Carlos A. Species novae madeirenses a Carlos A. Menezes descriptae. (Aus: Ann. Sci. Nat. Porto, VIII [1901], pp. 95—99.) pp. 43—44 Murbeck, Sv. Rumicis vesicarü species novae affines. (Ex: Lunds Univ. Arsskr, N. F., Afd. 2, Bd. 2, n. 14; Kgl. Fys. Sállsk. Handl., N. F., Bd. 17, n. 14: 30 pp., 2 tab.)
pp. 251—255 Muschler, Reno. Labiatae siamenses novae. (Original- diagnosen.) . . . . 2. s. pp. 268—211
Nelson, Aven et Kennedy, P. B. Species novae ex ,Great Basin“ (Nevada et California). (Ex: Proc. Biol. Soc. Washington, XIX [1906|, pp. 155 à 158) . . . . 5... . . . . pp. 284—286 Pau, Carolus. Fritillaria Boissieri Costa. (Corrigit Carolus Pau in: Bull. de la Institució Catalana d'Historia Natural, Barcelona, 1907, p. 9) . . . . . . p. 212
Paulsen, Ove. Plantae Olufsenianae ex Asia Media et Persia denuo descriptae.
(Ex: Ove Paulsen, Plants collected in Asia Media and Persia, III. IV, in: Bot. Tidsskr., XXVII 1906) p- 127—151; p. 209—219) . . . eo. pp. 45—48
. Pearson, H. H. W. Verbenaceae 1 novae Austro- africanae,
(Ex: Transact South Afric. Phil. Soc, XV, pt. 4 [1905), p. 175--182.) . . . . + p. 25—27
. Perkins, J. Ein neites Alniphyllum (A. Fauriei) und
einiges über die systematische Stellung der Gattung, (Originaldiagnose.) . . . . . . . ui p. 1, 2 Petitmengin. Lysimachia genus novis speciebus chinen-
sibus auctum. (Ex: Le Monde des Plantes, IX, no. 46 tl. VII, 1907],
pp: 30,31). . . . . . pp. 317—318 Pulle, A. Plantae’: novae Surinamenses, (Ex: Hec. Trav. Bot. Néerl, [1907], pp. 119—141.)
. pp. 313—316 Prain, D. Meconopsis, Papaveracearum genus, speciebus nonnullis novis aucta. (Ex: Ann. of Bot., XX 1900), pp. 323—310. Plate XXIV
and XXV). . o... pp. 217-224 Rechinger, Karl. Plantae novae | pacifieae. (Original- diagnosen.) . . . . . + + pp. 228—235
Robinson, B. L. Eupatorieae novae Americanas. IL
(Ex: Proc. Amer. Ac. Arts and Sci, XLI, no. 1, May 1906, pp. 1—48: Contrib. Gray Herb. Harvard Univ., N. S., XXXII, 1—IV) . . . . Le + Pp 144—155
XXXL
II. LXXV. XX.
XVI.
XXIII.
LXXX.
XLV,
LX.
XII. XXI.
LXXX VII.
LXXXVIII.
VII.
III.
XLIX.
LXXVIII.
Inhalt.
Rose, J. N. Umbelliferae novae Georgianae.
(Ex: Proc, Unit. St. Nat. Mus, XXIX [1905], p. 441—442 with pl. HIL). . . p. 99 Rosenstock, E. Filices 1 novae. |. 1L (Originaldiagnosen.)
pp. 2—6, 292—296 Schuster, Jul. Veronicae generis altera hybrida nova. (Originaldiagnose.) ED pp. 63—64 Sodiro, A. Piperis generis species novae e quattuor Ecua- dorenses a Sodiro descriptae.
(Aus: Sertula Florae Ecuadorensis, auctore A. Sodiro, - 1905, pp. 13—16.) . . pp. 48—50 Steiger, Emil. Neuheiten aus der Flora der Adula- Gebirgsgruppe. II.
(Aus: Verh. Naturf. Ges. Basel, XVIII 11906), pp. 465 bis 755.) . . pp. 67—71 Terracciano, Nic. Nonnullae formae seu varietates
Ornithogali montani Montis Pollinis Calabriae descriptae.
(Ex: Rend. R. Acc. Sci. fis. e math. Napoli. XLV [1906], pp. no D. . pp. 303--305 Thellung, A Acanthocardamum erinaceum (Boiss.) Thel- lung, als Vertreter einer neuen Cruciferengattung aus Persien.
(Ex: Vierteljahrsschr. Naturf. Ges. Zürich, LI {1906}, pp. 221—225.) pp. 162—164
. Urban, Ign. Turneraceae novae Uleanae. (Originaldiagnosen. )
pp. 129—137 Valeton, Th. Die Arten der Gattung Aphanomyrtus und ihre Synonymik, (Originalarbeit.) pp. 234—235 XXIX. XXXIX. LVH. LXII. LXX. XC. Vermischte neue Diagnosen . . pp. 31, 32, 64, 96, 127, 128, 221--224, 255 141—143, 348—352. no .128, 129, — 130, — 131, 132, — 133—135, 136, 140, 144—150, 151—155. Wangerin, W. Cornaceae novae.
—256
(Originaldiagnosen.) pp. 335—337
Wangerin, W. Alangium genus novis speciebus auctum (Originaldiagnosen.) . e. . pp. 338— 340 Westerlund, Carl Gustaf. Neue Abarten und Formen aus der Flora von Helsingland.
(Ex: Bot. Not., 1906, p. 1—40.) . pp. 15—19 Zahlbruckner, A. Ein neues Dialypetalum aus Mada- gaskar. (Originaldiagnose.) . . . pT
LXI. LXIV. LXXXV. Zahn, Carolus Hermannus. Hieracia Caucasica nova, a. D. Litwinow, Petropolitano, annis 1905 et 1906 in Caucaso boreali lecta. (Originaldiagnosen.) pp. 179—194, 236—251, 251—266, 321—330 Register hierzu . . pp. 329—330 Zobel, August. Neues aus dem "Verzeichnis der im Herzogtume Anhalt und in dessen näherer Umgebung beobachteten Phanerogamen und Gefässkryptogamen“, Teil H. 1907. p. 300—301.
Repertorium novarum specierum regni vegetabilis
auctore F. Fedde
No. 53/34 IV. Band n Mai 1907
L Ein neues A/niphyllum (A. Fauriei) und einiges
über die systematische Stellung der Gattung. Von J. Perkins. (Originaldiagnose.)
Alniphyllum Fauriei Perkins, nov. spec.
Arbor 8—10 m alta: rami subteretes, juniores sparsissime stellato- pilosi demum glabrescentes; folia alterna, petiolata, petiolo 0,5—1,3 em longo, oblongo-lanceolata vel interdum ovato-lanceolata, 6—12,5 cm longa, 2.5—4,5 cm lata, basi cuneata vel rarissime rotundato-cuneata, apice acuminata angustata vel acuta, membranacea, utrinque margine indistincte irregulariter glanduloso-dentieulata, juniora utrinque hie illie pilis stellatis vestita, adulta glabrescentia, nervis venisque supra paullo subtus mani- feste. prominentibus, laxe reticulatis, nervis lateralibus 7—10, marginem petentibus. Inflorescentia cymosa, cymis pluribus, 2—3-floris, paniculam formantibus; flores albi (ex Faurie) 1,5 em longi, pedicello 2—5 mm longo, articulato, fusco-tomentoso; calyx pateriformis, 6 mm altus, lobis ovato-lanceolatis, magnis tubum longitudine aequantibus, membranaceus, extus fusco-stellato-tomentosus, intus dense griseo-pilosus; corolla 5-par- tita, tubo 3 mm longo, lobis multo breviore, lobis in aestivatione imbri- catis, membranaceis, 15 mm longis, 6 mm latis, utrinque stellato-pilosis, anguste oblongis, obtusis; stamina 10, inaequalia, 5 quam cetera multo longiora, longiora circiter 7 mm longa, breviora circiter 4,5 mm longa, filamentis in parte superiore liberis, latis, glabris, in parte inferiore in tubum glabrum 11 mm longum, membranaceum lateraliter connatis; an- therae 3 mm longae, introrsae, loculis rimis 2 lateralibus dehiscentibus; ovarium parce inferum ovatum, griseo-stellato-tomentosum, quinque- loculare; ovula 6—7 in quoque loculo angulo centrali subseriatim inserta: stylus filiformis, glaber, stigma indistincte quinquelobum; fructus desi- derantur.
Formosa: Kelung, im Walde (Faurie no. 283; im Mai blühend).
Die neue Art nähert sich Alniphyllum pterospermum Matsumura; diese Art ist jedoch durch die auf der Unterseite dicht behaarten und dickeren Blätter leicht kenntlich und gut unterschieden; ferner ist bei der neuen
Repertorium novarum specierum. 1
2 J. Perkins: Ein neues Alniphyllum [A. Fauriei] etc.
Art (4. Fauriei Perk.) der Unterschied der Lánge der kürzeren und längeren Staubfäden viel bedeutender (vgl. Hayata in Journ. Coll. Sci. Tokyo, XXII [1906], Taf. XV). Durch die Form der Blätter, den kahlen Griffel und den kahlen Staminaltubus ist sie von Alniphyllum Fortunei (Hemsl.) Perk. in Englers Pflanzenreich — Alniphyllum macranthum Perk. in Englers Jahrb., XXXI (1902), 488. — Alniphyllum pterospermum Hemsl. in Hook., Ic., VIII (1905), 279 pp.; Hayata in Journ. Coll. Sci. Imp. Univ. Tokyo, XXII (1906), 232 pp. — Halesia Fortunei Hemsl. in Journ. Linn. Soe., XXVI (1889), 75. — Alniphyllum megaphyllum Hemsl. et E. H. Wilson in Kew. Bull., V (1906), 162 durchaus verschieden. a
Hayata hat Faurie's Pflanze (no. 283) fálschlich unter Styrax serrulatus Roxb. aufgeführt.
Er hat im Journ. of the College of Science, Imperial University of Tokyo, Japan, XXII (1906), p. 232 die Blütenverhältnisse der Gattung Alniphylum sehr sorgfältig behandelt und ist der Meinung, dass die Gattung aus der Familie der Styracaceae auszuschliessen sei und den Typus einer eigenen Familie, der „Alniphyllaceae“ darstelle, welche im System in die Nähe der Ericaceae zu stellen sei. Ich kann mich dieser Ansicht keinesfalls anschliessen; meiner Meinung nach stimmen die Cha- raktere der Gattung Alniphyllum recht gut zu denen der übrigen Styraca- ceen-Gattungen. Hayata behauptet, dass die Staubblätter in zwei Reihen stünden und dass dies ein Grund sei, die Gattung von den Styracaceae auszuschliessen; wir finden jedoch ganz dieselbe Anordnung der Staub- blätter in anderen typischen Styracaceengattungen, von welchen die Gattung Pterostyrax wegen der Ungleichheit in der Länge der Staub- fäden die grösste Übereinstimmung mit Alniphyllum zeigt. Ein gegliederter Blütenstiel kommt auch bei Halesia und Pterostyrax vor.
Es liegt also durchaus kein Grund vor, die Gattung Alniphyllum aus der Familie der Styracaceae auszuschliessen und ihr den Rang einer eigenen Familie zuzuweisen.
II. Filices novae. |. Von Dr. E. Rosenstock, Gotha. (Originaldiagnosen.)
1. Asplenium Daubenbergeri Rosenst., nov. spec.
Enasplenium; rhizomate breviter repente, epigaeo, c. 1 cm crasso, paleis anguste lanccolatis, fere 8 mm longis, ?/, mm latis, integerrimis, in apicem piliformem, fibrillosum desinentibus, atropurpureis, strictis, sub- coriaceis densissime obtecto; stipitibus gracilibus, 30—40 cm longis, vix ultra 2 mm medio crassis, cinereo-purpurascentibus, antrorsus sulcatis,
Dr. E. Rosenstock: Filices novae. I. 3
paleis subadpressis, anguste linearibus, integerrimis sparse obsitis, mox glabrescentibus; laminis fere aequilongis, ad 24 cm basi latis, lanceo- latis vel lineari-lanceolatis, supra olivaceo-viridibus, glaberrimis, subtus pallidioribus et praesertim ad costas costulasque paleis paucis, minutis, lanceolatis, acuminatis conspersis, chartaceis, tripinnato-pinnatifidis vel subquadripinnatis, sursum gradatim minus partitis, in apicem pinnatifide fissum exeuntibus; pinnis primariis ad 15-jugis, alternis, subrecte pa- tentibus, petiolatis, subsymmetricis, deltoideo-lanceolatis, breviter acumi- natis, basalibus maximis usque ad 12 cm longis, 10 cm basi latis, ceteris sensim decrescentibus, apice ei laminae conformi; pinnulis secundariis ac tertiariis majoribus subconformibus, segmentis ultimis e basi pedicellatim angustata elongato-cuneiformibus, apice rotundato-truncato in dentes 2—5 peranguste lanceolatos, subparallelos dissoluto excepto in- tegerrimis, planis, maximis c. 1 cm longis, 2 mm latis; venulis laciniarum parum prominulis. flabellatis; soris linearibus, plerumque solitariis; in- dusiis membranaceis, integerrimis.
Hab. Africa orient. germ., in mte. Kilimanjaro, prope Kibosho in cultis subumbrosis (1907, P. Daubenberger).
Die Beschaffenheit des Rhizoms und seiner Schuppen verhindert die Subsummierung dieser Art unter die cuneatum-laserpitiifolium-Gruppe, der sie der Beschaffenheit der Spreite nach am nächsten steht, und bedingt zugleich ihre Angliederung als extrem schmales Endglied an die Formen- reihe des A. praemorsum Sw. Sie unterscheidet sich von letzterem durch höheren Grad der Spreitenteilung (3'/.—-4-, gegen 2!/,-fache Fiederung), breitere und auch nach ihrer Spitze hin viel reichlicher belaubte Fiedern, schmälere, sich im trockenen Zustand nicht einrollende, an den Seiten ganzrandige und nur vorn zerschlitzte Lacinien, sowie durch fast vüllige Kahlheit des Stiels und der Lamina, deren wenige, lanzettliche Schuppen ganzrandig und nicht, wie bei 4. praemorsum, mit haarfórmigen Schuppen vermischt sind.
2. Asplenium floccigerum Rosenst., nov. spec.
Darea; rhizomate (repente?) cum basibus stipitum paleis mem- branaceis, flexuosis, brunneis, nitidis, lanceolatis, 1,5 cm vel ultra longis, 2—3 mm basi latis, anguste acuminatis, margine apiceque pilis lon- gissimis, fibrillosis, subdenticulatis ciliatis densissime obtecto; stipitibus 15—20 cm longis, supra profunde sulcatis, dorso teretibus, fusco- purpureis, subnitidis, in parte inferiore paleis mollibus, quam eae stipitis angustioribus, in cilias piliformes, longissimas, intricatas dissolutis floccu- lose velatis, aetate glabrescentibus, in parte media ac superiore cum rhachibus et costis paleolis ovalibus rotundisve, subbullatis, apicibus itidem longissime piliformibus, persistentibus ornatis; laminis c. 30 em longis, 15 em medio latis, ovato-oblongis, membranaceis, olivaceis, rhachibus et costis paleolatis exceptis utrinque glaberrimis, tripinnato-pinnatifidis vel quadripinnatis; pinnis primariis alternis, multijugis, subcontiguis, me- dialibus maximis ad 9 cm longis, 2!/, cm latis, breviter petiolatis, e basi
inaequali (superiore truncata, rachi parallela, inferiore oblique cuneata) 1*
4 Dr. E. Rosenstock.
lanceolatis, acuminatis, latere anteriore paullo adaucto, inferioribus con- formibus, deorsum paullo decrescentibus, superioribus sensim minoribus et simplicioribus, in apicem pinnatifidum denique transeuntibus; pinnis secundariis inferioribus et medialibus apice obtusiusculo excepto primariis conformibus, basalibus lateris anterioris maximis 2 cm vel ultra longis, 1 em vel ultra latis subbipinnatis, ceteris sensim decrescentibus et simplicioribus, summis simplicibus, in apicem pinnatifidum elongatum transeuntibus; pinnis tertiariis majoribus e basi oblique cuneata ovali- bus, segmentis (vel pinnellis) 3—5-nis instructis, ceteris bifidis vel sim- plicibus; segmentis ultimi ordinis inter se subconformibus et sub- aequalibus, e basi angustata elongato-oblongis, apice rotundato integro vel bifido, usque ad 5 mm longis, vix ultra 1 mm latis; venulis laciniarum conspicuis, simplicibus vel in lobis terminalibus furcatis; soris brevibus, marginalibus, e medio loborum oriuntibus, solitariis; indusiis davallioideis, cupuliformibus, aequilongis ac latis, margine integerrimis, subcoriaceis.
Hab. Africa orient. germ. Kilimanjaro 3000— 4000 m in sylva primaeva (P. Daubenberger).
Diese, sowohl durch die weitgehende Teilung der Spreite, als die dunkelbraune Farbe der Achsen und die eigenartige Bekleidung mit lang haarfórmig gewimperten und wollartig verwebten Schuppen ausgezeichnete Art steht der Davallia nigrescens Hook. (Cent. Il, t. 93) und dem Asplenium Shuttleworthianum Ktze. (Suppl. t. 14) am nächsten, unterscheidet sich aber von beiden durch feinere Segmentierung und besonders durch die Beschaffenheit der Spreuschuppen.
3. Dryopteris platylepis Rosenst., nov. spec.
Lastrea; rhizomate suberecto, lignoso, cum basibus stipitum paleis lanceolatis, c. 1 em longis, 3 mm latis, integerrimis, membranaceis, fu- scidulis dense vestito; stipitibus fasciculatis, basi fusco-brunnea excepta stramineis, nitidis, hinc inde squamula membranacea, ovato-lanceolata instructis striolisque minutis, parum elevatis, nigrescentibus notatis, la- minam aequantibus vel superantibus, gracilibus, usque ad 40 cm longis, 2—21/ mm medio crassis; laminis usque ad 40 cm longis, 35 cm latis, ovato-lanceolatis, chartaceis, laete viridibus, subtus paullo pallidioribus, glaberrimis, tri- vel quadripinnatis; rhachibus, costis costulisque gracilibus, albido-stramineis vel eburneis, parce brunneo-striolatis vel ele- vato-punctatis, praesertim costis squamulis membranaceis, pallidis late ovatis, acuminatis, patulis subtus adspersis; pinnis primariis c. 12-jugis, petiolatis, alternis, erecto-patentibus, apice incurvatis, inferioribus asym- metricis latere postico valde adaucto, oblique lanceolatis, breviter acumi- natis, infimis maximis usque ad 24 cm longis, 16 cm basi latis, ceteris sensim minoribus et simplicioribus, cum superioribus symmetricis in apicem denique pinnatifidum transeuntibus; pinnulis secundariis sub- conformibus, basalibus lateris posterioris maximis usque ad 12 em longis, 3 cm latis; pinnulis tertiariis e basi subaequali, late cuneata elongato- oblongis, apice obtusiuseulis, pinnatifidis vel inferioribus saepius usque ad costulam in lacinias magis minusve remotas partitis; laciniis ultimis
Filices novae. I 5
(vel pinnellis quartariis) linearibus vel cuneato-oblongis, margine apice- que subtruncato argute serratis; venis laciniarum pinnatis, venulis simplici- bus furcatisve subpellucidis, in dentes marginis excurrentibus; soris magnis, 1—8-nis in pinnulis tentiariis, costulis approximatis, inferiorem ac mediam partem laciniarum occupantibus; indusiis mediocribus, mem- branaceis, maturis corrugescentibus.
Hab. Africa orient. germ., Kilimanjaro 4000 m, in humidis sylvae primaevae (P. Daubenberger).
In der Grósse, Gestalt und Teilung der Spreite gleicht diese Art völlig dem Nephrodium squamisetum Hook. (N. Buchanani Bak.). Sie unter- scheidet sich jedoch von ihm wesentlich in folgenden Punkten: Ihre Spreuschuppen, besonders die an den Rippen, sind breit-oval, blassbraun und weichhäutig, die des N. squamisetum schmal-lanzettlich, an den Rippen borstenförmig, dunkelbraun und hart; die Farbe der Achsen — mit Aus- nahme der bei beiden Arten dunkelbraunen Stielbasis — ist bei D. platy- lepis weisslich-gelb, die der costae fast weiss, bei N. squamisetum bräunlich- gelb: die letzten Segmente der ersten Art sind am Rand scharf gesägt und die fertilen vom Grund aus sori tragend, die der andern ganzrandig oder wellig-gekerbt und nur in ihrer oberen Hälfte fertil.
4. Dryopteris urens Rosenst., nov. spec.
Lastrea; rhizomate breviter repente, ramoso, apicibus suberectis paleis ferrugineis, anguste lanceolatis, piligeris vestito; stipitibus subfasci- culatis, 50 em longis, 3 mm vel ultra medio crassis, erectis, in sicco pluries suleatis, stramineis, nitidis, pilis mollibus, patentibus, flexuosis sparse obsitis: laminis elongato-oblongis, ad 75 cm vel ultra longis, 25 cm medio latis, basi paullo angustatis, sursum breviter acuminatis, herbaceis, laete viridibus, parenchymate glabro excepto pilis albidis, plerisque artieulatis, patentibus, breviter apiculatis, stimulosis, supra par- cius, subtus densius hirsutulis, in pagina inferiore glandulis globosis, aureis, brevissime pedicellatis sessilibusve adspersis; pinnis multijugis, alternis, sessilibus, suberecto-patentibus, herbaceis, e basi truncata lineari- lanceolatis, longe acuminatis, ad alam 1!/,—2 mm latam pinnatifidis, mè- dialibus maximis, usque ad 15 em longis, 1!/, em latis, ipsarum fere lati- tudine distantibus, inferioribus paullo remotioribus vix decrescentibus, infimis dimidio abbreviatis, superioribus magis approximatis sensim mi- noribus in apicem brevem, pinnatifidum transeuntibus; segmentis nume- rosis (utrinque ad 40), suberecto-patentibus, lineari-oblongis, subfalcatis, in- tegerrimis, apice obliquo acutiusculo, basalibus proximis subaequalibus vel paullo longioribus, summis in apicem serratum, demum integerrimum transeuntibus; venulis lateralibus 10-jugis, simplicibus, basalibus ad sinus conniventibus, rarissime jam infra conjunctis; soris inter costulam et marginem medialibus; indusiis reniformibus, subcoriaceis, persistenti- bus, glandulis aureis globosis, brevissime petiolatis sessilibusve margine et dorso ornatis; sporis helvolis, parce punctulatis cristulisque atro- brunneis, brevibus, flexuosis irregulariter distinctis.
Hab. Uruguay, Punta Ballena (Arechavaleta 1903).
6 Dr. E. Rosenstock: Filices novae. I.
Diese Art gehórt zu den zahlreichen und schwer zu separierenden Formen zwischen Dryopteris patens (Sw.) und D. parasitica (L.). Sie ist ausgezeichnet durch die bei den Farnen bisher wohl überhaupt noch nicht beobachtete nesselartige Beschaffenheit ihrer Haare, die in der Mehrzahl ein meist etwas schief aufgesetztes Stachelspitzchen zeigen und einen kurz vor diesem endigenden, etwas dunkler gefárbten, schlauch- artigen Teil erkennen lassen. Dieser birgt an der lebenden Pflanze ein ätzendes Sekret, das nach brieflicher Mitteilung Arechavaletas auf die Haut dieselbe Wirkung ausübt, wie die Haare unserer Brennessel.
5. Elaphoglossum Rosenstockii Christ mss., nov. spec.
E. ex turma Polylepideae; rhizomate epigaeo, longe repente, usque ad 3 mm crasso, lignoso, ramoso, atro-brunneo, paleis ferrugineis, mem- branaceis, e basi rotundata, pseudopeltata lanceolatis, margine perangusto hyalino undulatis apice hinc inde obtuse dentatis, e cellulis elongatis. irregulariter flexuosis compositis, c. !/ cm longis, vix ultra 1 mm latis densissime obtecto, interstitiis 1—2-centimetralibus folia emittente; sti- pitibus utriusque frondis 15—20 cm longis, 1!/,—2 mm crassis, flexuosis. in sieco pluries sulcatis, brunneis, basi nigrescentibus, paleis lanceolatis, lividis, subhyalinis, margine obscure denticulatis, subpatentibus vel ad- pressis vestitis, demum nudiusculis; laminis sterilibus c. 10 cm longis, 12 mm latis, elongato-oblongis, basi breviter angustata, apice obtusiusculo, margine integerrimo manifeste deflexo, rigide coriaceis, pagina utraque densissime squamosa, anteriore paleis aetate delabescentibus varie denu- data; paleis paginae inferioris pallide fulvidis, luce permissa hyalinis, laxe adpressis, costalibus apicem spectantibus exceptis versus marginem direetis, e basi rotundata, pseudopeltata lanceolatis, longe acuminatis, margine breviter fimbriato-dentatis, usque ad !/, cm longis, 1 mm basi latis, paginae superioris latioribus brevioribusque, acutis, juventute laxe adpressis concoloribus, maturis dense adpressis cinereis vel plumbeis, nigro-umbilicatis; laminis fertilibus paullo brevioribus, ceterum sterili- bus eonformibus pariterque — infra parcius — paleaceis; nervo mediano supra vix prominulo, infra prorsus elevato; nervis lateralibus immersis, apicibus valde incrassatis in margine deflexo supra conspicuis; sporis ovalibus, flavidis, episporiatis, tenuissime punctulatis.
Hab. Ecuador, in desertis Páramo dictis montis Cubilin occidentem spectantibus; alt. 3400 m (1906, Dr. Rimbach).
Die zur Sectio Lepidoglossa, subsect. Polylepideae Christ gehórige, hochandine Art Ecuadors gleicht in ihrem Habitus und besonders auch in der bleigrauen Farbe der Blattoberseite dem mit ihr zusammen vor- kommenden E. Dombeyanum Fée, weicht jedoch von ihm, sowie von den meisten übrigen Gliedern dieser Gruppe ab durch das dünne, lang kriechende, vagante Rhizom und die stark verdickten Nervenenden; auch ist die Beschaffenheit der Schuppen bei beiden verschieden.
A. Zahlbruckner: Ein neues Dialypetalum aus Madagaskar. 7
Ill. Ein neues Dialypetalum aus Madagascar. Von Dr. A. Zahlbruckner.
(Originaldiagnose.)
Dialypetalum compactum A. Zahlbr., nov. spec.
Herba elata, erecta, lactescens, in parte superiore parce et breviter ramosa; caule subterete, plus minus striato, viridescente, glaberrimo, nitidulo, fistuloso, medulla alba membranacea farcto; foliis alternantibus, suberectis, internodiis multum longioribus, breviter petiolatis — petiolo glabro, compresso — anguste oblongis, utrinque acutis, versus apicem caulis sensim minoribus, in margine tenuiter incrassato incurvuloque denticulata, dentibus sat crebris parvisque, obtusiusculis et calloso-glandu- losis, Jamina membranacea, plana, utrinque glaberrima, supra fuscescenti- viridescente, opaca, creberrime et minute punctulata, nervatura impressa, subtus pallidiore, viridi, nitida, epunctulata, costa crassiuscula, palles- cente, nervis secundariis 11—13, tenuibus, sub angulo semirecto assur- gentibus et ante marginem arcuatim connexis; racemis numerosis, termi- nalibus (et in ipso caule et in apicibus ramorum brevium parce foliosorum), multi- et densifloris, cylindricis, rectis, rachide subtereti, striatulo, glaber- rimo, lactescente; bracteis subulatis, integris, glabris, pedicellis parum longioribus; pedicellis compressiusculis, basi subdecurrentibus, glabris, ebracteolatis, patentibus, plus minus curvatis vel fere rectis; calycis tubo turbinato, parvo, glabro, 10-nervo; lobis calycis 5, liberis, subaequalibus, anguste triangularibus, acutiusculis, integris, glabris, leviter excavatis; petalis cire. 3-plo brevioribus; lobis corollae liberis, aequalibus, flaves- centibus, ligulatis, replicatis, apice acutis, integris, basi versus in margine minute pilosis, caeterum glabris, uninervis; filamentis a petalis liberis, apice solum connatis, linearibus, compressis, extus et imprimis ad mar- gines pilis brevibus, albis, mollibus dense vestitis; tubo antherarum corollae exserto, brevi, glabro, coerulescente, antherarum 2 minoribus vertice brevissime setulosis, 3 majoribus nudis; stigmate incluso, globoso.
Petioli 4—6 mm longi; folia caulina 12—13 cm longi et 0,1 —0,12 cm lati, folia superiora 2 cm longa et 6—7 mm lata; bracteae 3,5—4 mm longae et basi 0,5—0,7 mm latae; racemi 4—6 cm longi et 13--15 mm crassi; pedicelli ad 2 mm longi; lobi calycis 1—1,5 mm longi et basi 0,7—0,8 mm lati; lobi corollae 4—4,5 mm longi et ad 1 mm lati.
Madagascar: Tananarivo (Hildebrandt, no. 4095).
Von Dialypetalum floribundum Benth. durch die vóllige Kahlheit der vegetativen Teile, durch die dichten, walzlichen Trauben, durch die kürzeren Kelchabschnitte und durch die zurüekgeschlagenen Petalen verschieden und durch diese Merkmale leicht kenntlich.
8 Species novae ex ,Schedae ad Herbarium Florae Rossicae a Museo
IV. Species novae ex ,Schedae ad Herbarium Florae Rossicae a Museo Botanico Academiae Imperialis Scientia- rum Petropolitanae editum“, V, no. 1201-1600 (1905). 170 pp.
a F. Fedde compilatae. (cf. Rep. TIL, p. 388.)
(Fortsetzung.)
9. (no. 1410.) Astragalus (y Xiphidium) Petunnikowi Litwinow, ]. c., p. 76.
Basi suffrutescens, multicaulis, 0,2—0,5 m altus, totus pilis bipartitis medio fixis albis v. paucis nigris canosericeus. Stipulis inter se liberis petiolo basi adnatis, lineari-lanceolatis, 7—10 mm longis, erectis. Foliis 2—83(4)jugis cum impari. Petiolo marcescente mutico, foliolis lineari- lanceolatis acutis 1—3 em longis infimis a caule valde remotis petiolu- latis, extimo submajore, supra viridulis, subtus pube densiore vestitis. Racemis axillaribus folio longioribus v. brevioribus, longe pedunculatis, laxis, 8—12-floris, bracteis lanceolatis pedicello paulo longioribus v. sub- aequantibus 1,5 —2 mm longis. Calyx ebracteolatus tubulosis (cire. 17 mm longus) in fruetu immutatus, persistens, pilis albis paucisque nigris ad- pressis hirsutus, dentibus linearibus apice nigricantibus tubo triplo v. 4-plo brevioribus. Corolla circ. 2 em longa, in sicco flavidoviridula, apice violacco pieta, vexillo subrecurvo, emarginato, alas carinae subaequilongas vix superante. Leguminibus deflexis linearibus basi et apice acutis, plus minus falcatis, cire. 3 cm longis, subcompressis, adpresse cano-pubes- centibus, ventre carinatis, plus minus dorso sulcatis, bilocularibus; semina in quovis loculo 8—12.
A. spartioides K. et K. et 4. polyceras K. et K. nostro proximi sed omnibus in partibus graciliores sunt et floris colore roseo primo aspectu discrepant.
Turkestania. Buchara. In declivibus arenoso-argillosis pr. Farab. (ad fl. Amudarja). 4 Maji 1903 fl.; 2 Jun. 1903 fr. Legerunt N. An- drossow et M. Kelow.
10. (no. 1418.) Tamarix laxa W. var. parviflora Litwinow, l. c., p. 19.
Racemi eire. 1,5 em longi, 0,5 cm lati. Flores rosei circ. 2 mm longi. Capsulae maturae 5 mm lg. — A var. vulgari Bunge, l. c. (Specimina vidi Lessingiana Uralensia), differt floris colore roseo, petalis sepalisque paulo minoribus, racemis fructiferis longioribus, capsulis viridibus longius pedi- cellatis, corticisque colore pallidiore. T. laxa W. v. polystachya Ledeb. (sp.) a nostra, praeter floris colorem pallidum, differt floribus capsulisque subduplo majoribus, longius pedicellatis, racemis evolutis floriferis laxius- culis latitudine subduplo majoribus.
Turkestania. Dominatio Buchara. Ad fl. Amu-Darja pr. Farab. 6 Apr. 1900 fl.; 1 Maji 1900 fr. Legit N. Androssow.
11. (no. 1420.) Tamarix Karelini Bnge. var, hirta Litwinow, 1. c., p. 79. Rami, ramuli et racemorum rachis dense hirti. Forma media inter
Botanico Academiae Imperialis Scientiarum Petropolitanae editum“ etc. 9
T. Karelini Bnge. et T. hispidam W. Racemis gracilibus elongatis, an- theris apiculatis, stylis manifestis, corticis colore et toto habitu ad T. Karelini potius accedens, sed indumento diversa.
Turkestania. Bucharae, ad fl. Amu-Darja pr. Farab. In salsis. Nomen vernaculum „Julgun“. 24 Aug. 1901 fl.; 15 Sept. 1901 fr. Legit N. Androssow.
12. (no. 1433.) Elaeagnus orientalis L. fil. forma culta Litwinow, l. c., p. 84.
Arbor mediocris, fructa eduli dactyliformi maximo, in speciminibus nostris 20 X 15 mm in specim. Basineri ex Chiwa (herb. Acad.) — 30 X 18 mm. Ramuli inermes, flores majores (8—10 mm long). Folia ramulorum floriferorum in his speciminibus, cum sequentibus duobus (conf. no. 1434 et 1435) comparatis, majora, sunt.
Turkestania. Dominium Buchara. Pagum Bitik, pr. Farab (ad fl. Amudarja). In hortis coluntur. Ab indigenis (Sartis) nomine „Ekma- Dshigda* i. e. ,Dshigda“ — culta praedita est. 5 Maji 1902 fl.; 2 Sept. 1902 fr. mat. Omnia ab eadem arbore. Legit N. Androssow.
13. (no. 1434.) Elaeagnus orientalis L. fil. forma spontanea Litwinow, bt; p. 85.
Syn.: E. hortensis M. B. var. 8. Bunge. Reliq. Lehm., p. 489 p. p. (ex pl.!).
Arbor mediocris. Fruetu dactyliformi vix eduli, magnitudine mediocri (cire. 15 X 10 mm). Ramuli spinosi. Flores circ. 5 mm longi. Caeterum fructus maturatione seriore a forma sub no. 1433 edita differt.
Turkestania. Dominium Buchara. In silva (Populus pruinosa Schrenk) ad ripas fl. Amu-Darja pr. Farab, sponte erescens. Nomen vernaculum Kusch-Dshigda* i. e. avium- ,Dshigda*. 7 Maji 1902 fl.; 6 Oct. 1902 fr. mat. Fl. et fr. ab eadem arbore. Legit N. Androssow.
14. (no. 1435.) Elaeagnus orientalis L. fil. forma sphaerocarpa Litwinow, hs n.- B6.
Arbor mediocris. Spontanea, inermis (interdum ramuli foliiferi apice spinescentes occurrunt). Fructu insipido globoso v. subgloboso parvo (diam. cire. 8 mm). Pyrena oblonga acutata. Flores minores (circ. 5—6 mm longi). Folia ramulorum floralium minora (saepe 15 X 7 mm) obtusiuseula.
Turkestania. Dominium Buchara. In silvis (Populus pruinosa Schrenk) ripariis ad fl. Amu-darja pr. p. Farab, spontanea. Nomen vernaculum „Kusch-Dshigda“ i. e. avium- ,Dshigda*. 6 Maji 1902 fl.; 28 Sept. 1902 fr. mat. Omnia ab eadem arbore. Legit N. Androssow.
15. (no. 1437.) Populus Bachofenii Wierzb. forma pyramidalis Litwinow, Fe D. Of.
Syn.: P. alba L. v. pyramidalis Bnge. Reliq. Lehm., p. 322 et auctorum. — P. Bolleana Lauche, Deutsche Dendrol., p. 315.
Arbor excelsa, coma pyramidali.
Turkestania. Dominium Buchara, in hortis pr. Farab, ad alveorum margines, culta. Nomen vernaculum ,Czinyterjak“. 9 Mart. 1903 fl. Y; 4 Sept. 1903 fol. Omnia ab eadem arbore. Legit N. Androssow.
2
Repertoriam novarum specierum,
10 Species novae ex ,Schedae ad Herbarium Florae Rossicae a Museo etc.
16. (no. 1443.) Carex physodes M. B. forma globosa Litwinow, 1. c., p. 90.
Perigyniis subglobosis, v. obovatis obtusis, diam. cire. 12 mm.
Turkestania. Prov. Transkaspia. In arena mobili pr. stationem viae ferreae Repetek. 29 Apr. 1903 fr. Legit N. Androssow.
17. (no. 1444.) Carex physodes M. B. forma elliptica Litwinow, 1. c., p. 90.
Perigyniis ellipticis v. subovatis acutis, magnit. 8 X 20 mm usq.
Turkestania. Prov. Transkaspia. In arena mobili pr. stationem viae ferreae. Repetek cum forma praecedente crescens, sed rarior. 29 Apr. 1903 fr. Legit N. Androssow.
18. (no. 1506.) Viola pumila Chaix var. orientalis K. Kupffer, 1. c., p. 116.
Haec forma a Viola pwmila genuina differt statura altiore et foliis latioribus i. e. ovatis vel late triangularibus, basin versus minus angustatis, sed plerumque truncatis v. latissime cuneatis. A V. elatiore Fr., huic valde affini, differt glabritie omnium partium, foliis supremis minime cordatis, petalis angustioribus. A V. stagnina Kit. praeterea consistentia foliorum minus tenera, Haec forma latifolia steppis Rossiae meridionalis et orien- talis, nec non Sibiriae meridionalis peculiaris esse videtur. Memoratu dignum est adnotatio Cl. W. Beckeri (Deutsch. bot. Monatschr., 1898, H. 10): specimina V. pumilae e Gallia accepta omnia a Germanicis statura humiliore et folis etiam angustioribus recedere. Quaerendum est an non subspecies nonnullae, areis geographicis disjunctae, discernendae sint.
Prov. Samara, distr. Nowo-Usen. In fruticetis steppaceis pr. p. Kostyezewka. 4 Jun. 1900. Legit W. Bogdan.
19. (no. 1525.) Androsace septentrionalis L. forma apoda Litwinow, l. c., p. 125.
Scapis abbreviatis v. nullis.
Prope urb. Pskow, in arvis pr. Sapskowje. 7 Jun. 1902. Legit W. Andrejew.
20. (no. 1539.) Carex caryophyllea Latour var. pskowiensis Litwinow, l 64D. 131.
Spiculis omnibus approximatis, femineis 1—2 (3) subglobosis, quam in forma communi minoribus (diam. 2—3 mm), perigyniis etiam paullo minoribus, a forma communi differt.
Prope urb. Pskow. In declivibus ad fl. Welikaja. 7 et 16 Jun. 1902, Legit W. Andrejew.
21. (no. 1547.) Lolium temulentum L. var. semiglabrum Litwinow, |. c., p. 135.
Culmis vaginisque glabris, foliis scabridis, paleis aristatis.
Turkestania. Dominium Buchara. Ad fl. Amu-darja in agris tritico consitis pr. Farab. Nomen vernaculum: Bendak. 15 Maji 1902. Legit N. Androssow.
22. (no. 1578.) Euphrasia praecurta W. Chitrowo, 1. 64 p. 146.
Aestivalis. Differt ab E. coerulea Tausch. caule + crasso, + ramoso, foliis et floribus numerosioribus, internodiis brevioribus; ab E. curta Fries
Koeleriae novae danicae a K. Domin descriptae. 11
— caule minus ramoso, internodiis longioribus. Quoad florendi tempore inter E. coerulea Tausch. et E. curta Fries intermedia.
Prov. Pskow, distr. Welikolutzky. Ad viam. 19 Aug. 1903. Legit W. Andrejew.
23. (no. 1590.) Chenopodium rubrum L. var. microspermum Litwinow, R e p. 155.
Semina diam. circ. 0,5 mm. Folia lanceolata subhastata v. rhombeo- triangularia, sinuato dentata. Racemi axillares subcapitati v. breviter spicati, recti, aphylli. Calyx demum herbaceus. Caulis erectus humilis (au semper?), in speciminibus nostris 5—25 cm altus. Statura, semini- busque minoribus a var. vulgare Wallr., Sched. crit., p. 507, differre videtur. An forma spontanea speciei?
Prope urb. Ekatherinoslaw. Ad ripas fl. Dniepr (Borysthenes). 17 Okt. 1899. Legit I. Akinfiew.
24, (no. 1599.) Pinus silvestris L. var. mongholica Litwinow, 1. c., p. 160.
Arbor ca. 10 m alta, saepe imo basi valde ramosa, coma subrotunda. Spica mascula parva (1—2 cm long.), colore rubro (an semper?). Strobili basi squamis numerosioribus, subsidui, basi valde applanati. Squamarum apophysis in speciminibus nostris depressa v. parum elevata.
Mandshuria occidentalis (Mongholia). In arenosis pr. stat. viae ferreae Charchonte. 21 Jun. 1902. Legit D. Litwinow.
V. Koeleriae novae danicae a K. Domin descriptae. (Ex: Bot. Tidsskr., XXVII [1906], p. 221—224)
1. Koeleria glauca (Schk.) DC. var. intermedia (Ahlq.) Domin, 1. c., p. 221. Koel. intermedia Ahlq. Fl. Runsten, 7 (1815), Vet. Ak. Handl. 300 (1821) em., non Guss! K. glauca b. intermedia Fries Nov. ed. 2. 17 (1828) em., Richter PI. europ., I, 75, Nyman Consp. 1816 (pro var. K. glaucae) em. K. glauca B. intermedia Aschers. & Gr. Syn., II, 362 (1900). K. glauca Sbsp. K. intermedia Domin Mag. Bot. Lap., III, 184 (1904). K. glauca Sbsp. K. arenaria Dum. var. intermedia Domin in Jahrb. des Ver. f. Naturk. a. d. Unterweser f. 1903—04, 30 (1905). K. albescens DC. B. Cimbrica Aschers. & Gr. Syn., II, 1, 357 (1900). K. glauca var. Cimbrica Ostenfeld apud Möller og Ostenfeld in Botan. Tidsskrift, XXIV, 388 (1902). subvar. pseudolobata Domin, 1. c., p. 222 (an varietas propria?), Rhizomatibus tenuibus longe prorepentibus laxe caespitiferis (vaginis infimis omnibus exacte in fila solutis), culmis gracilibus dense puberulis sed sat elatis cum paniculis circa 5 dm altis, foliis radicalibus longiori- bus (circa 1 dm et ultra longis) planis c. 1,5 —2 mm latis rectis conspicue 9%
12 Koeleriae novae danicae a K. Domin descriptae.
glaucis sed vix rigidis, paniculis usque 1 dm longis laxis valde lobatis, spiculis tri- vel quadrifloris 5,5—6 mm longis, sed ‚flosculis glumis vix vel paulo longioribus.
Dania: Habitat in Jutlandia ad Ulfborg Sande (leg. J. Jeppesen, 1898).
Forma varietatis intermediae mira, habitu (formatione rhizomatum ex- cepta) Koel. euglaucae f. lobatae Marss., pro qua eam primo aspectu deter- minare volui, simillima. A Koel. euglauca rhizomatibus longe prorepentibus, caespitibus haud densis, spiculis haud raro 4-floris recedit, sed verissime nil nisi formam varietatis intermediae robustissimam luxuriantem, paniculis sub flore valde expansis aspectum alienum praebentem (ut ipse el. C H. Ostenfeld [in litt.] affirmat) constituit. Negare autem nequimus notas gravissimas varietatis intermediae in forma praestante haud exstare et tantum formationem rhizomatum cum typo congruentem mansisse.
2. Koeleria pyramidata (Lam.) var. danica Domin, l. c€., p. 223. (K. ciliata Kern. var. danica Domin in sched. herb. Haun.)
Caespitibus duris saepius pauciculmibus, culmis inferne genieulatis sat robustis et rigidis minus altis (3--5 dm) sub panicula saepius tractu longiori puberulis insuper nudis (nec foliatis), foliis radicalibus abbreviatis vix 5 em longis rigidiusculis viridibus pro more glabris et tantum ciliatis planis usque convolutis angustioribus nonnullis hirsuto- pubescentibus intermixtis, vaginis infimis et inferioribus hirsuto-pubescentibus caeteris glaberrimis, laminis foliorum culmeorum brevibus pro more glabrescenti- bus et planis interdum complicatis, paniculis late vel oblongo cylindricis sublobatis densioribus inferne + interruptis, spiculis c. 5—6 mm longis pro more bifloris saepius coloratis, glumis glumellisque cum typo con- venientibus.
Dania: Habitat praecipue in graminosis siccis, collibus calcareis, a. e.
in Jutlandia. subvar. pilifera Domin, l. c., p. 223.
Glumis glabris vel minute puberulo-scabriusculis, glumellis totis pilosis, caeterum haud abberrans.
. Dania: Habitat in Jutlandia ad Aalborg (leg. Schmidt, 1847). subvar. pseudopubiculmis Domin, l. c., p. 224.
Culmis exaltatis, foliis radicalibus et culmeis infimis longioribus pro more culmos dimidios superantibus planis cum varietate typica congruis, vaginis tantum infimis pubescenti-hirsutis caeteris glaberrimis vel inferiori- bus parum (disperse) hirsutis, culmis insuper longo traetu vel fere totis scabriuscule-puberulis usque tenuiter pubescentibus, paniculis sublobatis inter varietatem fypicam et ciliatam intermediis.
Dania: Habitat in Sjaellandia ad Sondersgen, ubi eam legit anno 1880 el. E. Rostrup et 1884 cl. H. Mortensen.
Forma haec notis supra memoratis inter var. danicam et pubiculmem intermedia et forsan ad hanc referenda est.
T. S. Brandegee: Plantae novae Californicae, 13
VI. T. S. Brandegee, Plantae novae Californicae. “Aus: Zoé, V [1906], p. 227—230.)
1. Krynitzkia barbigera Gray var. inops T. S. Brandegee, 1. c., p. 228.
Stems weak, flexuous, with upwardly appressed pubescence; leaves broadly linear; inflorescence congested into glomerules; ealyx-lobes much elongated at maturity, often more than 1 cm long, densely bearded below the middle; fully mature nutlets elongated, obclavate, with rather large and sharp-pointed muriculations, the groove open from apex to the dilated base.
California: The type was collected on the Mojave Desert, June, 1884; other specimens not so fully mature are from Inyo, April 16, 1891; San Felipe, April 25, 1899; Keeler, April 14, 1891, and the Needles, Ari- zona; Dr. E. F. Clark. All in the Brandegee Herbarium.
2. Allium praecox T. S. Brandegee, l. c., p. 228.
A. peninsulare Jones, Cont. Bot. x. 22, not Lemmon. Five dm high and less from a bulb 3—4 cm below the surface of the ground: leaves 2—4 from near the base of the stem, 2 dm long or less, 4 mm wide or less: spathe splitting usually into two acuminate segments 2,5 cm long: umbels 10—20 flowered; pedicels 2—3 em long: perianth segments equal in length, 5 mm long, ovate-acuminate, the inner ones narrower, nearly white, with purple midnerve becoming dull purple: stamens shorter than the perianth, gradually widened to the base; anthers purple: style nearly as long as the filaments, stigma not lobed; capsule crestless: bulb coatings with narrow, linear, horizontally contorted reticulations.
This species has been referred to À. unifolium, A. campanulatum, A. serratum and A. peninsulare by different botanists. À, peninsulare Lemmon, is a plant common in the foothills distant from the coast, rose-pink in color and appears to be a luxuriant form of A. serratum.
California: 4. praecox is common about San Diego, on northern slopes of cañons, especially near the coast, and is a conspicuous part of the early flora of February. It has been distributed in collections from Ensenada; of Cleveland, from San Diego; El Cajon, San Diego County; S. B. Parish, San Bernardino, no. 4667; A. W. Anthony, 187; Santa Cruz Island. T. S. Brandegee: C. F. Baker, 3391. Dr. Watson's de- seription of Allium hyalinum, Proc. Am. Acad., XXIV, 87, not A. hyalinum Curran, Bull. Cal. Acad., J, 155, seems to have been drawn from the Santa Cruz Island specimens.
3. Salvia Greatai T. S. Brandegee, l. c., p. 229.
Shrubby, branching, the young stems white and tomentose with white branching hairs, 1—1,5 m high; leaves ovate-lanceolate, tipped with a spine and also spinose-pinnatifid, sessile, 2,5 cm long, white- tomentose on both faces, especially beneath: flowers in 4—5 sessile,
14 T. S. Brandegee: Plantae novae Californicae.
capitate 6—10-flowered clusters near the ends of the branches, surrounded by spinulose-awned, tomentose bracts, the outer bracts broady ovate and spinulose-toothed, the inner becoming linear-lanceolate: calyx tomentose, 1 cm long, the upper lip tipped with a spine, and near its base are two smaller spines representing lobes; lower lip of two linear-lanceolate lobes 3 mm long, spinulose-awned: corolla nearly twice as long as the calyx, ochroleucous, slightly and gradually ampliated; upper lip 3 mm long, with two pointed lobes; lower lip slightly longer, 3-lobed, the middie lobe broadest and longest and irregularly fimbriate: anther of the lower fork of the connective half as long as the upper and polleniferous.
This species has characters both of $ Echinosphace and $ Pycnosphace, but is very unlike S. carduacea and S. Columbariae of these sections.
California: It was collected by H. M. Hall and L. A. Greata in Cañon Springs wash, about four miles northeast of Dos Palmas, Riverside County, California. No. 5848, H. M. Hall.
4. Tetracoccus Hallii T. S. Brandegee, |. c., p. 229.
A rigidly branched shrub of gray appearance, 2 m high, the smaller branches often spinescent, dioecious: leaves nerveless, in fascicles of 3—8 covering the branches, obovate, attenuate at base, sparingly short-hirsute, 4 mm long, 2—3 mm wide: staminate flowers 4—5 from the leaf, bearing nodes on pedicels 5 mm long: petals none; sepals 6, minute, the alter- nate ones reddish-colored: stamens 4—6, surrounding a central irregularly lobed disk, 2 mm long: pistillate flowers nearly sessile; petals none; sepals similar to those of the staminate flower; ovary usually 3-celled, cells 2-ovuled; styles 3—4, nearly distinct, recurved; immature capsule pubescent, 7 mm wide. No mature fruit seen.
California: Collected by H. M. Hall and L. A. Greata at “Chuck- walla Bench, midway between Cañon Springs and Chuckwalla Spring, Colorado Desert, Riverside County, California. It grows both on the mesa and along a small wash, but was not at all common.” No. 5865, H. M. Hall.
The genus Tetracoccus has hitherto consisted of a single species, based on specimens collected by Dr. Parry and C. R. Orcutt, near Santo Thomas, northern Lower California. Since then it has been collected by D. Cleve- land, eight miles north of Table Mountain, near the U. S. boundary line, and by C. R. Oreutt, near Temecula and the line of Riverside County. California. The new species is very distinct from the original one.
5. Argithamnia Californica T. S. Brandegee, l. c., p. 230.
Annual, monoecious, glabrous throughout, erect, branching, 15 cm high: leaves ovate-acuminate, attenuate at base into a petiole 5—7 mm long, serrate, 2—3 cm long, 10—12 mm wide: staminate flowers 2—4 in short axillary racemes about as long as the petioles, on pedicels 1 mm long; braets linear, white-margined; sepals linear-lanceolate: petals ovate, acuminate, 2,5 mm long; glands acuminate, 1 mm long: stamens in two verticels from the column: pistilate flower on a pedicel 1 mm long: sepals 4—5 mm long, linear-lanceolate, white-margined, glandular-denti-
C. G. Westerlund: Neue Abarten und Formen aus der Flora von Helsingland. 15
culate; petals acuminate; denticulate; capsule 4 mm wide; styles united near the base and deeply bifid, not dilated above; seed apiculate, rugose- reticulated.
California: Collected by H. M. Hall at Marshall Cañon, seven miles west of Coachella; north base of El Toro Mountain, Colorado Desert, River- side County, California, where it is common. No. 5796, H. M. Hall.
VH. Carl Gustaf Westerlund: Neue Abarten und Formen aus der Flora von Helsingland. (Ex: Bot. Not., 1906, p. 1—40.)
1. Achillea millefolium L. f. perrubriflora C. G. Westerlund, l. c., p. 1.
Blommor mórkt rosenróda, med nyans af anilinródt.
Sverige: Helsingland. Hudiksvall, vid Kópmanberget (fuktig gräs- mark, 14. VII. 1904).
En vacker, hógvuxen form, med stjülk och blad tümligen rikligt ull- háriga, men holkfjállen nástan glatta, endast i kanten glest háriga; bladen fint och oregelbundet flikiga, de nedre delvis 3 gàngar parbladigt aelade.
2. Erigeron acer L. var.viridifolius C. G. Westerlund, l. c., p. 3.
Stjälk 30—40 cm, styf, hárd, tämligen glest stüfhárig, endast upptill grenig; rosettblad smalt tunglika, helbrüddade, vid blomningen vissnade; stjälkblad gróna, styfva, jämnbreda eller smalt tunglika, vidt utstáende, icke vágiga; alla bladen kort strüfbrüddade, rosettbladen därjämte täm- ligen tätt strüfháriga, stjälkbladen däremot fóga och ofta endast mot spetsen glest tilltryckt smáhariga; korgar ovanligt smà (holkar 4—5 mm breda), talrika, i nedtill grenig klase; holkfjüll i spetsen purpurfärgade; kantblommorna ljust purpurróda, fóga lángre án diskblommorna; pensel hvit.
Sverige: Helsingland. Hudiksvall, vid nya kyrkogárden (torr, solóppen mark; 17. VII. 1904, i full blomning).
3. Valeriana excelsa Poir. f. alterna C. G. Westerlund, l. c., p. 5.
Blad skiftevisa.
Sverige: Helsingland. Kullbücken (3 ex., 17. VII. 1904).
4. Valeriana excelsa f. trifoliata C. G. Westerlund, |. c., p. 5.
Blad 3 i krans.
Sverige: Helsingland. Kullbäcken (1 ex., 17. VII. 1904).
5. Galium boreale L. f. humidiusculum C. G. Westerlund, l. e., p. 5.
Spenslig; blomställning smal och gles, med upprüta eller föga ut- staende sidogrenar; blad tunna, lángt och smalt tillspetsade, de mellersta 25—30 mm långa och 3—4 mm breda; hela stjälken samt bladen pa öfversidan, i kanten och undertill pá medelnerven beklädda med sma, fina, styfva och sträfva hár.
16 C. G. Westerlund.
Sverige: Helsingland. Tuna: Hasta ängar (fuktiga ställen, 28. VIL 1904).
6. Galium boreale L. f. latifolium W. et G. subf. hirto-scabrum C. G. Westerlund, 1. c., p. 5.
Ofverensstimmande med f. latifolium genom sin hógre växt samt sina stora (anda till 4 cm lánga) och breda blad; men hela stjälken samt bladen pá öfversidan, i kanten och undertill pá hufvudner-verna sträfva af korta och styfva har. :
Sverige: Helsingland. Hudiksvall, Branslet (soléppen backe, 26. VII. 1904).
7. Melampyrum pratense L. f. albido-sulfureum C. G. Westerlund, l. c., p. 8.
Kronan nästan enfürgad, vanligen hvitaktig med en svagt gróngul anstrykning, stundom rent hvit med underläppens insida svagt gróngul. Utom genom sin säregna fárgnyans skiljer sig denna form frán de tre ofvannámnda genom saknaden af de pomeransgula eller orangeróda fláckarna pá underláppens insida.
Sverige: Helsingland.
En ny variation päträffade jag hárstádes i mängd i nägot solöppna skogsbryn vid vágen till Fiskeby. E
8. Melampyrum pratense «. vulgatum Pers. f umbrosum C. G. Wester- lund. LC, p. 9.
Högväxt (25—40 cm) och spenslig, fágrenig, med lánga (stundom mycket lánga) stamled och tunna blad; grenarna támligen korta, bäg- formigt upprätt utstáende; hógblad lánga och támligen smala, de ófre fint fliktandade.
Sverige: Helsingland. Hudiksvall: vid Kópmanberget och vid Ofverás; starkt skuggiga stállen.
En vacker form, som rátt mycket päminner om f. tenerum af följande var, men mera hógváxt och med lángre flikiga hógblad.
9. Melampyrum silvaticum L. «. typicum C. G. Westerlund f. decumbens C. G Westerlund, 1, c., p. 11.
Vanligen rikligt grenig, med grenarna vinkelrátt utspärrade eller t. o. m. tillbakaböjda; säväl hufvudstjälk som grenar nedliggande utefter jordytan; intet bladpar mellan de nedersta blommorna och öfversta fór- greningen; bladen vid torkning icke eller föga svartnande; stódjeblad helbráddade (eller stundom de allra ófversta med en liten tand pá ena eller báda sidorna); frón vanligen 2.
Sverige: Helsingland. Hudiksvall: Galgberget (mörkgrön; 8. VIII.
1904); Tuna: Tolsta (ljusgrón; 24. VII. 1905); pá báda ställena nástan ut- blommad.
10. Melampyrum silvaticum «. typicum f. subovatum C. G. Westerlund, bit. p IL
Högväxt (25—40 cm), grof och rikt länggrenig (vanligen 3 par grenar, som ofta själfva áro fórgrenade), med grenarna snedt utstäende eller nágot bagformigt uppstigande, utan blad mellan öfversta fórgreningen och huf-
Neue Abarten und Formen aus der Flora von Helsingland. 17
vudstjálkens nedersta blommor; blad tjocka, ljusgröna; stódjebladen med rundad eller (de öfre) tvär bas, breda (de nedre 15—20 mm och däröfver), äggrundt lansettlika, helbräddade (eller nágon gáng de allra öfversta med 1—2 sma, korta tänder pá hvarje sida); frön 3—4.
Sverige: Helsingland. Hudiksvall, Kristineberg (solöppna skogsbryn, 22. VII. 1904).
En egendomlig form, till växesätt icke olik 2. intermedium, mem skild från denna i synnerhet genom sina breda, helbräddade blad.
11. Scutellaria galericulata L. f. uberrima C. G. Westerlund, l. c., p. 13.
Stjálk 15-30 cm, alldeles enkel, spenslig, med korta stamled och stora blad, jämte blad och foder kort sträfhårig, rikblommig; blommor utvecklade vid lägre ned belägna leder än vanligt och fortsättande ända upp i de öfverstə bladvecken, äfven där kortare än bladen.
Sverige: Helsingland. Tuna, vid Vibosjön (bland al- och aspbuskar, 17. VII. 1905).
12. Trientalis europaea L. f. erubescens C. G. Westerlund, |. c., p. 14.
Kronblad (i synnerhet mot kanterna) rödlätta. På torrare, mera so- löppna ställen.
Sverige: Helsingland. Hudiksvall, flerestädes.
Såväl af denna form som af hufvudformen förekommer ej sällan subf. pluriflora Peterm., Fl. lips., p. 271 (1838): blommor 2—4.
13. Trientalis europaea L. f. grandiflora C. G. Westerlund, |. c., p. 14.
Kronblad 11 mm långa, 6—7 mm breda.
Sverige: Helsingland. Tuna, i skogen vid Hedevägen.
14. Viola tricolor L. var. versicolor Wittr. f. perobscura C. G. Wester- tund, Le, P: FG
Flore plerumque mediocri, magis producto; petalis supremis et floris adulti et floris novelli fere concoloribus atropurpureis, angustoribus pe- talis ceteris floris novelli dilutius, floris adulti saturate coeruleo-violaceis.
Sverige: Helsingland.
15. Viola tricolor L. var. distinctissima C. G. Westerlund, 1. c., p. 17.
Flore parvo vel subparvo; petalis et floris adulti et floris novelli fere concoloribus; petalis supremis suberectis, anguste obovatis, atropurpureis; pet. mediis patentissimis, subangustis, obscure coeruleo-violaceis, apice atropurpureis; pet. infimo obovato-triangulari, ex majore parte citrino- flavo, margine + late coeruleo-violaceo apice atropurpureo, striis nectareis distinctissimis, longis, plerisque furcatis.
Sverige: Helsingland. Denna utmärkta form har jag funnit endast på en lokal, en täkt vid Hedebäcken.
16. Viola tricolor L. var. luteo-coerulea Wittr. f. luteo-coerulescens C. G. Westerlund, l. e., p. 19.
Gracilis; floribus parvis (vel subparvis); petalis supremis coerules- centibus vel cyaneis, mediis albido-flavescentibus plerumque apice = coe- rulescenti, infimo toto sat obscure luteo.
Sverige: Helsingland. Hästa ängar; en täkt vid Hedebäcken.
18 C. G. Westerlund.
17. Viola tricolor L. var. roseola Wittr. f. purpurascens C. G. Wester- lund, |. c., p. 19:
Petalis omnibus floris adulti fere concoloribus, sat obscure roseo- purpurascentibus.
Sverige: Helsingland.
18. Viola tricolor L. var. roseola Wittr. f. luteo-roseola C. G. Wester- lund, 1. e., p. 20.
Differt a forma principali petalis mediis + lutescentibus, pet. infimo luteo, saepius margine apicali paullulum roseolo.
Sverige: Helsingland.
19. Viola tricolor L. var. lutescens Wittr. f. pulcherrima C. G. Wester- lund, L c., p- 21.
Floribus parvis (12—15 mm long.); sepalis sublongis, vix quarta parte brevioribus quam petalis; petalis quattuor superioribus plerumque totis alboluteis; pet. infimo luteo.
Sverige: Helsingland. Hásta ángar.
20. Viola tricolor L. var. fulvo-striata C. G. Westerlund, |. c., p. 21.
Petalis et floris adulti et floris novelli fere concoloribus; petalis supremis anguste obovatis, dilute cinereo-coerulescentibus; pet. mediis subangustis, albidis; pet. infimo lutescenti, margine apicali saepe albido; striis nectariis curtioribus sed distinctis, fulvis vel aurantiacis; calcare albescenti, appendicibus sepalorum longiore.
Sverige: Helsingland. Pá en tákt vid Hedebäcken.
21. Viola tricolor L. var. albido-coerulescens C. G. Westerlund, 1. c., p. 21.
Floribus plerumque magnis vel sat magnis; petalis floris novelli albidis ; petalis supremis floris adulti coerulescentibus vel coeruleis, mediis albido- coerulescentibus, infimo albido (rarius margine dilute coerulescenti); calcare semper violascenti, longiore quam appendicibus sepalorum.
Sverige: Helsingland. Hásta ängar; en tükt vid Hedebücken.
22. Viola tricolor L. var. lacticolor C. G. Westerlund, l. c., p. 22.
Humilis; luteo-viridis; petalis curtis, latioribus, apice late rotundatis, et floris adulti et floris novelli lacteis; lamina petali infimi triangulari- rotundata; striis nectariis curtis, saepe parum perspicuis; calcare albes-
centi vel vix perspicue violascenti, plerumque longiore quam appendicibus sepalorum. -
Sverige: Helsingland. Hásta ángar.
23, Viola arvensis Murr. f. subpatens C. G. Westerlund, 1. c., p. 23. Differt a forma typica pedunculis sat patentibus, sepalis + longiori-
bus quam petalis, striis nectariis petali infimi quoque saepe destitutis, ealcare appendicibus sepalorum breviore.
Sverige: Helsingland. Tolsta; Sanna.
24. Geranium silvaticum L. f. sublilacinum C. G. Westerlund, 1. c., p. 23. Kronblad ljust lilafärgade.
Sverige: Helsingland. Idenor: Sund (3 ex.; 4. VII. 1905).
Neue Abarten und Formen aus der Flora von Helsingland. 19
25. Orobus vernus L. f. latissimus C. G. Westerlund, |. c., p. 24.
Smäblad bredt äggrunda, kort och tvärt spetsade, pà de mellersta bladen redan under blomningstiden 30—40 mm breda.
Sverige: Helsingland. Iggesund (E. Brostróm).
26. Cardamine pratensis L. f. paludosa Knaf subf. seminuda C. G. Wester- umad. Tu D 25.
Högväxt; stjälk fórst ofvan midten bladig (vanligen 3 blad).
Sverige: Helsingland. Vid Hedebácken.
27. Cardamine amara L. f. hirta W. et Gr. subf. ramosa C. G. Wester- hind, L 6; p. 25:
Högväxt; blommor i sammansatt bladig klase.
Sverige: Helsingland. Vid Hedebácken.
28. Anemone nemorosa L. Y. flavescens C. G. Westerlund, l. c., p. 27.
Kalkblad pá báda sidor nästan helt svafvelgula; färgen starkast i kanten och smäningom aftagande inát samt i midten ófvergáende i näs- tan hvitt.
Sverige: Helsingland. Vid Kópmanberget (spsmt).
29. Anemone nemorosa L. f. quadrifoliata C. G. Westerlund, l. c., p. 28.
Svepeblad 4 i krans. Sällsynt. — Af de 5 exemplar, för ófrigt hórande till f. ¢ypica, som jag fann af denna form, hade tre ex. 9 kalkblad, ett ex. 8 och ett ex. 7 kalkblad.
Sverige: Helsingland.
30. Stellaria graminea L. f. longisepala C. G. Westerlund, l. c., p. 32.
Liksom föreg. en Q -form med små blommor, men med längre foder- blad och reducerade kronblad; foderbladen 3,5—4,5 mm, 1,5—2 mm längre än kronbladen.
Sverige: Helsingland. Mindre allmän.
31. Gymnadenia conopea (L.) R. Br. f. subdensiflora C. G. Westerlund, E €, p. 34.
Afviker från f. typica genom mycket tät- och rikblommigt ax samt stundom något bredare blad. Förväxlas ofta med f. densiflora (Wg.), men blir sällan så grofväxt och bredbladig som denna, har oangenämt luktande blommor och samma blomningstid som hufvudformen.
Sverige: Helsingland. Idenor: Sund (6. VII. 1905, axet till nedre hälften utblommadt).
32. “Gymnadenia conopea (L.) R. Br. f. unicuspis C. G. Westerlund, 1-6. p: 94
Läppen smal, tydligt langre an bred (4,5—5 X 3,5 mm), lángt till- spetsad, med sidoflikarna nástan fórsvunna, blott synliga som en liten utbuktning vid läppens midt. De funna ex. hade dessutom det ófversta kalkbadet proportionsvis längre och smalare än vanligt, sporren minst dubbelt sá lang som fruktámnet och tätblommigt ax.
Sverige: Helsingland. Idenor: Sund (6. VII. 1905, fyra ex. bredvid hvarandra).
20 Rob. E. Fries.
VIII. Neue Arten aus: Rob. E. Fries, Zur Kenntnis der alpinen Flora im nördlichen Argentinien. II. (Ex: Nova Acta R. Soc. Sci. Upsaliensis, Ser. IV, Vol. I, no. 1 [1905].)
XI. Euphorbiaceae.
26. Euphorbia ovalifolia Engelmann var. dentata R. E. Fries, |. c., p. 128.
Foliis manifeste et acute dentatis.
Prov. Jujuy: Moreno in campo arenoso, 3500 m s. m. (12—17 Dec. 1901; Fries 793 et 793a, floribus et fructibus immaturis instructa); ibid. (21 Dec. 1901; Fries 793b, florigera et fructifera).
Die Varietät gleicht in allem der Hauptart ausser in der deutlichen Zähnung der Blätter, welche sich an der äusseren Seite der schrägen Blätter fast bis an die Basis erstreckt, an der Innenseite hingegen nur auf der oberen Hälfte existiert. Mit E. Engelmanni stimmt sie betreffs der Blattzähnung überein, unterscheidet sich aber leicht von ihr durch ihre völlig glatten Zweige und ausgeprägt schrägen Blätter. Sie stimmt ziemlich gut zur Beschreibung der E. minuta Phil. (in An. Mus. nac. Chile, 1891, p. 76), ist jedoch meines Erachtens nicht als eine von ovali- folia getrennte Art zu betrachten.
XIL Leguminosae.
27. Dalea Hofstenii R. E. Fries, |. c., p. 132.
Herba perennis vel basi suffrutescens; ramis decumbentibus, apice pilosis, mox glabrescentibus; foliis tri- vel quadrijugis cum impari, foliolis rotundato-obovatis, apice excisis, subcarnosis, glabris, subtus glanduloso- punctatis; spicis ovoideis vel oblongis, densis; bracteis glabris, obovatis, abrupte acuminatis, glanduloso-punctatis; calyce hirsuto; petalis purpureo- violaceis.
Kräftige, senkrechte, bis 0,5 cm dicke Pfahlwurzel mit gelbgrauer Rinde. Stamm an der Basis in mehrere, bis 15 cm lange, am Boden liegende, an den Spitzen emporgebogene Sprosse verzweigt, welche bis ganz oder nahezu an die Basis verwelken. Jahressprosse grün, spärlich mit gelben Drüsenpünktchen versehen, an der Spitze weiss behaart, an älteren Teilen kahl; Internodien 1—2 em lang. Blätter gewöhnlich aus 4 Blattpaaren und einem Endblättchen, bisweilen aus 3 Blattpaaren be- stehend; Rhachis 8—14 mm lang, wie die Teilblättchen auf der Unter- seite reichlich mit gelben Drüsenpünktchen besetzt; die auf kurzen Stielen aufsitzenden Teilblättchen sind breit umgekehrt eirund bis beinahe rund, an der Spitze eingekerbt, an der Basis abgerundet oder etwas spitz, ein wenig fleischig, kahl oder auch wohl auf der Unterseite vereinzelte, weisse Härchen tragend, 3—4 mm lang und breit; Nebenblätter lanzettlich, spitz, 1—1,5 mm lang. Infloreszenzen endständig, kurz gestielt, sehr reich- blútig, kegelfórmig, eifórmig oder, wenn älter, länglich, 1,5—2 em lang. Bracteen breit eirund bis umgekehrt eirund, 4—5 mm lang, 4 mm breit, mit abgesetzter, etwa 1 mm langer Spitze, kahl mit púnktchenfórmigen
Zur Kenntnis der alpinen Flora im nórdlichen Argentinien. 21
Drüsen, an der Mitte grün mit breitem Häutchenrande. Kelch aussen dicht weiss behaart und drüsig punktiert, 6 mm lang, wovon auf die 5 schmal dreieckigen Zipfel 2 mm kommen. Fahne mit fast kreisrundem, 5—6 mm grossem Saum, auf einem 3 mm langen, schmalen Stiele auf- sitzend; Flügel schräg oval, mit 5 mm langen, 3 mm breiten, auf 2,5 mm langen Stielen aufsitzenden Spreiten; Schiffchenblátter oval, 6—7 mm lang, 4 mm breit auf 3 mm langen, feinen Stielchen; die Fürbung der Blumenblätter schwankt vom Blauviolett zum Purpurrot und teilweise Weiss. Fruchtknoten oben behaart mit 2 Samenanlagen. Frucht un- bekannt.
Prov. Jujuy: Yavi, 3400 m s. m. (2 Jan. 1902; Fries 777); Cochi- noca, ca. 3300 m s. m. (10 Febr. 1901; Kurtz 11635); Moreno in monti- bus saxosis, 3500 m s. m. (15 Dec. 1901; Fries 927). — Südwärts von Moreno wurde die Art nicht beobachtet.
Dalea Hofstenii steht der D. retusifolia Harms [in OK. Rev. gen. pl. II: 2 pag. 59] sehr nahe. Ein Vergleich mit den Originalexemplaren dieser letzteren (im Berliner Bot. Museum) ergab indes, dass D. Hofstenii sich leicht unterscheidet und zwar durch geringe Anzahl der Blattpaare (3—4, während retusifolia deren 5—9 hat), dureh dickere und fleischigere Teilblátter, durch die gedrüngtere und breitere Form derselben, durch im allgemeinen kürzere Infloreszenzen und unbehaarte, mit kürzerer Spitze versehene Braeteen.
28. Astragalus atacamensis (O. Ktze.) R. E. Fries, l. c., p. 134. Phaca depauperata Phil., Fl. Atacam., pag. 14 (1860). Tragacantha atacamensis O. Ktze., Rev. gen. pl, II, pag. 940 (1891). Phaca saxifraga Phil. in An. Mus. nac. Chil, 1891, pag. 14. Astragalus depauperatus (Phil.) Reiche, Fl. Chil., II, pag. 80 (1898) (non Ledeb. 1831). Verbreitung: die hóheren Cordillerengebiete im nórdlichsten Argentinien und Chile (Tarapaca-Coquimbo). 29. Astragalus bellus (O. Ktze.) R. E. Fries, l. c., p. 135. Phaca pulchella Clos in Gay, Fl. chil., II, pag. 92 (1846). Tragacantha bella O. Ktze., Rev. gen. pl., Il, pag. 940 (1891). Astragalus pulchellus (Clos) Reiche, Fl. Chil., Il, pag. 82 (1898) [non Boiss. 1843]. Verbreitung: die Anden von Jujuy bis Coquimbo in Chile.
30. Patagonium occultum R. E. Fries, |. c., p. 135, tab. VII, fig. 7—8.
Fruticulus parcissime spinosus, ramis cortice nigro tectis, crassis, subterraneis; foliis in apicibus ramorum rosulatis, minimis, 3—5-jugis, glanduloso-hirsutis, foliolis obovatis, acutis vel obtusiusculis, canaliculatis: floribus sessilibus, solitariis: celyce glanduloso-hirsuto, ad medium in la- cinias lineari-oblongas, acutiusculas diviso; vexillo extus glabro.
Die vóllig unterirdischen Zweige schwarz, unregelmässig gekrümmt und eckig, 0,7 — 1,5 cm im Durchschnitt, gegen die Zweigenden von alten Blattresten uneben. Auf der Erdoberfläche bilden die Zweigenden einen üusserst niedrigen Teppich, über den nur wenige, an der Basis einfach
22 Rob. E. Fries.
dichotomisch gegabelte, etwa 0,7 cm lange, kräftige, schwarze Stacheln emporragen. Blätter nur 6 —8 mm lang, wovon ungefähr die Hälfte auf den Blattstiel kommt, überall mit abstehenden, an der Basis angeschwollenen Drüsenhärchen dicht besetzt und infolgedessen etwas klebrig; Neben- blätter lánglich, abgestumpft, 2 mm lang, kaum 1 mm breit; Teilbláttchen 12—2 mm lang, etwa 0,5 mm breit. Blüten vereinzelt, gänzlich un- gestielt; Kelch ebenso klebrig wie die Blätter, 4-5 mm lang, wovon 2 mm auf die Zipfel kommen, Blumenkrone gelb gefärbt mit aussen rotviolett angehauchter Fahne und Schiffchen, 5—6 mm lang. Frucht unbekannt.
Prov. Jujuy: Nevado de Chañi, ca. 5000 m s. m. (29 Nov. 1901; Fries 864).
Die Art kommt den hochandinen Arten crassicaule, subterraneum, Gayanum und caespitosum am nächsten, und zwar ähnelt sie am aller- meisten der letzteren. Durch ihre Drüsenbehaarung und Klebrigkeit an Blatt und Kelch, durch die äusserst spärlich entwickelten Stachelu usw. unterscheidet sie sich indes leicht von dem Philippischen Exemplare dieser Art, das ich im Herbarium zu Kew gesehen.
31. Patagonium Schickendantzii (Gris.) R. E. Fries, 1. c., p. 136. Adesmia Schickendantzü Gris., Symb. argent., pag. 104.
Verbreitung: die Anden des nórdlichen Argentinien (Jujuy und Salta — Catamarca). :
32. Patagonium arenicola R. E. Fries, l. c., p. 137.
Frutex spinosissimus, ramulis argenteo-villosis; foliis 3—5-jugis, argenteo-sericeis; foliolis fasciculatis, anguste obovato oblongis, apice obtusiusculis vel subacutis; floribus fasciculatis, pedunculis calyce hirsuto et sparsim glanduloso brevioribus; lobis calycis triangularibus, brevissimis; vexillo glabro; lomentis setis plumosis paucis praeditis.
Ein 0,5—1 m hoher, aufrechter Strauch mit hellgelber oder grau- gelber Rinde und reichlich mit verästelten, 3—4 cm langen, hellgelben Dornen besetzt. Jahressprosse dicht wollig von weissen, abstehenden Härchen, mit 5—7 mm langen Internodien; auf den älteren Sprossen sitzen die Blatter in Büscheln auf warzenfórmigen Kurzsprossen. Blätter an allen Teilen mit dicht angedriickten, silbernen Haaren besetzt; Rhachis etwa 1 cm lang, wovon nur das oberste Drittel oder die Hälfte Teil- blattchen trägt, oberhalb derselben läuft sie in eine kurze Spitze aus; Blattpaare gewöhnlich 4, mitunter 3 oder 5; Blättchen schmal umgekehrt eirund oder schmal länglich, spitz oder abgestumpft, 3—5 mm lang, 1—1,5 mm breit, gewöhnlich den Mittelnerv entlang rinnenförmig ge- faltet; Nebenblätter dreieckig oder breit lanzettlich, spitz, aussen dicht weiss-behaart, innen kahl und braun, 2 mm lang. Blüten 5—7 aus den Blattachseln entspringend, auf Kurzsprossen aufsitzend; Blütenstiele kurz, nur 2—3 mm lang, während des Fruchtstadiums zu 3—5 mm Länge heranwachsend, dicht weiss-behaart. Kelch becherfórmig, weiss-behäart und mit Drüsenhaaren besetzt, 4 mm lang, 5 mm im Durchmesser; Kelch- zipfel dreieckig, spitz, 1 mm lang, 1,5 mm breit. Fahne gelb gefärbt,
Zur Kenntnis der alpinen Flora im nórdlichen Argentinien. 23 8—9 mm lang, 7—8 mm breit, sowohl aussen als innen unbehaart; Flügel gelb gefärbt, aussen kahl, innen zum Teil behaart, 8 mm lang, 2,5 mm breit; Schiffchen weissgelb gefärbt, kahl, 7 mm lang, 3 mm hoch. Frucht im allgemeinen nur aus einem, bisweilen aus 2 Gliedern bestehend; diese sind 5 mm lang, 3—4 mm breit, kreisrund, auf der Dorsalseite einge- buchtet, behaart und jederseits mit etwa 10 zerstreut sitzenden, starren, weisshaarigen, 3 mm langen Börstchen besetzt.
Prov. Jujuy: Moreno in arena volatili, ca. 3500 m s. m. (6 Dec. 1901; Fries 881).
Von den mir bekannten Patagonium-Arten dürfte P. arenicola dem leucopogon (Phil.) Reiche am nächsten stehen; diese weicht indes ab durch kleinere Blätter, durch kleinere und zahlreichere und mit längeren, weicheren und zahlreicheren Pinselhärchen versehene Glieder der Hülse, durch die rotgelbe Rinde der Zweige usw.
33. Patagonium Nordenskiöldii R. E. Fries, l. c., p. 138.
Frutex spinosus, ramulis foliisque 6—8-jugis pilosulis; foliolis ovali- bus, basi et apice rotundatis; floribus racemosis, magnis; pedunculis ca- lyce glanduloso circiter duplo longioribus; lobis calycis brevissimis; vexillo extus dense hirsuto.
Ein 1—1,5 m hoher Strauch mit graubrauner, dünner, zerrissener und bald abfallender Rinde, welcher dichotomisch verzweigte, bis 8 cm lange, weissgraue Dornen trägt; Jahressprosse behaart mit zerstreuten Blättern und 0,5 cm langen Internodien; in den Achseln dieser Blätter entstehen im folgenden Jahre warzenförmige Kurzsprosse, welche Blatt- büschel tragen. Alle Teile des Blattes mit spärlichen, angedrückten, weissen Härchen besetzt; Rhachis oben schwach rinnenförmig, 15—20 mm lang, am unteren Viertel oder Drittel nackt, der obere Teil 6—8 Paar ovale, an beiden Enden gerundete, gegenüberstehende, 2—3 mm lange, 1—1,5 mm breite Teilblättchen tragend; Nebenblátter lanzettlich, spitz, braun und häutig, 2 mm lang. Blüten in 8—10-blütigen, 3—4 cm langen Trauben sitzend; Blütenstandachse oberhalb der Blüten in eine lange, scharfe Spitze auslaufend, später zum Dorn werdend; die aufgeblühten Blumen auf bis 1,3 cm langen, behaarten Blütenstielen aufsitzend. Kelch drüsig behaart, 5—6 mm lang, wovon auf die schmal dreieckigen Zipfel 1—1,5 mm kommen; die Einbuchtungen zwischen den Zipfeln gerundet. Fahne gelb gefärbt, aussen weiss behaart, innen glatt, 14 mm lang: 12 mm breit. Flügel gelb, aussen unbehaart, innen zum Teil behaart, 11 mm lang, 3 mm breit. Schiffehen weissgelb, unbehaart, 13 mm lang, 6 mm hoch.
Prov. Jujuy: Yavi in declivibus montis aprieis, ca. 3400 m s. m. (1 Jan. 1902; Fries 776).
Die Art scheint der Pat. miraflorense (Remy) Rusby am nächsten zu stehen; von dem von mir gesehenen Exemplare dieser Art, wie auch von der Beschreibung Weddells weicht sie aber u. a. durch kürzere Kelch- zipfel und durch die aussen behaarte Fahne ab; sie scheint demnach von ihr leicht unterscheidbar zu sein.
24 R.E. Fries: Zur Kenntnis der alpinen Flora im nórdl. Argentinien.
34. Patagonium Clarenii R. E. Fries, l. c., p. 139.
Frutex spinosissimus, ramulis foliisque 6—8-jugis hirsutis; foliolis minimis, ovatis, acutis, basi rotundatis; floribus racemosis, magnis; pedun- culis calyce glanduloso brevioribus; vexillo extus hirsuto; lomentis den- sissime plumoso-pilosis.
Bis 1,5 m hoher Strauch, mit verzweigten, bis 4 em langen, rot- braunen Dornen reich besetzt; Jahressprosse mit abstehenden oder ein wenig angedrückten Härchen dicht besetzt, mit etwa 0,5 em langen Internodien; an ülteren Zweigen sitzen die Blátter in Büscheln auf warzen- fórmigen Kurzsprossen. Blätter ganz und gar mit mehr oder weniger angedrückten Härchen bedeckt, im älteren Stadium unbehaart; Rhachis 8—10 mm lang, oben rinnenfórmig, im oberen Abschnitte (% der ganzen Länge) 6—8 Blattpaare tragend; Teilblüttchen eirund, an der Basis ge- rundet, am Ende spitz und ófters in eine Haarspitze ausgezogen, lüngs dem Mittelnerv rinnenfórmig gefaltet, 1,5 mm lang, 1 mm breit; Neben- blátter lanzettlich, spitz, háutchenfórmig, braun, 2 mm lang. Blüten in etwa 2 cm langen, 4—6-blütigen Trauben; Infloreszenzachsen spitz, im Laufe der Zeit härter und zu Dornen werdend. Blütenstiele 3--4 mm lang, behaart. Kelch drüsig behaart, 4—6 mm lang, wovon auf die drei- eckigen, spitzen oder stumpfen Zipfel 1,5—2 mm kommen. Blumenkrone gelb gefärbt. Fahne innen unbehaart, aussen weiss behaart, 14—15 mm lang, 10 mm breit. Flügel aussen glatt, innen zum Teil behaart, 11 bis 12 mm lang, 3 mm breit. Schiffchen unbehaart, 12—13 mm lang, 5—6 mm * hoch. Hülse 2—4-gliedrig; Glieder kreisrund mit gerader Rückennaht und ausserordentlich dicht mit 7—10 mm langen, weichen Federhärchen besetzt, deren Hauptachse rotbraun und Seitenzweige weiss gefärbt sind,
Prov. Jujuy: S:a Catalina in collibus petrosis, ca. 3650 m s. m, (14—16 Jan. 1901; Kurtz 11449).
Die Art steht der vorigen nahe, weicht von ihr aber durch kleinere, mehr behaarte Blätter, kleinere und spitze Teilblättchen, kürzere Blüten- stiele u. a. ab,
XIII. Cruciferae. 35. Descurainia myriophylla (H. B. K.) R. E. Fries, L c., p. 143. Sisymbrium myriophyllum H. B. K. ex DC., Syst., II, pag. 411.
Verbreitung: von Ecuador durch Peru und Bolivia bis zum nürdlich-
sten Argentinien (Salta und Jujuy), die Anden entlang.
XIV. Ranunculaceae. 36. Ranunculus Cymbalaria Pursh var. exilis (PhiL) R. E. Fries, 1. c p. 145. Ranunculus exilis Phil, Fl. atacam., pag. 7. Verbreitung der Art: Sibirien und Grónland, üher das nórdliche Nord-
amerika und Mexiko; in Südamerika die Anden entlang bis nach Pata- gonien und Feuerland hinab.
3
H. H. W. Pearson: Verbenaceae novae Austro-africanae. 25
IX. Verbenaceae novae Austro-africanae ab H. H. W. Pearson descriptae. (Ex: Transact. South Afric. Phil. Soc., XV, pt. 4 [1905], p. 175—182.)
1. Lippia pedunculata Pearson, l. c., p. 175.
Fruticulus rectus ramis subteretis, striatis, hispido-scabridis. Folia opposita, brevissime [2 mm] petiolata, ovata vel elliptico-ovata, basim attenuata, apice obtusa vel subacuta, crenato-serrata, rugosa, supra hispidulo-scabrida, infra in nervis hispido-scabrida, profuse glandulifera [3—5 em longae, 1—1,5 cm latae]. Spicae tum globosae, denique cylin- dricae, axillares, solitares geminataeve, pedunculis longis tenuibus hispidis suffultae. Bracteae oblongae, basim truncatae, apice subito acuminatae vel caudato-acuminatae, utrinque praesertim marginibus hispidae, flores haud superantes [3—4,5 mm longae, 2—2,5 mm latae|. Calyx perspicue 2-lobatus, 4-nervatus, extus dense molliterque villosus, intus glaber [1,5— 2 mm longus]: lobi vix tubo aequantes, 2-nervati, plus minusve perplexe 2-dentati. Corolla extus supra medium villosa, intus in faucibus puberula |4—5 mm longa].
Kalahari Region: Transvaal; without precise locality, J. H. MeLea in Herb. Bolus.
L. pedunculata has affinities both with .L. scaberrima and L. asperi- folia, being apparently more closely allied with the former. The most marked characters which separate it from L. scaberrima are found in the 4-toothed calyx, the smaller bracts, the more pronounced hairiness, and the comparatively smoother surface of the whole plant. From L. asperi- folia it differs in the 4-toothed calyx, the larger bracts and spikes, and the less hairy, rougher, and larger leaves.
2. Bouchea caespitosa Pearson, l. c., p. 178.
Planta parva [circiter 4 em alta] lignosa, caespitosa, pubescentia hispidulosa denga reflexa vestita. Radix lignosa, recta, altissima. Folia opposita, conferta, petiolata [petiolo 0,75—1,25 em longo], triangulari-ovata, obtuse 7—9-serrata -pinnatifidave, basim attenuata, apice obtusa [2,5—3 em longa, circ. 1,5 cm lata], subcoriacea, nervis lateralibus principiis obscuris 6—8 utrinque, dense hispidula. Spica terminalis, conferta, pauciflora [1 em longa] Braeteae lineares, obtusae hispidulae [3—4 mm longae]; bracteolae setulosa, hispidulae [2 mm longae]. Flores sessiles. Calycis tubus (in fructu) gibbosus, minute subaequaliterque 5-dentatus, extus hispi- dulus, intus glaber [7—9 mm longus]. Fructus ex coccis cohaerentibus 2 constatus, oblongus, posteriore paullo arcuatus, anteriore areola excavata instruetus [4—5 mm longus].
Western Region: Lesser Namaqualand: l'us, 2800 ft, Schlechter 11425, in Herb. Bolus.
26 H. H. W. Pearson.
B. caespitosa is a distinct species widely separated by its short calyx and small fruit from B. pumila, to which it bears a superficial resem- blance. It should probably be placed near B. pinnatifida, from which it is at once distinguished by its leaf-characters.
In view of the very dry region in which Schlechters specimen was gathered, the caespitose habit is possibly not to be regarded as a character of specific value.
3. Bouchea integrifolia Pearson, l. c., p. 179.
Fruticulus basi paullo ramosus, ramis quadrangularibus parce hispi- dulis [25—30 cm altus, internodiis 1,5—2 em longis]. Folia opposita, sessilia, simplicia, integra vel rarius versus apicem irregulariter 1—2 acute serrata, lineari-oblonga, basim plus minusve attenuata, apice acuta vix echinata [2,5—3 cm longa, 3—4 mm lata], subcoriacea, marginibus crassis, perspicue 1-nervata, glabra vel parcissime hispidula, profuse glan- dulis instructa. Racemus spicoideus [3—6 cm longus], divaricatus, con- fertus, terminalis vel axillaris, glabrescens vel parce hispidulus. Bracteae lineari-lanceolatae, acutae, marginibus hispidis [6— 8 cm longae]: bracteo- lae 2, subulatae, acutae, marginibus parcissime hispidis [2—4 mm longael. Flores pedicellis [2—4 mm longis] suffulti. Calyx 5-angularis, subaequa- liter breviterque 5-dentatus, extus glaber, intus pubescens [7--9 mm longus]. Corollae tubus areuatus, extus glaber, intus faucibus hispidulus [10—12 mm longus]; lobi oblonga, apicibus late rotundati emarginative. Antherae late triangulares, basim paullo lobatae, filamentis glabris suffultae. Fructus oblongus, ex coccis cohaerentibus 2 constatus, posteriore arcte arcuatus, areola exeavata anteriore instructus [4 mm longus].
Coast Region: Knysna, Newdigate 86, in Herb. MacOwan.
B. integrifolia appears to be most nearly related to B. cermwa, from which it is easily distinguished by its opposite, entire, acute leaves.
4. Bouchea incisa Pearson, l. c., p. 180.
Fruticulus ramis quadrangularis hispidis pilis reflexis [internodiis 1—4 cm longis]. Folia opposita, petiolata, simplicia, late oblonga, obtuse 1—9 pinnatifida vel vix pinnatipartita, basim attenuata petiolis decur- rentia, apice obtusa vel subacuta [6—7 cm longa, 3—4 em lata] sub- coriacea, marginibus hispido-ciliatis, nervis lateralibus principiis utrinque 6—8, minute hispidula, glandulosa; petiolus latus, supra canaliculatus [1,5—2 cm longus]. Spica simplex, axillaris, pauciflora, conferta, hispi- dula [3—4 cm longal. Bracteae subulatae, hispidulae [5—6 mm longae], bracteolae bracteis similes |2 mm longae]. Flores sessiles. Calycis tubus 5-angularis, subaequaliter 5-dentatus, extus hispidulus, intus puberulus [1,5 em longus]; dentes subulati, acuti, hispiduli [1—1,5 mm longil. Co- rollae tubus rectus, extus glaber, glandulosus, intus villosus [2—2,2 cm longus]. Staminum filamentae hispidulae. Fructus oblongus, rectus, ex coccis cohaerentibus 2 constatus, areola excavata anteriore instructus.
Tropical Africa: Northern Transvaal; Sand River, 2500 ft. R. Schlechter 4594, in Herb. Bolus.
Verbenaceae novae Austro-africanae. 27
B. incisa is related to B. pumila, from which it conspicuously differs in the large pinnatifid leaves.
5. Clerodendron ($ Cyclonema) pilosum Pearson, |. c., p. 181.
Suffrutex [30—40 cm altus] stirpibus pilosis tenuibus adscendentibus subangularibus ab collo subterraneo ligneo ortis. Folia opposita, petio- lata [petiolo 2—3 mm longo], membranacea, late ovata vel triangulari- ovata, basim rotundata vel vix attenuata, apice obtusa vel rotundata [2,3—2,4 em longa, 1,4— 1,9 cm lata], marginibus integris, pilosa praeser- tim nervis marginibusque. Cymae axillares, 1—2-florae. Flores pedicellis pilosis [1—1,4 cm longis] suffulti; bracteolae 2, oppositae, lineares [1 mm longae]. Calyx subanthesin campanulatus [tubo 2,5 mm longo] (? tandem accrescens), 5-angularis, 5-lobatus [lobis oblongis vel oblongo-lanceolatis, tubum longitudine aequantes] extus pilosus intus glandulifer. Corollae tubus rectus, in faucibus villosus [vix calicis tubum excedens]: lobi, superiores oblongi ellipticive, apice rotundati [4 mm longi]: anterior late spathulatus, concavus [5 mm longus]. Ovarium 4-lobatum, glanduliferum, caeterum glabrum.
Eastern Region: Transkei Division; Kentani, Miss Alice Pegler, 164, in Herb. Kolbe.
C. pilosum is related to C. hirsutum (Pearson in Fl. Cap., |. c., 221) from which it is separated by its broad ovate leaves, straight corolla- tube, and perfectly glabrous ovary. These may, however, prove to be extreme forms of a very variable species.
6. Clerodendron ($ Cyclonema) reflexum Pearson, |. c., p. 182.
Frutex ramis subangularibus, striatis pubescentibus. Folia opposita vel subopposita, petiolata [petiolo 1.2 em longo], membranacea, ovata, oblonga vel subrhomboidea, basim cuneata, apice acuta vel plus minusve apieulata [5—9,5 cm longa, 2—5,5 cm lata], marginibus alte serratis vel inciso-serratis (lobis multis paucisve, latis, subapieulatis) vel infra medium (rarius omnino) integris, puberula, nervis principiis lateralibus adscen- dentibus 4—6 utrinque. Panicula terminalis bracteata, pauciflora, pedun- culata [pedunculo 3—5 cm longo]. Bracteae bracteolaeque parvae. poly- morphae. Flores pedicellis tenuibus brevibus suffulti. Calyx subanthesin campanulatus, tandem accrescens, alte 5-lobatus, pubescens, profuse glan- dulifer [4 mm longus]; lobi tum recti, tum patentes, denique reflexi, oblongi, apice obtusi vel rotundati (3 mm longi]. Corollae tubus arcuatus, extus glaber, intus praesertim in faucibus villosus [circiter 1 cm longus]: lobi oblongi, patentes, apice rotundati. Stamina longe exserta, Ovarium obscure 4-lobatum glanduliferum, glabrum. Drupa 4-lobata [circiter 1 cm diametiens].
Tropieal Afriea: Rhodesia; Bulawayo, Eyles, 1006, in Herbb. MacO wan, Bolus.
This species is allied to C. Wümsii from which it may be distinguished by its deeply lobed calyx and its larger leaves which are not gland-dotted.
28 Magnus Brenner: Varietates novae Taraxacı officinalis.
X. Varietates novae Taraxaci officinalis.
Von Magnus Brenner. (Ex: Medd. Soc. Faun, Flor. Fennica, h. 32, 3, MI. 1906, p. 96 — 99.)
1. Taraxacum officinale var. stenolepis Brenner, }. c., p. 97.
Mediocre — sat humile; folia obscure viridia, tenuia — sat firma, lingulata, regulariter pinnatifida, laciniis vulgo contiguis, triangularibus, reversis, integerrimis vel dentatis, glabra subglabrave; scapi erecti, saepe eurvati, colorati, leviter araneo-villosi —- glabri; capitula mediocria — parva, angustiflora, radiantia; squamae invalucelli angustae, subulatae, sigmoideae, reflexae ad scapumque adpressae; antherae sine polline. Praesertim squamis involucelli angustis a var. Ostenfeldii diversum.
Fennia: Ad Sörnäs prope Helsingforsiam et in par. Inga Nylandiae in ruderis.
2. Taraxacum officinale var. ungulatum Brenner, |. c., p. 97.
Vulgo elatum; folia laete viridia petiolis laetis, tenuia, elongata, regulariter pinnatipartita, inter lacinias vulgo subulato-dentata, laciniis triangularibus, vulgo reversis, acutis — subulatis, integerrimis vel plus minusve dentatis, glabra vel leviter pilosa; scapi erecti, saepe curvati, versicolores, sub capitulo saltem araneo-villosi; capitula mediocria — ma- jora, angustiflora, plana vel convexa, plena; squamae involucelli latae, subovatae, acutae, unguiformes, patentes — recurvae; squamae involucri sat latae, ad apicem vulgo gibbiferae; antherae sine polline. Differt a var. uncinato statura majore petiolis foliorum laetis praesertimque squamis involueelli majoribus latioribusque, a var. Ostenfeldii squamis involucelli patentibus unguiformibus.
Fennia: Ingá Svartbück et Vesterkulla in agris, pinetis betuletisque ad margines viarum.
9. Taraxacum officinale var. divaricatum Brenner, l. c., p. 98.
Sicut var. ungulatum, sed squamae involucelli sigmoideae, divaricatae, ut in var. intermedio: antherae sine polline. Variat foliis obovatis, sub- integris, vel plus minusve incisis — pinnatis laciniis angustissimis subu- latis remotis, petiolis saepe rufis. Squamis involucelli interdum subreflexis in var, Ostenfeldii transit.
Fennia: Ad Helsingforsiam in ruderis, Helsinge Fólisón ad rupem, Ingá Svartbäck in ruderis, agris, marginibus viarum campisque graminosis.
4. Taraxacum officinale var, lacerum Brenner, 1. c., p. 98.
Vulgo humile; folia prasina, firma, brevipetiolata, obovato-oblonga, obtusa subacutave, irregulariter incisa vel laciniata, basin versus pro- fundius incisa, vel tota folia profunde pinnatipartita lobis triangularibus reversis — subsemilunaribus acutissimis, integerrimis vel grosse dentatis vulgo pilis brevibus pilosa vel araneo-villosa; scapi erecti vel a
Agnes Chase: Panicearum genera ac species aliter disposita. I, 29
vinose colorati, vulgo, sub capitulo saltem, araneo-villosi; capitula parva, vulgo angustiflora, convexa planave, plena; squamae involucelli longae angusteque lineares, vulgo rufescentes, irregulariter patentes — recurvae, leviter sigmoideae, intimae squamis involucri saepe parum breviores; an- therae sine polline. — Foliis laceris, squamis longis divaricatis involucelli facile dignotum. Capitula rare breviter radiantia floribusque latioribus. Squamae involueri interdum apice gibbiferae.
Fennia: Ingà Svartbück et Vesterkulla in pascuis apricis juxta litus marinum.
Xl. Panicearum genera ac species aliter disposita. I. Agnes Chase. (Ex: Proc. Biol. Soc. Washington, XIX [1906], pp. 183—192.)
I. Valota Adans., 1763, Fam. Pl., II, 495.
1. Valota insularis (L.) A. Chase, |. c., p. 188. Andropogon insulare L., 1859, Pugill. Jam., 30.
2. Valota saccharata (Buckl. A. Chase, l. c., p. 188.
Panicum lachnanthum Torr., 1856, Pac. Rail. Rep., VII, 3. 21, not Hochst.. 1855.
Panicum saccharatum Buckl., 1866, Prel. Rep. Geol. & Agr. Surv, Tex., App. 2. “Middle Texas.”
Trichachne saccharatum (Buckl.) Nash., 1903, in Small, Fl, So. U, S., 83.
. Valota Pittieri (Hack.) A. Chase, l. c., p. 188.
Panicum Pittieri Hack., 1901, Öst. Bot. Zeitschr., LI, 367. “Costa- rica: in ripa rivi Rio Tirili prope San José leg. Tonduz: Pittier distribuit sub no. 6945.”
os
IL. Syntherisma Walt, 1788, Fl. Carol., 76. 4. Syntherisma adusta (Nees) A. Chase, l. c., p. 191. Panicum adustum Nees, 1829, Agros. Bras., 101. ‘Habitat in Bra- silia meridionali. (Sellow.)” 5. Syntherisma badia (Scribn. & Merr.) A. Chase, l. c., p. 191. Panicum (Syntherisma) badium Seribn. € Merr., 1901, U. S. Dept. Agr. Div. Agros. Bul, XXIV, 12. “Sierra de San Felipe, State of Oaxaca” 915 C. L. Smith. 6. Syntherisma Hackeli (Arech.) A. Chase, ]. c., p. 191. Anthaenantia Hackeli Arech., 1894, Anal. Mus. Nac. Montevideo, II, 96, t. 5. Figueira, Uruguay. 7. Syntherisma velutina (DC.) A. Chase, 1. c., p. 191. Milium velutinum DC., 1813, Cat. Hort. Monsp , 126. “Hab. in Mexico.”
30 Agnes Chase: Panicearum genera ac species aliter disposita. 1.
Paspalum? velutinum Kth., 1829, Rev. Gram., I, 27. Represented by Pringle 6623 and 9565.
8. Syntherisma Perrotteti (Kth.) A. Chase, l. c., p. 191. Panicum Perrotteti Kth., 1829, Rev. Gram., II, 395, t. 3. “Crescit in Senegalia, prope Walo.” 9. Syntherisma stenotaphroides (Nees) A. Chase, l. c., p. 191. Panicum ($ Digilaria) stenotaphroides Nees, 1854, in Steud., Syn. PY. Glum., 1, 41. “Ins. Choin, legit Cuming.” This and an allied species are peculiar in having a thickened rachis, the solitary spikelets sunken in the alternate notches. Species as yet imperfectly understood are not here transferred.
III. Leptoloma A. Chase, nov. gen., l. c., p. 191.
Inflorescentia paniculata, panicula pauciflora, maturitate diffusa; spi- culae 1-florae, fusiformae, solitariae, aut raro per paria, in pedicellis tenuibus triangularibus; gluma prima minuta aut deficiens, secunda 3- nervis: lemma neutrum 5—7 nerve; fructus ellipticus, acutus; lemma hermaphroditum cartilagineo-induratum, papillosum, marginibus delicatus hyalinas, planis; palea similis; caryopsis oblongo-elliptica lemmate palea- que inclusa, libera. Gramina perennia, caespitosa, ramosa, culmis fragili- bus, laminis planis, ligulis membranaceis. Maturitate paniculae se dissi- pant et pervolvunt. Panico capillari similes. Nomen ab 4earoc delicatus et 4ouc margo.
Type. — Panicum cognatum Schultes.
10. Leptoloma cognata (Schultes) A. Chase, l. c., p. 192.
Panicum divergens Muhl. in Ell. 1816, Sk. Bot., I, 130, not H. B. K., 1815. Specimen in Elliott herbarium in College of Charleston. Panicum divergens Muhl., 1817, Gram., 120. “Habitat in Carolina."
Specimen in the Muhlenberg herbarium in Philadelphia Academy of Natural Sciences, marked ‘‘Elliott 353." Panicum cognatum Schultes, 1824, Mant., II, 235. Panicum autumnale Bosc. Spreng., 1825, Syst., I, 320. 11. Leptoloma divaricatissima (R. Br.) A. Chase, l. c., p. 192. Panicum divaricatissimum R. Br., 1810, Prod. 192. Port Jackson, New Holland.
12. Leptoloma macratenia (Benth.) A. Chase, |. c., D: 192.
Panicum macratenium Benth., 1878, Fl. Australia, VII, 468. “Queens- land, Rockhampton, 0’ Shanesy.”
13. Leptoloma coenicola (F. Muell.) A. Chase, 1. c., p. 192.
Panicum coenicolum F, Muell, 1855, in Trans. Vict. Inst., 45, Cud- naka, S. Australia, F. Mueller.
Vermischte neue Diagnosen. 31
XII. Vermischte neue Diagnosen.
128. Phyllostachys edulis (Carrière) J. Houzeau de Lehaie in „Le Bambou“, I (1906), p. 39.
Phyllostachys pubescens Mazel, H. de L. Bul. Le Bambou, p. 7, 1906. — Phyllostachys mitis Makino, Bot. Mag. de Tokyo, XIV, p. 64; Makino, l. c, XV, p. 68: Makino in Descr. Prod. For. Exp. Univ. Paris, 1900, p. 39. — Bambusa edulis Carr. in Rev, Hortic., 1866, p. 380. — Bambusa Mosoo Sieb., Syn. pl. Oeconom. Jap., p. 5.
Le Phyllostachys mitis A. et C. Rivière est une plante à tige toujours glabre, presque cylindrique à la base, à mérithalles longs, à gaînes glabres, à rameaux creux, à feuilles grandes. C'est la plante cultivée partout en Europe sous ce nom, par exemple: à Kew, à Badsford Park chez Mitford, à Prafrance chez Mazel, où Rivière en a controlé l'identité (Rivière, Les Bambous, page 240). C'est de Prafrance que nos exemplaires proviennent.
La plante décrite par Mr. Makino a les tiges pubescentes dans le jeune âge, très coniques à la base, les mérithalles très courts dans cette partie, les gaines densément tomenteuses, les rameaux pleins et les feuilles petites. En Europe elle est restée confinée jusqu'en 1904 chez feu Mazel a Prafrance ou elle est arrivée vers 1880, apres la visite de feu Riviére. Sa variété helerocycla seule était répandue ailleurs, en Angleterre, Belgique, Allemagne.
Nom. Jap.: „Mössö-chiku; Móso-chiku; Wase-dake,«
Nom. Sin.: .Kouan-chiku: Rito-chiku; Biotan-chiku; Biodji-chiku; Mato- chiku,“
Origine: Chine: introduit au Japon vers 1737.
129. Argyreia Pierreana D. Bois in Revue Horticole, LXXVIII (1906), p. 260, fig. 208—209.- /Convol vulaceae.]
Tiges volubiles (fig. 209), pouvant atteindre une très grande hauteur, couvertes d'une pubescence courte et serrée.
Feuilles à pétiole grêle (fig. 208), mesurant de 5 à 10 cm de longueur; à limbe ovale-lancéolé, acuminé, plus ou moins atténué à la base, Dans les feuilles adultes, le limbe mesure de 10 à 20 cm de longueur sur 7 à 10 cm de largeur; mais ces dimensions sont quelquefois dépassées.
La face supérieure des feuilles est glabre, d'un vert foncé. La face inférieure, soyeuse argentée, est relevée des nervures primaires et secon- daires proéminentes, ces dernières parallèles, au nombre de 10 à 12 de chaque côté de la nervure primaire ou médiane.
Les fleurs, en cymes dichotomes, accompagnées de grandes bractées persistantes, forment des inflorescences axillaires, multiflores, capitées.
Le pédoncule commun mesure de 1 à 3 cm de longueur: les pédi- celles sont très courts, presque nuls.
Les bractées, elliptiques, plus ou moins atténuées au sommet, sont naviculaires et enveloppent en partie les fleurs; elles sont d'autant plus grandes qu'elles sont plus extérieures, coriaces, fortement nervées, la
32 Vermischte neue Diagnosen.
partie dorsale couverte d’une pubescence courte, serree, grisätre, tandis que la face ventrale est glabre, luisante, teintée de rougeviolacé. La plus extérieure peut mesurer jusqu'à 4 cm de longueur sur 3 em */, de largeur lorsqu'elle est étalée.
Le calice est constitué par cinq sépales ovales-acuminées, de dimen- sions très inégales, de couleur vert pâle, trés velus extérieurement, glabres sur la face ventrale. Les deux sépales extérieurs, beaucoup plus grands que les autres, mesurent de 10 à 15 mm de longueur.
La corolle, infundibuliforme, légèrement quinquélobée et à lobes émar- ginés, est plissée; elle rappelle celle du Volubilis (Jpomaea purpurea Roth) et mesure de 5 à 6 em de longueur sur 5 em de diamètre dans la partie la plus évasée; elle est d'un blanc teinté de rose et légèrement velue extérieurement.
Les étamines atteignent les deux tiers de la longueur de la corolle; le filet est grêle, élargi au point d'attache; l'anthére est linéaire-oblongue.
Le style, gréle, est un peu plus long que les étamines; le stigmate, capité, bilobé, est couvert de papilles coniques.
L'ovaire, quadriloculaire, est entouré d'un disque pentagonal, cupuli- forme.
Haut Tonkin: Dans les montagnes du Cai Kin, sur la route de Than Moi au poste de Van Linh, par le col du Deo Benh. (D. Bois 11. XII. 1902, no. 323).
Cette espèce doit prendre place à côté des A. Wallichii Choisy: in- volucrata Clarke, et bracteata Choisy.
Elle diffère de VA. Wallichii par les tiges, velues au lieu d'être glabres; par les feuilles, ovales-lancéolées au lieu d'étre ovales cordi- formes; par les bractées coriaces, naviculaires, elliptiques, au lieu d'être foliaeées, planes, linéaires-lancéolées; par les sépales ovales-acuminés au lieu d'étre elliptiques-oblongs.
Dans l’4. involucrata, les feuilles sont légèrement velues ou glabres- centes, cordiformes ou arrondies à la base; les pédoncules, très longs, mesurent de 6 à 9 cm, au lieu d'étre courts; les sépales sont presque égaux, au lieu d'être trés inégaux, et ont les bords scarieux au lieu d'être entierement foliacés.
L'A. bracteata a les feuilles cordiformes-arrondies; les pédoncules plus longs que les pétioles (ils sont beaucoup plus courts que le pétiole dans l'A. Pierreana); les sépales d'égale longueur, scarieux sur les bords; la corolle tubuleuse-campanulée au lieu d'être infundifuliforme.
L'Argyreia Pierreana atteint de grandes dimensions et, dans son pays d'origine, couvre de grands arbres de son beau feuillage argenté-soyeux
à la face inférieure et de ses fleurs qui sont produites en nombre con- sidérable et successivement pendant plusieurs mois.
Verlag von Gebrüder Borntraeger in Berlin SW 11
Dessauer Strasse 29
Hilfsbuch für das Sammein parasitischer Pilze mit Berücksichtigang der Nährpflanzen Deutschlands, Osterreich - Ungarns, Belgiens, der Schweiz und der Niederlande nebst einem Anhange über die Tier- parasiten von Professor Dr. Gustav Lindau, Kustos am Kgl. Bota- nischen Museum und Privatdozent der Botanik an der Universität Berlin. Taschenformat. Dauerhaft gebunden 1 Mk. 70 Pig.
. Auf den kryptogamischen Exkursionen, die ich seit mehreren
Jahren mit meinen Zuhörern unternehme, hat sich mir oft der Mangel
eines Buches fühlbar gemacht, das in kürzester Form die Nährpflanzen und die auf ihnen beobachteten parasitischen Pilze aufführt.
Wie das Büchlein aus den Bedürfnissen der Praxis hervor-
gegangenist,sosollesauch ausschliesslich praktischen Zwecken
dienen. .. .. :
Hilfsbuch für das Sammeln der Ascomyceten mit Berücksichtigung der Nährpflanzen Deutschlands, Osterreich - Ungarns, Belgiens, der Sehweiz und der Niederlande von Professor Dr. Gustav Lindau. Gebunden 3 Mk. 40 Pig.
Das obige Hilfsbuch verfolgt dieselben Ziele wie das für die parasi- tischen Pilze: ein treuer und zuverlässiger Berater auf den Exkursionen zu sein. Da es das Auffinden der Pilze erleichtert, so dient es gleichzeitig dem höheren Zwecke, die Erforschung der Ascomycetenflora des behandelten Gebietes zu unterstützen. Gerade die Ascomyceten greifen ja tief in viele Verhältnisse des praktischen Lebens ein, da viele bei den Kulturpflanzen als Schädlinge auftreten, und so liegt es im wohlverstandenen Interesse der praktischen Zweige des Pflanzenbaues, wenn das Buch auch diesen Ver- hdltnissen durch möglichste Vollständigkeit gerecht wird.
Hilfsbuch für das Sammeln und Präparieren der niederen Kryptogamen mit besonderer Berücksichtigung der Verhältnisse in den Tropen von Professor Dr. Gustav Lindau. In Leinen gebunden 1 Mk. 50 Pfg.
Hilfsbuch für das Sammeln der Zoocecidien mit Berücksichtigung der Nährpflanzen Europas und des Mittelmeergebietes von G. Darboux, Professor der Zoologie an der Universität Lyon und C. Houard Assistent am botanischen Institut der Universität Paris. Taschen- buchformat. Dauerhaft gebunden 2 Mk.
Das obige Hilfsbuch bildet ein Seitenstück zu dem „Hilfsbuch für das Sammeln parasitischer Pilze von @. Lindau“. Wie dieses Hilfsbuch soll auch das Zoocecidien-Hilfsbuch nicht zur Bestimmung dienen; aber der Cecidiologe soll einmal sofort den Schmarotzer einer von ihm gesammelten Galle wiederfinden und zweitens soll ihm das Büchlein bei gegebener
Pflanze die Liste aller Gallen anführen, die auf jener Pflanze vor- kommen unter Hervorhebung der Punkte, auf die er seine Aufmerksamkeit
richten muss.
Verlag von Gebrüder Burntraeger in Berlin SW 11 Dessauer Strasse 29
Botanisch-mikroskopisches Praktikum fir Anfinger von Professor Dr. M. Móbius, Direktor des botanisehen Gartens zu Frankfurt a. M. Mit 12 Abbildungen. Gebunden 2 Mk. 80 Pie.
Flora des nordostdeutschen Flachlandes (ausser Ostpreussen) von Professor Dr. P. Ascherson und Dr. P. Graebner. — Zugleich zweite Auflage von Aschersons Flora der Provinz Brandenburg. Taschenbuchformat. Broschiert 19 Mk., in flexiblem dauerhaften Leinenband 20 Mk.
Wegen der wissenschaftlichen Bedeutung des Werkes, der kritischen Übersicht über polymorphe Gattungen, über Formenkreise einer Art, über Verbreitungsgrenzen der Pflanzen etc. erhebt sich diese grundlegende, für alle Zeit wertvolle Flora weit über den Wert einer blossen Lokalflora.
Handbuch der systematischen Botanik von Professor Dr. Eug. Warming. Deutsche Ausgabe. Zweite Auflage bearbeitet von Professor Dr. M. Möbius, Direktor des Botanischen Gartens in
Frankfurt a. M. Mit vielen Abbildungen. Broschiert 8 Mk., in Ganzleinen 9 Mk.
Diese zweite Auflage des in gleicher Weise durch Gründlichkeit und Klarheit der Darstellung wie durch vielseitigen Inhalt ausgezeichneten Handbuches wird sicher allseitig mit Freude begrüsst werden. Die Bear- beitung durch Prof. Möbius bringt das Buch, das textlich und illustrativ bedeutend verbessert wurde, auf den heutigen Stand der Forschung.
Lehrbuch der ökologischen Pflanzengeographie. Eine Einleitung in die Kenntnis der Pflanzenvereine von Professor Dr. Eug. Warming.
Zweite Auflage bearbeitet von Dr. P. Graebner. Broschiert 7 Mk., in Ganzleinen 8 Mk.
» «+ ein allgemein pflanzengeographisches Werk, das so viele Schilderungen aus eigener Anschauung bietet und zugleich so sehr zu weiterer Forschung anregt, existierte in der deutschen Literatur bisher nicht... .“
Petermanns Mitteilungen.
Botanischer Führer durch Norddeutschland (mit besonderer Be- rücksichtigung der östlichen Hälfte). Hilfsbuch zum Erkennen der in den einzelnen Vegetationsformationen wildwachsenden Pflanzen- arten zum Gebrauch auf Exkursionen von Dr. Paul Graebner, Kustos am Kgl. Botanischen Garten zu Berlin. Dauerhaft gebunden 4 Mk.
Y
No. 55/56 Band IV No. 3/4 15. Mai 1907
Repertorium novarum specierum regni vegetabilis
Centralblatt für Sammlung und Veröffentlichung
von Einzeldiagnosen neuer Pflanzen
Herausgegeben von
Dr. phil. Friedrich Fedde
Preis des Jahrganges 12 Mk., für das Ausland 13,50 Mk., der einseitig bedruckten Ausgabe 16 Mk., bezw. 18 Mk.
BERLIN-WILMERSDORF SELBSTVERLAG DES HERAUSGEBERS, WEIMARSCHESTR. 31
COMMISSIONS-VERLAG VON GEBRÜDER BORNTRAEGER, BERLIN 1907.
Den Herren Autoren die gefällige Nachricht, dass eingesandte Originaldiagnosen sofort zum Abdruck gelangen.
Die Herren Autoren, die Originaldiagnosen einsenden, werden gebeten, die Manuskripte vôllig druckreif und móglichst auf einer Seite beschrieben einzusenden. Etwa spáter ge- wünschte Satzänderungen, Hinzufügungen oder Textkorrekturen fallen den Herren Verfassern zur Last.
Die Herren Autoren erhalten auf Wunsch 50 Separate kostenfrei geliefert.
Anzeigen:
Bulletin de "Herbier Boissier
Organe mensuel de botanique, publié par l’Herbier Boissier à Chambézy, Suisse. lire série, de 1893 à 1899, soit 7 forts volumes à frs. 20.— par année, 2me série, commencée en 1901. Abonnement à frs. 25.— par année. » Mémoires“, suite au Bulletin, 1900. La collection complète frs. 30.—.
Alle Manuskriptsendungen sind an
Dr. phil. F. Fedde, Wilmersdorf-Berlin Weimarsche Strasse 31
zu richten | | t
Repertorium novarum specierum regni vegetabilis
auctore
No. 55/56 oot IN Hand 15. Mai 1907
XIII. Neue Arten aus: Rob. E. Fries, Zur Kenntnis der alpinen Flora im nördlichen Argentinien. IV. (Ex: Nova Acta R. Soc. Sci. Upsaliensis, Ser. IV, Vol. I, no. 1 [1905).)
XV. Portulacaceae.
37. Calandrinia punae R. E. Fries, |. c., p. 149.
Herba perennis, glaberrima, radice crassa; foliis rosulatis, e basi vaginante linearibus, carnosis, acutis vel obtusiusculis; scapis folia sub- duplo superantibus, aphyllis, apice diehasium pauciflorum gerentibus; sepalis late ovatis, liberis; petalis flavis; staminibus 5; seminibus rotundis, planis, non alatis, laevibus.
Wurzel spulenförmig geschwollen oder gleichdick, 6 cm lang und bis 1,5 em dick, mit dünnen, gelbbraunen Häutchen bedeckt. Stamm einfach oder von der Basis aus in ein paar, höchstens 1 cm lange, unter- irdische, Blattrosetten tragende Achsen verzweigt. Blätter fleischig, faden- förmig, im Querschnitt rundlich oder oval, 1,5—3 cm lang, 1,5 mm im Durchmesser, an allen Teilen gänzlich unbehaart. Die achselständigen Infloreszenzenstiele ein Paar in jeder Blattrosette, drehrund und un- behaart, 3—5 cm lang. Brakteen gegenüberstehend, an der Basis un- beträchtlich miteinander verwachsen, spitz, häutig, die grössten 2,5 mm lang. Blüten 5—10 in Dichasien; Blütenstiele 2—3 mm lang, zur Zeit der Fruchtreife bis 4 mm lang. Kelchblätter frei, gewölbt, breit oval, oben gerundet und abgestumpft oder mit unbedeutender Spitze, gelbgrün mit rotem Anflug, 2—2,5 mm lang, 1,5 mm breit. Blumenblätter 5, ei- rund-länglich, an der Spitze gerundet, 3 mm lang, etwa 1 mm breit. Staubblätter fünf, 2 mm lang. Fruchtknoten 1,5 mm lang, 1 mm im Durchmesser; Griffel 1 mm lang. Kapsel eirund, dreieckig mit gerundeten Ecken, glatt, vielsamig, 3 mm lang, 1,5 mm im Durchmesser. Samen kreisrund, abgeplaitet mit rundem Rande, auf den Seitenflächen konkav, 0.5 mm im Durchmesser.
Prov. Jujuy: S:a Catalina in arenosis, ca. 3600 m s. m. (14—22 Jan, 1901; Kurtz 11438, florigera ac fructifera); Casabindo in campo arenoso- petroso sieco aprico frequenter, ca. 3500 m s. m. (28 Dec. 1901; Fries 975, florens).
Repertorium novarum specierum. 3
34 Ro b. E. Fries.
38. Portulaca rotundifolia R. E. Fries, |. c., p. 149.
Herba perennis, glabra, radice crassa, saepe napiformi, caulibus prostratis; axillis glabris; foliis petiolatis, orbicularibus, apice rotundatis, basi rotundatis vel interdum subcuneatis, carnosis; floribus terminalibus, sessilibus, solitariis vel perpaucis congestis; petalis flavis calycem glabrum duplo superantibus; seminibus metallice iridiscentibus, foveolatis.
Wurzel dick, zylindrisch oder spulenfórmig geschwollen, bis 1,5 cm im Durchmesser, ófters in mehrere grobe Áste verzweigt, mit einer gelb- braun-schwarzen, diinnen Rinde bedeckt. Der Stamm am Wurzelhalse in ein paar fleischige und unbehaarte Sprosse verzweigt, deren unterirdische, 1—2 cm lange Teile senkrecht emporsteigen, während die oberirdischen Teile horizontal verlaufen und dem Erdboden angedriickt, bisweilen vom Sande überlagert sind; sie sind mehr oder weniger verzweigt, 3—7 cm lang. Blätter gegenstándig oder alternierend, fleischig (?/, mm dick), hübsch kreisrund (2—4 mm im Diameter), eben oder gewöhnlich etwas gewölbt, uhrgläschenförmig, auf 1,5 mm langen, fleischigen Stielen auf- sitzend, unbehaart; die Blattachseln unbehaart. Blüten klein, 3—4 mm im Durchmesser und 4 mm lang, wovon auf den unterständigen Teil des Fruchtknotens 1 mm kommt. Kelch dick, fleischig, 2 mm lang, die beiden Blätter in ihrer halben Länge miteinander verwachsen; die beiden Zipfel helmförmig, an der Spitze eingekerbt. Blütenblätter 4, an der Basis kurz verwachsen, umgekehrt eirund, an der Spitze eingekerbt, 2,5 mm lang, 1,5 mm breit. Staubblätter 5—6, Staubfáden 2 mm lang. Griffel 2 mm lang; Narben 2, fadenförmig. Kapsel eirund, 3 mm lang, 2 mm im Durchmesser; ihr abfallender Deckel trägt zwei Kämme — die ver- trockneten, bleibenden Kelchzipfel. Samen rundlich und etwas abgeplattet mit runden Rändern, 3/, mm gross, mit einem kleinen, weissen Arillus; Samenschale schwarz und hübsch metallglänzend mit in Reihen geordneten Grübchen.
Prov. Jujuy: Yavi chica, loco sicco aprico, 3—4000 m s. m. (3 Jan. 1902; Fries 1707, fructifera); S:a Catalina in arenosis, ca. 3650 m s. m. (16—22 Jan. 1901; Kurtz 11459, florigera); Moreno, loco arenoso, 3500 m s. m. (10 Dec. 1901; Fries 885. — 20 Dec.; Fries 885 a).
Die Art gehórt zu derselben Gruppe wie Portwlaca oleracea und steht der P. fulgens am nüchsten; von dieser ist sie jedoch durch ihre be- deutend kleineren und mehr kreisrunden Blätter, durch die ums mehr- fache kleineren Blüten, durch den im Verhältnis zu den Blütenblättern kürzeren Kelch usw. leicht unterscheidbar.
39. Portulaca perennis R. E. Fries, l. c., p. 151, tab. VII, fig. 11.
Herba perennis, radice crassa, caulibus prostratis; axillis pilosis; foliis lineari-oblongis, carnosis, apice obtusis, basi in petiolum brevem con- iractis; floribus terminalibus, sessilibus, solitariis vel rarius perpaucis con- gestis; petalis igneo-croceis, calycis glabri longitudinem duplo triplove superantibus; seminibus laevibus, vix conspicue foveolatis.
Wurzel krüftig, perennierend, bisweilen etwas fleischig geschwollen bis zu 8 mm im Durchmesser, mit lockeren, sich abschälenden, dünnen,
Zur Kenntnis der alpinen Flora im nórdlichen Argentinien. 35
gelbbraunen Häutchen bedeckt, mitunter in ein paar grobe Âste verzweigt. Stamm an der Basis in mehrere, entweder unverzweigte oder seltener spärlich verzweigte, nur bis 2 em lange Achsen geteilt, welche sich über den Erdboden und zwar an ihn angedrückt verbreiten. Blätter dicht gedrängt, länglich bis schmal-länglich, fleischig mit ovalem Durchmesser, grün und unbehaart, zuweilen rot angehaucht, der ziemlich scharf ab- gesetzte Blattstiel hellgrün-hyalin; Blattspreite 3—4 mm lang, 1,5 mm breit und 1 mm dick; Blattstiel 1,5—2 mm lang. Axillen mit zahlreichen weiss bis weissgelben Härchen von ungefähr halber Blattlänge versehen. Blüten von mittlerer Grösse, etwa 1,5 cm im Durchmesser. Kelchblätter rund, gewölbt, 4 mm lang, an der Spitze gerundet oder eingekerbt, an der Basis 1 mm miteinander verwachsen, rötlich, mit einem 1 mm breiten, hyalinen Häutchenrande. Blumenblätter 4, umgekehrt eirund, an der Spitze mit rundlicher Ausschweifung, bis 10 mm lang und 6 mm breit, an der Basis unerheblich verwachsen. Staubgefässe zahlreich, etwa 3 mm lang. Griffel 3 mm lang; Narben 7, fadenförmig, 1,5 mm lang. Kapsel kugelig mit abgeflachter Basis, 4 mm hoch, wovon auf den grünen, kahlen, glänzenden Deckel 3 mm kommen. Samen rund und etwas abgeplattet, 0,6 mm gross mit einem unbedeutenden, weissen Arillus; Samenschale schwarz und glänzend, mit sehr feinen Grübchen, aber nicht stachelig.
Prov. Jujuy: Yavi, 3400 m s. m. (1.Jan. 1902; Fries 886b); S:a Catalina in arenosis, ca. 3650 m s. m. (19 —22 Jan. 1901; Kurtz 11485); ad Nevado de Chani in campo arenoso, 3500 m s. m. (10 Dec. 1901; Fries 886); Moreno in monte saxoso, ca. 3800 m s. m. (17 Dec. 1901; Fries 886a); ibid. in arenosis, 3500 m s. m. (20 Dec. 1901; Fries 886c, fructifera).
Portulaca perennis steht der vorigen Art nahe; sie unterscheidet sich jedoch von ihr leicht durch die kráftige, perennierende Wurzel, durch die kürzeren Blätter, geringere und kürzere Behaarung in den Blattachseln und durch die kleineren Samen mit ebener, nicht warziger Samenschale.
Verbreitung: in den hóheren Regionen der Cordilleren des nórdlichen Argentinien und Bolivia (nach zwei Exemplaren im Herbarium zu Kew; Pentland, Tichicaca in Bolivia, 12850 p., und Mandon n. 999, Viciniis urbis La Paz, prope Potopoto, colle Suquiri, in arenosis, reg. subalpina 3100 m).
XVI. Amarantaceae.
40. Guilleminea gracilis R. E. Fries, 1. c., p. 153, tab. VIII, fig. 9.
Radice perenni, crassa, sed non tuberosa; caulibus prostratis, gra- cilibus, tomentosulis; foliis minutis, integris, basalibus anguste spathulatis et in petiolum longum paulatim contractis, caulinis oppositis et connatis, in apicibus ramorum praesertim confertis, oblongis vel anguste spathu- latis, basi in petiolum alatum paulo contractis, apice obtusiusculis, prae- sertim subtus tomentosulis, glabrescentibus; floribus solitariis. binis ter- nisve glomeratis.
Wurzel senkrecht, krüftig, 1—1,5 dm lang, 2—3 mm dick, nach
3*
36 Rob. E. Fries.
unten verjüngt und mit einer graugelben Rinde bedeckt. Vom ange- schwollenen, reich behaarten Wurzelhalse entspringen mehrere radiierende, verástelte, dem Erdboden angedrückte, etwa 5 cm lange Sprosse; die Internodien derselben sind drehrund, spárlich wollhaarig, die unteren gestreckt, bis 1,5 cm lang, die oberen kürzer werdend, so dass die Blätter an allen Zweigenden dicht gedrängt sitzen. Wurzelblátter 1,5 mm breit und etwa 1 cm lang, wovon mehr als die Hälfte auf den Stiel kommt; die niedriger sitzenden Sprossblätter 5—7 mm lang, 1—1,5 mm breit, die oberen kleiner, 2—5 mm lang und 1 mm breit; Blattspreite grün, starr, mit ein wenig eingesenktem Mittelnerv und unerheblich zurück- gerollten Rändern, mit langen, weissen, weichen, auf der Oberseite bald abfallenden, auf der Unterseite aber länger bleibenden Härchen; Blattstiel hyalin, kaum schmäler als die Spreite. Brakteen 1- 1,5 mm lang, häutig, breit oval, stumpf. Blüten ca. 1 mm lang, aussen mit dichtem, weissem Wollfilz besetzt. Hülle zu etwa der halben Länge vereintblättrig; die Zipfel häutig, länglich, einnervig, an der Spitze abgerundet oder ab- gestumpft spitz. Staubblattröhre kurz, von etwa der halben Höhe der Blütenröhre ausgehend; Antheren oval, die Basis der Perigonzipfel er- reichend. Fruchtknoten ca. 0,5 mm lang, breit eiförmig; Narbe beinahe ungestielt.
Prov, Jujuy: S:a Catalina in arenosis, 3650 m s. m. (14—22 Jan, 1901; Kurtz 11444, 11473 et 11473a); Abrapampa, in campo arenoso sicco frequenter, ca. 3500 m s. m. (30 Dec. 1901; Fries 972).
41. Alternanthera microphylla R.' E. Fries, l. c., p. 154.
Rhizomate perenni, gemmis albo-lanatis instructo; caulibus herbaceis prostratis, praesertim ad nodos et ad apicem pilosis, glabrescentibus; foliis minutis, rotundato-rhomboideis, integris, acutis, basi in petiolum brevem contractis, junioribus supra et subtus pilis albis adpressis in- structis, vetustioribus glabris; capitulis sessilibus, subglobosis; stamini- bus fertilibus 5, pseudostaminodia integra vel irregulariter incisa duplo superantibus.
Rhizom unregelmässig gekrümmt, schwarzbraun, bis 5 mm im Durch- messer, oben durch ein reichliches Vorkommen rundlicher, dicht weiss- filziger Knospen ausgezeichnet. Zweige vom Rhizom strahlenförmig ent- springend, niederliegend, etwa 5 cm lang; Internodien bis 1,5 cm lang, nach oben kürzer, unbedeutend abgeplattet. Blätter 3—7 mm lang, wo- von der Blattstiel etwa 1 mm beträgt, und 3—5 mm breit, dick und starr mit auf der Unterseite nur schwach hervortretendem Mittelnerv, gewöhn- lich etwas nach oben gewölbt, nach der Spitze hin zusammengezogen oder abgerundet, immer aber mit einer hyalinen Spitze abschliessend. Infloreszenzen 3—4 mm lang, vereinzelt oder nach den Zweigenden hin zusammengedrängt, weiss bis weissgelb gefärbt. Deckblätter rundlich, spitz, am Rande gekerbt, 1,5 mm lang, 1,25 mm breit, gewölbt mit hervor- stehendem, härterem Mittelnerv. Vorblätter herzförmig, spitz, ganzrandig oder unbeträchtlich gekerbt, 1,75 mm lang, 1 mm breit, bootförmig mit hervorstehendem Mittelnerv. Die äusseren Blumenblätter eiförmig, spitz
Zur Kenntnis der alpinen Flora im nórdlichen Argentinien. 37
oder abgestumpft, häutig mit 3 härteren, hervortretenden Nerven, 2,5 mm lang, 1,25 mm breit; die inneren ihnen áhnelnd, aber unbedeutend schmäler. Die fertilen Staubgefásse 5; Staubfäden 1 mm lang; Staub- beutel länglich, 1 mm lang; zwischen allen Staubfáden sitzen einfache, fadenförmige oder abgeplattete und unregelmässig zerspaltene Pseudo- staminodien von etwa der halben Länge der Staubfäden. Fruchtknoten rund und ein wenig plattgedrückt, kaum 1 mm im Durchschnitt; Narbe kopfförmig, ungestielt.
Prov. Jujuy: S:a Catalina, 3650 m s. m. (6 Jan. 1901; Kurtz 11350 et 11351); ibid. (8 Jan. 1901; Kurtz 11387); Abrapampa in campo are- noso sicco frequenter, ca. 3500 m s. m. (30 Dee. 1901; Fries 973).
Die Art ähnelt ein wenig der Alternanthera (Telanthera) andicola Moq. (in DC., Prodr., XIII, 2, pag. 373), von der sie sich durch die unge- stielten Infloreszenzen, durch die Form der Pseudostaminodien u. a. unter- scheidet. Sie scheint übrigens auch der Alternanthera boliviana Rusby (in Mem. Torrey Bot. Club, IV [1895], pag. 249) nahe zu stehen. Von dieser habe ich kein Exemplar gesehen; nach der ausführlichen Beschreibung scheint sie aber sehr leicht von microphylla zu unterscheiden zu sein, vor allem durch die ungefähr doppelt so grossen Blüten, 3 fertile Staub- blätter, kürzere Pseudostaminodien, den im Vergleich zur Länge breiteren Fruchtknoten u. a. Merkmale.
XVII. Chenopodiaceae.
42. Chenopodium foetidum Schrad. f. pumilum (Kurtz in herb.) R. E. Fries, l c. p. 156.
A Ch. foetido typico differt caule gracili, pumilo, 5—15 cm alto, sim- pliei, foliis minoribus, 1,5—2,5 cm longis, 4—10 mm latis.
Prov. Jujuy: Abra de Queta in Dep. de Rinconada ad vias in are- nosis ripariis (9 Febr. 1901; Kurtz 11618); Laguna Tres Cruces ad rip. lacus raro (14 Febr, 1901; Kurtz 11674); Moreno im monte saxoso, 3800 m s. m. (17 Dee. 1901; Fries 896a); Nevado de Chañi in rupibus subumbrosis, 3500 m s. m. (11 Dec. 1901; Fries 896).
43. Atriplex Philippii R. E. Fries, l. c., p. 157. Atriplex prostrata Phil. in An. Univ. Chile, 1873, pag. 535 (non R. Brown, Prodr. l, pag. 406. 1810). Verbreitung: vom nórdlichsten Argentinien bis zum mittleren Chile und Patagonien. 44. Atriplex andina R. E. Fries, l. ce., p. 157. Atriplex pusilla Phil. in An. Mus. nac. Chile, 1891, pag. 73 (non Obione pusilla Wedd., Chl. and. PI, 90A, nec Atriplex pusilla S. Wats. in Proc. Am. Acad., 9 [1874], pag. 110). Verbreitung: das hóhere Cordillerengebiet des nórdlichsten Argentinien und Chile (Tarapacá). 45. Salicornia pulvinata R. E. Fries, l. c., p. 157, tab. VIL, fig. 9—11. Perennis, pulvinos densos humiles extensos formans; articulis bre- vissimis, apice plus minus praemorsis, lobis acutis; inflorescentiis
38 Rob. E. Fries.
sessilibus, brevissimis, semiglobosis vel depressis apice subrotundis, paucifloris.
Sprosse horizontal, zahlreiche Nebenwurzeln entwickelnd, und in kurze, emporgerichtete, dicht gedrángte Seitensprosse reich verzweigt: nur die Spitzen dieser ragen ein paar mm über die Erde empor. Hier- durch entstehen sehr niedrige, dichte und bis metergrosse, oben ebene Teppiche oder Kissen, welche gelbgrün gefárbt sind. Die Glieder der Zweige nur 1,5—2 mm lang, ca. 2 mm dick und ziemlich unbetráchtlich seitlich abgeplattet, an der Spitze mit einer rundlichen Einbuchtung, mit 0,5—1 mm langen, spitzen, mehr oder weniger deutlich gekielten Zipfeln. Infloreszenzen kurz, ca. 2 mm lang. Blüten drei in jeder Blattachsel, dicht stehend, aber unter sich frei, und wegen der gegenstándigen Blattstellung mithin 6 in einem falschen Kranze geordnet; gewöhnlich ist nur 1, bisweilen 2 Kränze entwickelt. Blütenhülle konisch, fleischig, oben abgeplattet, ca. 1,5 mm lang, an der Mittelblüte viereckig, an den Seitenblüten dreieckig; die erstere zwitterig, die letzteren weiblich. Staubblatt 1 mit 0,5 mm langem Filament und */4 mm langer, ovaler Anthere. Fruchtknoten abgeplattet, kreisrund, 0,5 mm im Diameter; Griffel 0,5 mm lang; Narben 2, fadenförmig, ca. 0,5 mm lang.
Prov. Jujuy: Laguna Colorado, loco salso, ca. 3800 m s. m. (20 Oct. 1901; Fries 805); Moreno, loeis salsis subhumidis, 3500 m s. m. (18 Oct. 1901; Fries 805a).
Die Art weicht durch die kompakte, kissenbildende Weise ihres Wachstums, durch ihre äusserst kurzen Glieder und Infloreszenzen und sonst geringen Dimensionen von allen anderen Salicornia-Arten ab.
Verbreitung: ausser von den angeführten Lokalen auch von Bolivia (Viciniis Biacha inter Cautapa et Nasacara, locis salicariis. Reg. temp. 4000 m. Juni 1858) von Mandon gesammelt, und zwar in einem bisher übersehenen, sterilen Exemplare, das ich unter Frankenia triandra an no. 945) im Herbarium Kewense angetroffen habe.
XVIII. Amaryllidaceae.
46. Haylockia andina R. E. Fries, 1. c., p. 160, tab. IX, fig. 1--2.
Bulbo rotundo vel pyriformi, collo longo scapum brevem includente; foliis (ignotis); spatha hyalina, apice bifida; ovario sessili; laciniis peri- anthii oblongis, acutis, supra albidis, subtus roseis, stamina longa in tubo longo sita plus duplo superantibus; stigmate brevissime trifido.
Zwiebel 2—3 cm im Diameter, mit schwarzbraunen Häutchen bedeckt; Hals 5—10 cm lang, 0,5—1 cm dick, den Blütenstiel ganz umschliessend und verbergend. Blätter zur Blüte- und Fruchtzeit nicht entwickelt. Spatha 2—3 cm lang, in zwei 6—10 mm lange, spitze Lappen geteilt, den Fruchtknoten und den grösseren Teil der Blütenröhre umschliessend. Blüte vereinzelt in der Spatha, ungestielt und mit ihrem Basalteil von den Häutchen des Halses verdeckt. Fruchtknoten eirund, 5 mm lang, 3 mm breit; Krone trichterförmig, 4—5 cm lang, wovon die gleichdicke Blütenröhre die Hälfte beträgt; Perigonblätter einander gleich, die äusseren
Zur Kenntnis der alpinen Flora im nórdlichen Argentinien. 39
nur unbedeutend breiter, 8—9 mm, die inneren 7 mm breit. Staubblátter etwas unterhalb des Schlundes befestigt; Staubfäden fadenförmig, jeder zweite etwa 8, resp. 10 mm lang; Antheren 5 mm lang. Griffel etwas länger als die Staubblätter, jedoch nur ungefähr bis zur halben Länge der Blumenblätter hinanreichend. Narbe seicht dreiteilig. Kapsel ca. 6 mm lang. Samen platt, halbkreisförmig, schwarz, glatt und glänzend, 4—6 mm lang.
Prov. Jujuy: Moreno in monte saxoso, ca. 3800 m s. m. (15 Oct. 1901; Fries 661, florigera); Nevado de Chani, ca. 4500 m s. m. (28 Nov. 1901; Fries 661a, fructus).
Haylockia andina ist der zweite Vertreter!) der bisher monotypen, aus Uruguay bekannten Gattung. In den längeren, unterhalb des Schlundes befestigten Staubbliittern hat sie einen Ankniipfungspunkt an die Gattung Zephyranthes und führt diese beiden Gattungen näher zusammen. Von Haylockia pusilla unterscheidet sie sich ausser durch die Lange und den Platz der Staubblätter auch durch die Farbe der Krone, die seicht ge- teilte Narbe usw. Die Art gleicht im Habitus sehr Crocopsis fulgens Pax aus dem hóheren Cordillerengebiete Perus, welche Gattung jedoch die Staubfäden róhrenfórmig verwachsen hat.
41. Hippeastrum marginatum R. E. Fries, l. c., p. 161, tab. IX, fig. 3—4.
Habranthus, glaberrimus, foliis pluribus, linearibus, planis, apice rotundatis, albo-marginatis, margine dentatis: scapo elato, foliorum longi- tudinem plus minus aequante: bracteis exterioribus duabus lineari- lanceolatis, interioribus numerosis linearibus; floribus numerosis, longe pedunculatis, purpureis; tubo longo, angusto; perigonii laciniis oblongis, acutis.
Zwiebel rund, 6 cm im Durchmesser, nach oben in einen etwa 5 em langen Hals verjüngt und von schwarzbraunen Häutchen bedeckt. Blätter etwa 2 dm lang, gleichbreit und 4—6 mm breit, mit hyalinen Rändern versehen, die unregelmässige, nur bei Vergrósserung sichtbare, hyaline Zähne tragen. Infloreszenzenstiel drehrund, gestreift, etwa 2,5 dm lang, 2—3 mm dick. Die beiden Spathablätter an der Basis ein wenig mit- einander verwachsen, 8 cm lang, unten 0,7 em breit, hellrot; die inneren Brakteen bis 6 cm lang, weiss und hellrot. Blütenstiele etwa 10, von 4—6 cm Lünge. Fruchtknoten 8 mm lang. Róhre 3—3,5 cm lang, 1,5 mm weit, oben unbedeutend bis zu 3 mm im Durchmesser erweitert; Saum trichterfórmig mit 5—6 mm breiten und spitzen Perigonzipfeln, deren 3 äussere etwa 15—20 mm lang sind, die inneren ein paar mm kürzer. Staubfáden im Schlund mit der Krone verwachsen, untereinander frei, drei von ihnen 10—11 mm, die 3 anderen 6—8 mm lang, an der Basis unerheblich abgeplattet und häutig, nach oben verjüngt und fadenfórmig; Antheren länglich, gelb, nicht aus der Krone herausragend. Griffel faden- fórmig, gerade so lang wie die Krone; Narbe in drei 1—2 mm lange, fadenförmige Zipfel gespalten.
+ 1) Im Herbarium zu Kew sah ich noch eine dritte, nicht beschriebene Art dieser Gattung, aus Uruguay stammend.
40 Rob. E. Fries.
Prov. Jujuy: S:a Catalina, El Angosto in arenosis, 3600 m s. m. (1 Febr. 1901; Kurtz 11559). Nomen vernac.: “Campanilla* (Fr. Claren).
Betreffs der Blütenform — mit langer, schmaler Róhre — áhnelt die Art am meisten der A. soratense Baker, mit der sie denn auch zunáchst verwandt sein dürfte. Durch die reichblütige Infloreszenz, kürzere Róhre u. a. Merkmale unterscheidet sie sich indes sehr gut vom Original- exemplare dieser Art im Herbarium Kewense.
Eustephiopsis R. E. Fries, nov. gen., l. c. p. 162, tab. VIII, fig. 12—15.
Bulbus tunicatus, collo producto. Inflorescentia pseudoumbellata, 2- multiflora, floribus stipitatis. Perigonium infundibuliforme, tubo brevissimo vel breviter cylindrico, lobis erecto-patentibus, subaequalibus. Stamina fauci affixa, subaequalia, inclusa, erecta; filamenta a basi ad ?/3 vel lon- gius alata, basi libera, alis in annulum apice connatis; antherae lineari- oblongae, dorso affixae. Ovarium triloculare, ovulis in loculis numero- sissimis, biseriatis; stylus filiformis stigmate capitato vel trifido in- structus.
Die Gattung Eustephiopsis nimmt einen Platz zwischen Eustephia und Stenomesson ein, und zeigt mit der vorigen die engste Verwandtschaft. Sie ist vor allem durch den Bau der Staubblätter charakterisiert. Während die Filamente bei Eustephia untereinander vollständig frei sind und in der Nähe der Spitze zwei fadenartige, freie Anhängsel haben — ein Umstand, der deutlich aus der Abbildung Cavanilles von Eustephia coccinea (Ic. plant., III, tab. 238) hervorgeht, und welchen auch ein im Herbarium zu Kew aufbewahrtes Exemplar deutlich zeigte — so hat die Gattung Eustephiopsis ihre Filamente von der Basis bis ungefähr 2/3 ihrer Länge oder länger mit Flügeln berandet, welche nach oben in Zähne von verschiedener Form auslaufen. Die Filamente sind an der Basis und längs dem grössten Teile ihrer Länge frei, die Flügel dagegen sind an der Spitze unter- einander ringförmig zusammengewachsen. Dieser Charakter scheint mir von einer so grossen systematischen Wichtigkeit zu sein, dass es un- möglich ist, meine Arten in der Gattung Eustephia unterzubringen, weshalb ich eine neue Gattung bilden muss, was auch die Billigung des bekannten Amaryllidaceen-Kenners J. G. Baker, dem das Exemplar gezeigt wurde, fand.
Bis jetzt sind nur drei zur Gattung Eustephia gehörige Arten be- schrieben worden, die von Cavanilles 1794 aufgestellte Eustephia coccinea, auf welche sich die Gattung gegründet hat, ferner zwei von Pax 1890 beschriebene Arten, argentina und marginata, aus Catamarca und Rioja stammend. Von letzterer Art hatte ich Gelegenheit, ein Typusexemplar im Bot. Museum zu Berlin zu sehen, und konnte dabei konstatieren, dass dessen Staubblätter im Bau vollkommen mit der weiter unten zu schil- dernden Eustephiopsis speciosa übereinstimmte, ein Umstand, der es not- wendig macht, diese Art in die Gattung Eustephiopsis überzuführen. Von E. argentina habe ich kein Exemplar gesehen und kann deshalb ihre
Zur Kenntnis der alpinen Flora im nürdlichen Argentinien. 41
Stellung nicht bestimmen. Da Pax ebenso wenig in seiner Beschreibung von marginata, wie in der von argentina, die Verwachsung der Filamente erwähnt, so ist es nicht ausgeschlossen, dass auch argentina sich durch denselben Charakter auszeichnet, wenn auch bis jetzt nichts Sicheres darüber geäussert werden kann.
48. Eustephiopsis speciosa R. E. Fries, l. c. p. 163, tab. VIII, fie. 14—15.
Foliis anguste linearibus, margine laevibus; seapo gracili, subbifloro; bracteis pedunculis longioribus; corollae infundibuliformis laciniis oblongis vel obovatis, intus albido-roseis, extus albidis et incarnato-venosis, fila- mentorum dentibus patulis, acutis; antheris inclusis; stigmate trifido, in- cluso vel parum exserto.
Zwiebel rund, 2—3 em im Diameter, gleichzeitig Blütter und Blüten tragend. Blütter 3— 5, von einer stengelumfassenden Basis entspringend, linealisch, abgestumpft oder spitz, unbehaart, auf der oberen Seite plan. auf der unteren Seite etwas konvex, vüllig ganzrandig; Blattspreite 10—15 cm lang, 2—2,5 mm breit. Stengel glatt, von der Zwiebel an gerechnet im allgemeinen ungefähr 15 cm lang, aber von 10—30 cm variierend, etwas abgeplattet, 2 X 3 mm im Durchschnitt. Infloreszenz ein- oder gewóhnlich zweiblütig, nur an einem der gesammelten Exem- plare 3-blütig; Spathablätter 2, an der Basis sehr kurz verwachsen, von einer 4 mm breiten Basis aus sieh verjüngend, 3—5 cm lang, háutchen- ähnlich, weiss-rosa, der dreiblütige Blütenstand mit einer 2 em langen, fadenfórmigen, häutchenähnlichen inneren Braktee; Blütenstiele kürzer als die Spathablätter, 0,5—2,5 cm lang. Blütenróhre unbedeutend, 1—2 mm lang, 3 mm weit; die äusseren Perigonblütter lünglich, an der Basis verjüngt, oben spitz und in eine kurze, fadenfórmige Spitze auslaufend, bis 3 cm lang und 1 cm breit; die drei inneren breiter, umgekehrt ei- rund, an der Spitze gerundet mit kürzerer Spitze, bis 3 cm lang und 1,5 em breit, Filamente an dem oberen Teile der Róhre befestigt, kürzer als die Perigonblütter mit unten schmalen, oben sich erweiternden Háutchenründern versehen, die in zwei spitze Záhne auslaufen, zwischen we!chen der an jedem zweiten Staubblatt etwa 3—4 mm resp. 5—7 mm lange, fadenfórmige Teil der Filamente fortgeht. Anthere länglich, 3— 5 mm lang, wie der fadenfórmige Teil der Filamente gelb, die Zühne weiss mit purpurroten Rándern. Griffel fadenfórmig, ungeführ von der Länge der Blütenhülle, zitronengelb; Narbe in drei, 2—3 mm lange, fadenfórmige Zipfel geteilt. Frucht unbekannt.
Prov. Jujuy: Miraflores in petroso-arenosis (12 Febr. 1901; Kurtz 11643); Laguna Tres Cruces, ca. 3700 m s. m. (31 Dec. 1900; Kurtz 11319); Usquia in Dep. de Humahuaca in arenosis (20 Febr. 1901; Kurtz 11723); Tres Morros ad Salinas grandes in campo arenoso frequentissime, 3300 m s. m. (27 Dec. 1901; Fries 948). Specimina omnia floribus ornata.
Die Art steht unzweifelhaft der Eustephiopsis marginata (Pax) sehr nahe. Von dem Pax'schen Exemplare im Berliner Bot. Museum unter-
Repertorium novarum specierum. 4
49 R.E. Fries: Zur Kenntnis der alpinen Flora im nördl. Argentinien.
scheiden sich alle oben angeführten Exemplare durch die tief ge- teilte Narbe und durch günzlichen Mangel von Zähnen an den Blatt- rändern.
49. Eustephiopsis latifolia R. E. Fries, 1. c., p. 164, tab. VIII, fig. 12—13.
Foliis late linearibus, obtusis, albo-marginatis, margine scabro; scapo elato, valido, foliis longiore; inflorescentia multiflora, pseudoumbellata; bracteis exterioribus duabus anguste lanceolatis interioribusque linearibus pedunculis brevioribus vel subaequilongis; laciniis corollae tubuloso-infundi- buliformis oblanceolatis, extus rubris, intus flavidis; filamentorum dentibus obtusiusculis incurvis; antheris stigmateque capitato inclusis,
Zwiebel rund, ca. 1 dm im Diameter, Blätter und Blüten gleichzeitig tragend. Blätter ca. 10, von einer stengelumfassenden Basis gleichbreit oder nach der abgerundeten Spitze hin sich unbedeutend verjüngend, grün, unbehaart und glänzend, mit einem schmalen, weissen Häutchen- rande versehen, der mit kleinen, weissen, nur bei Vergrösserung sicht- baren Zähnen besetzt ist. Blattspreite 2—3 dm lang, I—2 cm breit. Stengel unbehaart, grün, ca. 4 dm lang von der Zwiebel aus gerechnet, unten ungefähr 1, oben 0,5 cm im Diameter. Der Blütenstand aus un- gefähr einem Dutzend oder noch mehr Blüten bestehend; Länge der Blütenstiele in derselben Infloreszenz sehr variierend, die längsten un- gefähr 1 dm messend; die beiden Spathablätter an der Basis unbedeutend miteinander verwachsen, nach oben sich verjüngend, abgestumpft, grün oder rötlich, 7—9 cm lang, an der Basis ca. 1 cm breit, die inneren Brakteen zahlreich, linealisch, spitz, weiss-rosa, häutchenähnlich, ungefähr 5 cm lang. Blüten 2,5—3,5 cm lang, wovon der Fruchtknoten 0,5- -0,8 cm beträgt. Perigonblätter unten zu einer 4—7 mm langen, 2—3 mm weiten Röhre verwachsen; die drei äusseren umgekehrt lanzettlich, nach oben abgerundet mit einer unbedeutenden Spitze, ungefähr 1,7 em lang und 6 mm breit; die drei inneren unbedeutend breiter und oben abgerundet, im übrigen den äusseren ähnlich. Staubfäden an den oberen Teil der Blütenröhre angewachsen, von der Basis ca. 1 cm lang an beiden Seiten von einem 0,5 mm, nach oben 1—1,5 mm breiten Häutchenrande ge- säumt, der in zwei 1 mm lange, abgestumpfte, gegeneinander sichel- förmig gebogene Zipfel ausläuft, wie es Fig. 13 zeigt; zwischen diesen Anhängseln geht der fadenförmige Teil des Filamentes ein paar mm fort, eine ovale, 3 mm lange Anthere tragend. Griffel fadenförmig, ca. 2 cm lang; Narbe kopfförmig, gefurcht, nicht gespalten. Die unreife Frucht abgerundet, mit zahlreichen scheibenförmigen Samen.
Prov. Jujuy: Saladillo, loco saxoso aprico, 3500—4000 m s. m. (12 Nov. 1901; Fries 753, leg. G. v. Hofsten).
Species novae madeirenses a Carlos A. Menezes descriptae. 43
XIV. Species novae madeirenses a Carlos A. Menezes descriptae. (Aus: Ann. Sci. Nat. Porto, VIII [1901], pp. 95—99.)
1. Echium candicans L. 8. Noronhae Menezes, l. c., p. 95.
Differt a typo statura humiliore et panicula laxa, breviore (6 —12 cm).
Madeira. Descobrimol-a em julho de 1901 nas rochas quasi in- accessiveis perto da vereda que conduz da Serra dos Baleóes a levada do Ribeiro Frio.
2. Serophularia pallescens Lowe in litt. ad Moniz.; Menezes, l. c., p. 96.
Syn.: Sc. maderensis Menezes, Catal. das Phanerog., 18.
Pubescens; caule acute quadrangulo; foliis mediis et superioribus in specimine unico examinato petiolatis, ovatis v. ovato-oblongis, duplicato- dentato-crenatis, basi cordatis, utrinque aut subtus pubescentibus; panicula aphylla, cymis pedunculatis, laxifloris, pedicellis calyce 2—4-plo longiori- bus ramisque subglanduloso-pubescentibus; braeteolis oblongis v. lanceo- lato-linearibus; calycis laciniis ovatis v. suborbiculatis, margine angusto; staminodio obovato, integro v. emarginato; capsula late ovata; seminibus ... Valde affinis S. Smithii Horn. a qua differt panicula aphylla, foliorum forma, etc.
Madeira. Esta especie descoberta em setembro de 1864 pelo nosso fallecido amigo e distincto botanico Joào Maria Moniz, na Ribeira de Vasco Gil, perto do Funchal, nunca mais tornou a ser encontrada. O unico exemplar que d'ella possuimos, além de incompleto, acha-se bastante deteriorado.
8. Scrophularia Moniziana Menezes, Catal. das Phanerog. 16: l. c., p. 91.
Glabra; caule atrorubente, erecto, 1—2,5 m 1l, acute quadrangulo, simplici aut ramoso; foliis petiolatis, ovatis, ovato-oblongis v. ovato- lanceolatis, basi cordatis v. subcordatis, inferioribus et mediis duplicato- crenato-dentatis, superioribus simpliciter serratis; paniculae elongatae aphyllae, rare foliatae, ramis racemosis, flexuosis, pedicellisque calyce longioribus sparsim subglandulosis; bracteolis minutis, lanceolato-lineari- bus; calycis laciniis ovatis v. suborbiculatis, late scarioso-marginatis; staminodio amplo, suborbiculari v. obovato-suborbiculari; capsula parva, calyci subaequilonga; seminibus undulato-costatis. Differt a S. racemosa Lowe foliis duplicato-crenato-dentatis, basi saepius cordatis, cymarum ramis magis racemosis, capsulis minoribus, etc. Cymae pedunculatae, pauci-v.-multiflorae. Corolla S. racemosae Lowe.
Madeira, Encontra-se na Levada de Säo Roque perto do Funchal, e na Ribeira de Joào Gomes perto da origem da Levada do Bom Successo, n'este ultimo sitio associada á S. racemosa, da qual se distingue facilmente pelos caracteres acima apontados.
4*
44 Species novae madeirenses a Carlos A. Menezes descriptae.
4. Scrophularia hirta Lowe 3. ambigua Menezes, I. c., p. 97.
Syn.: S. hirta Benth. in DC., Prodr., X, 308.
Hirsuta vel pubescenti-hirsuta; foliis cordato-oblongis subovatisve, duplicato-serrato-crenatis; cymarum ramis pedicellisque subglanduloso- pubescentibus.
Madeira. A var. 3. na origem da mesma levada, e na Ribeira de Santa Luzia acima da Fundoa.
5. Lavandula pedunculata Cav. y. maderensis Benth. in DC., Prodr., XII, 144 (sine descript.); Menezes, l. c., p. 98.
„Rosmaninho roxo“ incolarum. — Foliis linearibus v. oblongo-lineari- bus, breviter tomentosis, subincanis, margine revolutis; spicis densis, comosis, longe pedunculatis; pedunculis superne dense albido-villosis: foliis comae violaceis, oblongis v. obovato-oblongis spica brevioribus; foliis floralibus obovatis v. cuneatis, mucronatis, villoso-tomentosis, nervosis denticulatisque, inferioribus frequenter acuminatis; corollae atropurpureae tubo calycem aequante v. parum superante.
Madeira. Encontra-se nas beiras dos caminhos e por entre os pinhaes, no caminho do Pasto em S. Goncalo na Levada da Serra ou do Furado e entre o Palheiro e a Choupana. Pouco frequente. O typo da especie náo tem sido achado na Madeira.
6. Potamogeton cuprifolius Lowe in litt. ad Moniz.; Menezes, Catal. das Phanerog., 51; l. c., p. 98.
Syn.: P. natans Holl et Buch non L.; P. polygonifolius Coss., Catal. des pl. recueillies par Mandon, non Pourr.
Caule ramoso, tereti; foliis superioribus longe petiolatis, natantibus, ellipticis, ovatis v. oblongis, 12—17-nerviis, óbtusis v. obtusiusculis, .basi saepe rotundatis v. leviter cordatis, inferioribus submersis, lanceolatis; spicis densis; fructibus 2 mm long., oblique obovatis, fuscescentibus, margine sub-acutis. An var. P. polygonifolii Pourr.?
Madeira. Encontra-se nas ribeiras, charcos e levadas em Sant’Anna e Santo Antonio da Serra. Frequente n'estas localidades.
1. Potamogeton gramineus L. var. machicanus Menezes, I. c., p. 99.
Syn.: P. machicanus Lowe in litt. ad Moniz.; Menezes, Catal. das Phanerog., 52; P. gramineus var. Coss., Catal. des pl. recueillies par Mandon; P. fluitans Holl non Roth.
Caule ramoso, tereti; foliis submersis lanceolatis linearibusve; na- tantibus lanceolatis, acutis v. subacutis, 7—14-nerviis, utrinque angustatis; pedunculis superne valde incrassatis; fructibus (immaturis) parvis, mar- gine obtusis,
Madeira. Encontra-se na Ribeira de Santa Cruz e nas levadas perto da villa de Machico. A forma typica náo apparece na Madeira.
Plantae Olufsenianae ex Asia Media et Persia denuo descriptae. 45
XV. Plantae Olufsenianae ex Asia Media et Persia denuo descriptae.
(Ex: Ove Paulsen, Plants collected in Asia Media and Persia, III. IV, in: Bot. Tidsskr., XXVIT [1906], p. 127—151; p. 209—219.)
1. Leontice Leontopodium L. var. Ewersmanni (Bunge) O. Paulsen, I. c., b I L. Ewersmanni Bunge, Reliq. Lehman., p. 190; Bois., fl. or., I, p. 100. As Boissier says L. Ewersmanni is very like L. Leontopodium, and | think the first named species is a mere form of the latter and that its peculiarities are to be referred to the dry climate of Turkestan.
2. Euphorbia carnosa O. Paulsen, l. c., p. 131.
E. annua glaberrima exstipulata. Caulis iteratim dichotoma vel tricho- toma, internodia brevia, folia carnosa opposita sessilia integra margine minutissime scabrida e basi obliqua cordato-ovata acuta plurinervia. In- volucri glabri in foliorum angulis solitarii campanulati lobis obtusis ciliatis, glandulae latae exappendieulatae, styli ad medium bifidi. Capsulae stipi- tatae coccis rotundatis, semina verrucis magnis instructa apice truncato- umbilicata basi acuta ecarunculata continentes.
Planta ca. 10 em alta. Folia 0,7—2 cm longa, 0,5—1,2 cm lata. Inter- nodia 1—-1,5 cm longa.
Buchara: N. 1863: on moist spots in sandy deserts near Kis-Kala, at the river Amu Daria between Tshardshui and Chiwa. June 23. 1899.
Allied to E. Turczaninowi or perhaps a variety of this species from which it differs by the form of the leaves.
3. Geranium collinum Steph. var. wakhanicum O. Paulsen, I. c., p. 133.
Caules flexuosi, internodia longa (usque ad 15 cm) pilis sparsis albis retrorsis vestita, folia praecipue in nervis sparse pilosa, inferiora Jonge- petiolata superiora brevepetiolata vel sessilia,. quinquepartita segmentis cuneatis apice saepius trilobatis, lobis acutis. Pedunculi saepius lon- gissimi (3—15 cm) biflori, pedicelli breves (2—3 cm) glanduloso-hirti vel . (rarius) depresso-pilosi. Sepala praecipue in nervis adpresse setulosa, petala rosea. z
Pamir: Prov. Wakhan, n. 1275, in cultivated land at Langarkisht, alt. 3000 m, Sept. 8. 1898; N. 1391, in a ravine at Torgus, alt. 2800 m, Sept. 19. 1898; prov. Garan: N. 1501, at a stream near Darmaraght, alt. 2400 m, Oct. 10. 1898.
This seems to be a form growing on moist ground. In habitus itis very characteristic.
4. Haplophyllum obtusifolium Ledeb. var. ramosissimum O. Paulsen, |. c., p. 135.
Syn.: H. obtusifolium var. 8. Bunge, Reliq. Lehman., p. 238.
46 Plantae Olufsenianae ex Asia Media et Persia denuo descriptae.
5. Stellera Lessertii (Wickstr.) C. A. Meyer var. stachyoides (Schrenk) ©. Paulsen, l- c- p: 131: Syn.: St. stachyoides Schrenk; Jaub., Sp. Ill. pl. or., tab. 302.
6. Crataegus pinnatifida Bunge var. garanica O. Paulsen, l. c., p. 141, fig. 1.
Folia 3-5 cm longa, petiolo 2—3 cm longo suffulta, eircumscriptione rhomboidea, basi cuneata, profunde 5-fida grosse serrata, seniora glabra vel in nervis et nervorum angulis villosula. (Fig. 1, natural size.) Sti- pulae semilunatae saepius lineares interdum latiores, margine convexo serratae, 0,75—1,5 cm longae. Corymbi paueiflori (?), pedicelli fructiferi 2—4 cm longi, fructus maturi 1—1,5 cm longi nigro-rubri (in sicco nigri) bipyrenei pyrenis semiglobatis, sepala non depressa. Arbor parva.
Pamir: N. 1463, prov. Garan, at Darmaraght. Alt. 2400 m. Oct. 6. 1898.
The plant in question is perhaps different from C. pinnatifida which has finely serrate leaves, semicordate stipules and red fruits with 3—5 pyrenes. But as the habit of the two plants agrees and as my material is rather scarce I do not risk to describe my plant as a new species.
7. Epilobium thermophilum O. Paulsen, ] <., p. 142, fig. 2.
Planta omnibus partibus glaberrimis. Rhizoma subterraneum arcuatum longe fibrillosum. Caulis fistulosus erectus 12--40 cm altus in parte in- feriore saepe ramos elongatos arcuato-ascendentes florigeros gerens, teretius- culus lineis glabris parum manifestis vel nullis munitus. Folia inferiora opposita ovato-oblonga, ovato-lanceolata vel lanceolata-oblonga, basi rotun- data petiolis brevibus vel brevissimis suffulta, superiora sparsa ovata- vel elliptico-lanceolata, in petiolum brevem breviter attenuata, — folia omnia irregulariter serrato-denticulata, laete viridia 2—4 cm longa 5—15 mm lata. — Alabastra parva (vix 2 mm longa) rubra elliptico-ovata, flores parvi (c. 5 em longi) erecti. Calycis petalis brevioris lacinia ovata acuta. Stigma clavato-globosum. Capsulae glaberrimae tenerae maturitate erectae 4-—5 cm longae pedicellis 2—3 cm longis suffultae. Semina ca. 1 mm longa obovoidea apice rotundata pallide fusca testa tenuiter papillosa.
Pamir: N. 1062, 1179, at a hot spring near the lake Jashil Kul. Alt. 3900 m. Aug. 7 and 29. 1898.
The bigger specimens were collected at the head of the spring, on the border of the little stream issuing from it. Here the water had a temperature of 329 C. The smaller specimens were to be found farther from the head. In 1901 I forwarded a specimen of this plant to the late Professor Haussknecht in Weimar, and he admitted the species to be new and remarked that it has the nearest relation to E. minutiflorum Hausskn. (see his Monogr. Epilob., p. 212, t. 4. In habit it resembles certain forms of E. lactiflorum Hausskn., from which it is easily distinguished e. g. by the absense of thin stolons.
8. Pedicularis pulchra O. Paulsen, l. c., p. 211, fig. 1. (Sect. Bidentatae.) Perennis humilis foliis 2—4-natim verticillatis circumscriptione anguste lanceolatis, petiolatis, sinuato-pinnatifidis laciniis
Plantae Olufsenianae ex Asia Media et Persia denuo descriptae. 47
(15—20) distantibus aculeato-serratis tenuiter arachnoideo-pubescentibus vel fere glabris.
Flores 2—4-natim verticillati breviter pedicellati distantia inter verti- cillos longiores. Bracteae longitudine calycis lineari-lanceolatae acutae superne minute denticulatae.
Calyx 1—1,4 cm longus campanulato-cylindricus elevatim nervosus, nervi episepali magni arachnoideo-pubescentes, dentes 5—7 (1—2 parvi accessorii) acuti cartilagineo-mucronati integri.
Corolla calycem ter aequans sursum ampliata recta vel inferne cur- vatula. Galea labio paullo longior erostris (rariter rostrum acutum fere perpendiculariter erectum adest) superne rotundata antice truncata et infra apicem utrinque unidentata. — Labii lobi rotundati, medius parvus.
Filamenta prope basin corollae inserta, longa longiuscule, brevia breviter lanata. — Capsula longiter (10 mm) pedicellata sepalis aequi- longa vel brevior, ovata breviter acuminata. Semina elliptica c. 2,5 mm longa testa cinerea reticulata vestita.
Pamir: N. 988, on moist slopes near Jashil Kul. Alt. 4000 m. July 29. 1898 (flowering specimen); N. 1068, ibid. Aug. 8. 1898, Alt. 3800 m (fruiting specimen).
This species seems to be most allied to the Platyrrhynchae Prain (l. c., p. 86). The leaves are rather like those of P. alaschanica Max., as they are figured by Prain Pl. 25 AB but in the flowers this species is quite different from P. pulchra, see also Maxim., l. c., tab. V, fig. 86.
9. Veronica Hjuleri O. Paulsen, l. c., p. 212.
(Sect. Beccabunga. Perennis glaberrima carnosa diffusa caulibus numerosis prostratis inferne radicantibus 5—14 em longis. Internodia usque ad 1 cm longa. Folia breviter petiolata lata obtusa ovata vel sub- orbiculata basi abrupte attenuata vel cordiformi, margine leviter crenata. — Racemi in axillis oppositi declinati densi, foliis longiores, pedunculis folis brevioribus suffulti; bracteae spathulato-lineares pedicellis longiores vel aequilongae. Sepala 4 acuta subconformia capsula breviora. Corolla coerulea capsula aequilonga. Capsula a latere subeompressa suborbiculata non emarginata, polysperma. Stylus capsula matura bis—-ter brevior. Semen fere semiglobosum minute foveolata facie plana fossa punctiformi munitum.
Pamir: N. 1191, at a spring close by the lake Jashil Kul. Alt. 3800 m. Aug. 28. 1898.
This species calls to mind small forms of Lysimachia nummularia. I have named it after Mr. A. Hjuler, member of the expedition.
10. Macrotomia euchromon (Royle) O. Paulsen, |. e., p. 216.
Lithospermum euchromon Royle Ill., p. 305, 1839: DC. Prodr., X,
- p. 82; Stenosolenium perenne Schrenk in Fisch. et Mey. Enum. pl.
Schrenk, p. 34; Arnebia perennis DC. Prodr., X, p. 95: Ldb. fl. ros. Ill., p. 139; Macrotomia perennis Bois. fl. or., IV, p. 212; Hook. fl. brit, Ind., IV, p. 177; O. Fedtschenko fl. du Pamir, p. 150: Macrotomia onosmoides Rgl. et Smirn., Acta H. Petrop., V, p. 624; Arnebia tingens
48 Piperis generis spec. nov. quattuor Ecuadorenses a Sodiro descriptae.
DC. Prodr., X, p. 96 (after Hooker): Macrotomia cyanochroa Bois. fl. or., IV, p. 212 (after Hooker).
I am not quite sure that Hooker is right in connecting all these names; I have two forms which differ in habit: one small with narrow leaves and one greater with broader and semi-amplexicaul leaves. But if it is right, the species must bear the name given by Royle, which is the first.
XVI. Piperis generis species novae quattuor Ecuadorenses a Sodiro descriptae. (Aus: Sertula Florae Ecuadorensis, auctore A. Sodiro, 1905, pp. 13—16.)
I. Foliis penninerviis.
1. Piper sulcatum Sodiro, |. c., p. 13.
Frutex 1—2-metralis; ramis striatis membranisque e petiolorum basi decurrentibus anguste alatis, brevissime retrorso-pubescentibus demum glabratis; petiolis 5—15 mm longis, basi dilatata late membranacea am- plexicaulibus, anguste usque ad limbi basin alatis, plurinerviis, cum costa nervisque subtus breviter puberulis; limbis penninerviis membranaceis supra intense viridibus, glabris subtus virentibus, junioribus punctis lineolisque pellueidis notatis, oblongo- vel ovali-elliptieis, basi obtusa et profunde (5—8 mm) retusa, e triente vel quadrante inferiore sursum in apicem acutum gradatim angustatis; nervis (costaque) tenuibus, supra vix, subtus leviter prominulis, 8 —10-jugis, omnibus intra marginem in reticulum tenuem deliquescentibus, addito nervulo tenuissimo margini subtus adpresso; pedunculis oppositifoliis, 3—4 mm longis, crassiuseulis. puberulis; spicis, in specimine adhuc junioribus, 4—5 em longis, 3 - 4 mm crassis; bractea subtrigona, puberula; stam. 3 stylo elongato, apice trilobo.
Ecuador: Crescit in silv. subtropic. declivium orient. vulc. Tun- gurahua [XII. 1904].
U. Foliis multinerviis.
2. Piper candicans Sodiro, l. c., p. 13.
Fruticosum, 1—1,5 m altum, fere e basi subpyramidatim ramosum; ramis teneris, petiolis foliisque subtus (praesertim in nervis) pilis bre- vissimis, albidis, candicantibus; petiolis 4—5 cm longis, ad !/—!/a vagi- natis, basi amplexantibus; limbis dense membranaceis late cordato-ovatis, 10—15 em longis, 8—12 em latis, basi profunde (2—3 cm) cordatis apice longe acuminatis, supra subglabris vel mox glabrescentibus rugosis, sca- bridis, subtus lacunoso-alveolatis oc-nerviis; lobo terminali basi 3-nervio: nervis lateral. cum centrali in lobi apicem convergentibus; lobis lateral. 5-nerviis nervo cujusque intimo ad !/; partem superiorem ceteris gradatim
Piperis generis spec. nov. quattuor Ecuadorenses a Sodiro descriptae. 49
inferius, intra marginem in reticulum resolutis; pedunculis oppositifoliis, 1,5—2 cm longis; spicis gracilibus, cylindricis, pendulis, 10—15 cm longis, 3—4 mm crassis, flavescentibus; bractea apice truncato dilatato puberula; bacca fere obpyramidata, angulata, apice truncato margine hirsuto.
Ecuador: Crescit in silvis tropical. prov. Esmeraldas inter Cachaby et Alto-tambo.
Species statura, ramificationis ordine, foliorum forma colore et ner- vatione a ceteris nostratibus hactenus cognitis apprime distincta, Piperi abutilifolio C. DC. (Arthanthe abutilifolia Miq.) habitu et forma foliorum valde similis; differt indumento candicante; foliis rugosis, supra sca- bridis, 14—15-nerviis, petiolis ad !/94—!'/3 partem tantum vaginantibus, spieis tenuioribus limbos subaequantibus.
III. Foliis multiplinervis; lobis basalibus valde inaequalibus; * Lobis basal. plus minusve mutuo in limbum peltatum coalitis.
8. Piper Candollei Sodiro, 1. c., p. 14, Lam. 2.
L. IT. fruticosum, 3—4 m altum ramulis cum petiolis costa nervis- que I. longiuscule denseque fuligineo-tomentoso-hirtis: internodiis elon- gatis; petiolis 10—15 cm longis, usque ad !/, partem superiorem late vaginatis; limbis subcoriaceis, supra intense viridibus glabris, subtus pallidioribus, fuliginoso-hirtis, 4—5 dm longis, 30—35 em latis, basi in- aequalibus, obliquis, ovalibus apice breviter acuminatis, inaequilateris, basi ad 10—12 cm infra petioli insertionem peltatis, nunc lobis + alte liberis ex parte semet obtegentibus, valde inaequalibus, rotundatis, majore (limbi partem latioren continuante) 10—12 cm longo, aeque ac lato, altero + 1/, parte minore, oc-pli-nerviis; nervis supra impressis, subtus exertis; I. costalibus (e basi ad dimidium costae) utrinque 4, loborum basal. 3 et 4; omnibus longe ante marginem in reticulum laxum resolutis; pedun- culis gracilibus, petioli dimidium vix aequantibus, eylindrieis, vix duo mm crassis, reflexis; spicis limbos aequantibus vel superantibus, (50— 65 cm longis) 4-5 mm crassis; bractea angusta apice truncata; bacca fere obovata apice orbiculari, centro nudo, margine et deorsum hirsuta.
Ecuador: Crescit in silvis subtropical v. Tungurahua, secus flumen Pastasa (XII. 1904).
Species inter nostrates maxima; forma foliorum, longe supra basin peltatorum et indumento facile distinguenda.
** Lobis basal. liberis, majore cochleaeformi.
4. Piper cochleatum Sodiro, |. c., p. 15.
Frutex 2— 3-metralis; ramis striatis, pilis fuligineis retrorsis una cum petiolis foliisque subtus ad basin nervorum longe denseque hirsutis; pe- tiolis 3-5 cm longis, basi amplexantibus, usque ad limbi basin late alatis; limbis multiplinerviis papyraceis, opacis, in sicco fuscis, utrinque glabris, 20—25 cm longis 10—12 cm latis, ambitu subellipticis, apice acutis, inaequilateris, basi obtuse bilobatis, lobo interiore [rami axi proxi- mo] + 2 em longo, 3—3,5 cm lato, retrorso, lobo exteriore cochleaeformi subrotundo, 6-—7 em longo ac lato, ramum, petiolum et lobum interiorem
50 Th. Holm.
tegente, apice supra petioli insertionem converso vix 1 cm libero; radia- tim 5-nervio; costa ad !/, partem supra basin nervos laterales utrinque duos sub angulo valde acuto ascendentes et superius alios utrinque 4-—5 tenuiores divaricatos mittente, omnibus, et costa ipsa, supra immersis, subtus prominentibus, in reticulum laxum intra marginem resolutis; in- florescentia [in specimine unico adhuc admodum juvenili] oppositifolia; pedunculo vix 5 mm longo hirsuto, reflexo; spica 1,5 em longa; bractea suborbiculari, glabra.
[Cetera ignota.]
Ecuador: Crescit cum praecedente.
Species habitu ac potissimum lobi alterius magnitudine et in coch- leae formam, gyro completo, super ipsum convoluti a ceteris omnibus primo intuitu facile distinugenda.
XVII. Th. Holm, Carices novae Americae Boreali-occidentalis.
(Ex: Holm, Studies in the Cyperaceae, XXIV, in Amer. Journ. Sci., XX |1905], pp. 301—306.)
1. Carex limnaea Holm, l. c., p. 301, fig. 1—3.
Rhizome vertical with ascending shoots and light brown, fibrillose leaf-sheaths; leaves a little shorter than the culm, narrow, but flat, glaucous, scabrous along the margins; culm about 60 em in height, erect or slightly curved above, very slender, triangular, scabrous, phyllopodie; spikes 3 to 5, but mostly 4, the terminal staminate or, sometimes, andro- gynous, the lateral pistillate, the uppermost contiguous, the lowest remote, sessile to shortly peduncled, erect, not very dense-flowered, cylindric, about 2 em in length, subtended by sheathless, foliaceous bracts, the lowest one often exceeding the inflorescence; scale of staminate spike lanceolate, light purplish-brown with green midvein; scale of pistillate spike oblong, obtuse, black with hyaline apex and greenish midvein, shorter than the perigynium; perigynium stipitate, slightly spreading, narrowly elliptical, granular, plano-convex, prominently many-nerved on the outer (convex) faee, three-nerved on the inner, pale green with a black, entire and very distinct beak: stigmata 2, style long and ex- serted.
Oregon: Crater Lake National Park, Cathedral spring, collected by Mr. F. V. Coville, September, 1902 (no. 1456); Fourmile Lake, Klamath
County, in meadows, and between Diamond and Crescent Lakes, Cascade Mountains.
r
Carices novae Americae Boreali-occidentalis. 51
: The graceful habit of this species reminds us more of C. rhomboidea than of C. vulgaris, but when we, nevertheless, prefer to place it nearer C. vulgaris it is on account of the structure of the perigynium, narrowly elliptieal and prominently many-nerved.
2. Carex brachypoda Holm, l. c., p. 302, fig. 4—6.
Rhizome short with ascending shoots and persisting, dark brown leaf-sheaths; leaves shorter than the culm, relatively broad (about 5 mm) and flat, deep green, scabrous along the margins and lower face, glabrous above; culm about 35 em in height, erect, stiff, triangular, scabrous, phyllopodie; spikes 3 to 4, mostly 4, the terminal staminate, the lateral pistillate, somewhat remote, sessile or the lowest one short-peduncled, erect, dense-flowered, cylindrical, from 1 to 2 em in length, subtended by sheathless bracts with narrow blades much shorter than the in- florescence; scale of staminate spike lanceolate, reddish brown with pale midvein; scale of pistillate spike ovate, obtuse, black with green, not ex- current midvein, a little shorter than the perigynium; perigynium minutely stipitate, erect, almost orbicular, granular and denticulate along the mar- gins above, compressed, nerveless, pale green, the minute beak dark purple with the orifice entire, papillose; stigmata 2.
Oregon: Crater Lake National Park, Cathedral spring, colleeted by Mr. F. V. Coville, September, 1902 (no. 1155).
The affinity of this species is with C. gymnoclada, but it differs from this by the perigynium for instance, which is more roundish, dentieulate and very shortly beaked.
3. Carex pachystoma Holm, |. e., p. 302, fig. 7—8.
Rhizome caespitose with strong roots and persisting, reddish leaf- sheaths; leaves almost as long as the culm, quite broad and flat (0,5 cm), glabrous, light green; culm from 30 to 56 em in height, erect, somewhat slender, triangular, scabrous, phyllopodic; spikes 4 to 6, the terminal and uppermost lateral staminate, the others pistillate, remote or the uppermost contiguous, all, especially the lower ones, slenderly peduncled, erect or spreading, dense-flowered except at the base, from 3 to 5 cm in length, subtended by sheathlest, leafy bracts about as long as the inflorescence or a little longer; scale of staminate spike lanceolate, obtuse, purplish brown with green midvein; scale of pistillate spike lanceolate, mucronate, deep purple with broad, green midvein, narrower, but longer than the perigynium; perigynium sessile, slightly spreading, elliptical. granular; compressed, nerveless, green or purplish-spotted above, the beak short and thick, sparingly denticulate, the orifice very narrow, slightly emargi- nate on outer face; stigmata 2.
Oregon: Crater Lake National Park, Anna Creek Caynon, near the falls (no. 1362) and near Odell Lake, Klamath County (no. 520), collected by Messrs. Applegate and Coville.
Washington: Springy places, northern slope of Mt. Adams, and Falcon Valley, W. Klickitat County (no. 2959), by Mr. W. Suksdorf.
The species may be placed between C, variabilis and C. lenticularis.
52 Th. Holm.
although it shows some approach to C. acutina, though merely in respect to its habit We have examined a number of specimens and are unable to refer the plant to either of those mentioned above.
4. Carex eurycarpa Holm, |. c., p. 303, fig. 9—10.
Rhizome stoloniferous with persisting, brown leaf-sheaths and strong roots; leaves half as long as the culm, narrow (3 mm), carinate, light green, scabrous along the keel and margins; culm 60 cm in height, erect, slender but somewhat stiff, scabrous, triangular, phyllopodic; spikes 3 to 5, mostly 5, the terminal and, sometimes, the uppermost lateral stami- nate, the others purely pistillate, all remote; the pistillate short-peduncled, erect, dense-flowered except towards the base, until 5 cm in length, cylindric, but relatively thin, subtended by narrow, sheathless bracts, about as long as the inflorescence; scale of staminate spike oblong, ob- tuse, light brown with pale midvein and narrow, hyaline margins; scale of pistillate spike lanceolate, acute, blackish with pale, not excurrent, midvein, narrower, but about as long as the perigynium: perigynium sessile or nearly so, erect, roundish, granular, slightly plano-convex, pro- minently many-nerved on both faces, brownish, the beak short, emargi- nate; stigmata 2.
Washington: W. Klickitat County, Falcon Valley, collected by Mr. W. Suksdorf, June, 1886 (no. 1284 and 2962).
5. Carex oxycarpa Holm, |. c., p. 303, fig. 11—12.
Rhizome stoloniferous with strong roots and persisting, brown leaf- sheaths; leaves a little shorter than the culm, narrow (4 mm), carinate, light green, scabrous; culm about 75 cm in height, erect, slender, but somewhat stiff, triangular, scabrous, phyllopodic; spikes 4 to 5, the ter- minal staminate, long-peduncled, the lateral pistillate, contiguous, seldom remote, short-peduncled, erect, dense-flowered, cylindric, from 2 to 4 cm in length, subtended by sheathless, narrow, foliaceous bracts, the lowes one exceeding the inflorescence; scale of staminate spike oblong, obtuse light reddish-brown with pale midvein; scale of pistillate spike lanceo- late, acute, blackish with pale, not excurrent midveir, narrower, but about as long as the perigynium; perigynium sessile, broadly elliptical, granular, compressed, prominently 3-nerved, brownish, prominently denti- culate along the margins from near the base to the short, emarginate beak; stigmata 2.
Washington: W, Klickitat County, meadows near the Columbia, collected by Mr. W. Suksdorf, June, 1885 (no. 816).
Of these C. eurycarpa is a very slender plant and much more so than any of the numerous specimens of C. Nebraskensis, which we have studied. The broad perigynium with the beak merely emarginate con- stitutes, also, a good distinction. In the other, C. oxycarpa, we have, also, a plant of slender habit, but the spikes are relatively heavy, and the perigynium is here merely 3-nerved and with the margins quite prominently denticulate from the base to the emarginate beak.
Carices novae Americae Boreali-occidentalis, 53
The affinity of these two species is unquestionably with C. Nebras- kensis Dew., next to which they should be placed in the system.
6. Carex campylocarpa Holm, I. c., p. 304, fig. 13—15.
Rhizome with short stolons and purplish, persisting leaf-sheaths; leaves shorter than the culm, narrow, but flat, scabrous along the margins and on the lower face; culm about 40 cm in height, erect, stiff, triangular, scabrous, phyllopodic; spikes 3 to 4, mostly 3, the terminal staminate, the lateral pistillate; remote, sessile or nearly so, erect, dense-flowered, short cylindric to ovoid, from !/, to 1 cm in length, subtended by sheath- less, foliaceous bracts, shorter than the inflorescence; scale of staminate spike lanceolate, obtuse, purplish brown with pale midvein; scale of pistillate spike ovate, obtuse, blackish with the midvein faintly visible and the margins narrow, hyaline, much shorter than the perigynium: perigynium shortly stipitate, spreading, elliptical-oblong, granular and prominently denticulate along the upper margins, turgid, nerveless, pale green with purplish spots and streaks, the beak quite prominent, excurved, the orifice entire; stigmata 2, style not exserted.
Oregon: Crater Lake National Park, Cathedral spring, collected by Mr. F. V. Coville, September, 1902 (no. 1457).
The systematic position of this species seems naturally to be among the Microrhynchae, but as a deviating type on account of the excurved beak of the perigynium, and if it were not for the distinct marginal denticulation of the perigynium and its slender shape the species would resemble ©. scopulorum to some extent. A perigynium of this kind is somewhat unusual within the representatives of the grex, but is, as we remember, very characteristic of the Spirostachyae; in these, however, the beak is generally bifid and more distinctly differentiated from the body. The species may be placed next to C. scopulorum.
7. Carex cryptochlaena Holm, |. c., p. 305, fig. 16.
Rhizome caespitose with purplish, persisting leaf-sheaths; leaves about half as long as the culm, broad (about 1 cm) and flat, glabrous except along the margins; culm from 70 to 90 cm in height, erect and stiff, triangular, scabrous along the edges, phyllopodic; spikes from 4 to 7, the terminal and frequently the uppermost lateral staminate, the others pistillate or androgynous, contiguous or the lower ones remote, sessile or short-peduncled, erect or spreading, seldom nodding, dense- flowered, subtended by sheathless, foliaceous, broad bracts of which the lower ones exceed the inflorescence; scale of staminate spike elliptical- oblong, acute, light reddish-brown with pale midvein; scale of pistillate spike lanceolate, sharply pointed, deep purplish with broad, greenish mi dvein, exceeding the perigynium; perigynium almost sessile, erect broadly elliptic to roundish, nerveless, pale green, granular, sparingly denticulate near the minute, entire beak; stigmata 2.
Alaska: Kussiloff, on sands with Elymus, collected by Dr. Walter, H. Evans, July, 1898 (no. 618), and Seldovia near mouth of Cook inlet by Prof. C. V. Piper, August, 1904 (no. 4818 and 4819).
54 Orchidaceae novae Brasiliae atque terrarum
This species is somewhat remarkable on account of its resemblance to Carex cryptocarpa, so far as concerns the structure of the spikes, the deep-purplish, lancevlate scales and the broad pale-green perigynia. But it shows, on the other hand, a striking contrast to this species, C. crypto- carpa, not only by the almost sessile and mostly erect pistillate spikes, but also by its very broad leaves, the basal and the bracts. Habitually the species does not resemble C. cryptocarpa, but, to some extent, Drejer's C. haematolepis or certain very robust forms of C. salina; it appears, however, to be distinct from these, and as a type intermediate between the true Salinae and C. cryptocarpa Mey.
8. Carex luzulaefolia W. Boott var. strobilantha Holm, 1. c., p. 305, fig. 18.
Taller and more robust than the typical plant; the spikes thick and very compact-flowered; scales of staminate and pistillate spikes mostly mucronate; perigynium glabrous throughout, faintly nerved on the inner face, nearly sessile, roundish in outline and terminated by a very distinct, bidentate beak.
California: Above Donner Pass in Placer County, in a subalpine meadow, where snow-drifts lie late, and usually near granite rocks, collected by Mr. A. A. Heller, August, 1903 (no. 7187).
In the specimens of this new variety the rizome is densely matted with ascending shoots and covered by dark, brownish fibers from the old leaf-sheaths. The leaves are very broad, but much shorter than the culms. The heavy, deep-brown spikes remind of small cones, hence the name “strobilantha”, and there is quite a variation in respect to their number, position and the distribution of the sexes.
XVII. Orchidaceae novae Brasiliae atque terrarum adjacentium ab Alfredo Cogniaux descriptae. I. (Ex: Bull. Soc. Roy. Bot. Belgique, XLIII [1906], pp. 266—356.)1)
1. (II. 4bis,) Habenaria (Sect. Macroceratitae) Hassleriana Cogn. ex Chod. et Hassl. in Bull. Herb. Boiss., 1903, p. 929 (nomen tantum); 1. c., p. 268 (deser.).
Caule elongato, multifoliato; foliis erecto-patulis, anguste lanceolatis, acutis, basi longiuscule vaginantibus, 3——5-nerviis, nervis subtus non prominentibus; racemo longiusculo, densiuscule multifloro; bracteis folia- ceis, lanceolatis, longiuscule acuminatis, non carinatis, ovario brevioribus;
1) Die Nummern in Klammern vor dem Namen bezeichnen die Stelle in der Flora Brasiliensis, wohin die neuen Arten gehóren.
adjacentium ab Alfredo Cogniaux descriptae. I. 55
sepalo dorsali cucullato, late ovato, abrupte acuto, dorso non carinato, lateralibus vix longioribus, reflexis, falcato-oblongis, longiuscule apicu- latis; petalis bipartitis, partitione postica lineari-ligulata, acutiuscula, fal- cata, antica multo breviore subfiliformi antice porrecta; labello basi bre- viter integro lineari deinde tripartito, partitionibus lateralibus anguste lineari-subulatis, intermedia satis longiore, carnosa, lineari-subclavata, obtusiuscula, inferne longe attenuata; calcari pendulo, paulo arcuato, anguste lineari clavato, acuto, ovario longiore; processubus stigmaticis elongatis, linearibus, rectis, canalibus antherae paulo brevioribus.
Tuberidium anguste ovoideum, obtusum, velutinum, 3 —3!/; em longum. Caulis erectus, teretiusculus, laevis, pallide viridis, 5—10 dm altus, 4—6 mm crassus. Folia siccitate tenuiter membranacea, intense viridia, mediana 12--15 cm longa et 21/,--3 cm lata, inferiora et superiora minora; vagi- nae arcte adpressae, 2—2!/, cm longae. Racemus erectus, 12—16 cm longus. Bractae subadpressae, satis concavae, virides, 11/,—3 cm longae. Flores albo-virescentes. Ovarium subtrialato-angulatum. Sepala rigidius- cula; dorsale 7—9-nervulosum, 9—10 mm longum, 6!/—7 mm latum; lateralia leviter concava, tenuiter 5—7-nervulosa, 10—11 mm longa, 4 mm lata. Petalorum partitiones carnosulae; posterior erecta, subtiliter tri- nervulosa, 8 mm longa, 1'/, mm lata; anterior 1!/,—2 mm longa. Labellum rigidiusculum, basi integrum 2 mm longum et 1 mm latum: lobi laterales paulo divergentes, 5- 6!/; mm longi, */¿—*/¿ mm lati; lobus intermedius 8—9 mm longus, 1 mm latus; calcar 25—30 mm longum, inferne !/,—?/; mm et superne 1*/, mm crassum.
Cette espèce doit se placer avant le H. bractescens Lindl. dont elle se distingue surtout par ses pétales à segment antérieur beaucoup plus court et plus étroit que le postérieur.
Paraguay: Campos prope Paraguari (Balansa, no. 2991); in sylva Cordillera de Altos (Hassler, no. 4062). — Floret Aprili.
2. (II. 14var,) Habenaria pauciflora Reichb. fil. var. pluriflora Cogn., |. c., p. 270.
Racemus secundus, laxe 5-florus. ,Herba 5—6 dm alta; petala alba.*
Paraguay: In campis ad S. Joaquin prope Caaguazú (Hassler, no. 9683). — Floret Decembri.
3. (II. 18bis,) Habenaria (Sect. Nudae) Balansaei Cogn., l. c., p. 271.
Caule gracillimo, longiusculo, basi squamuloso, paucifoliato; foliis graminoideis, anguste linearibus, acutis, basi longe vaginantibus; racemo brevi, laxo, pauci-plurifloro; bracteis lanceolatis, longe angusteque acumi- natis, ovario satis brevioribus; sepalis apice truncatis et minute apiculatis angulis acutis subapiculatis, dorsali late ovato, lateralibus subduplo lon- gioribus, ligulatis, basi constrictis, deflexis; petalis bipartitis, partitione postica oblongo-ligulata, obtusiuscula, falcata, sepalo dorsali sublongiore, antica paulo longiore, anguste lineari, acutissima, basi attenuata, patenti- deflexa; labello fere usque ad basin tripartito, partitionibus subaequi- longis, acutiusculis, inferne attenuatis, lateralibus satis divergentibus anguste linearibus, intermedia lineari-oblonga convexa; calcari pedulo,
56 Orchidaceae novae Brasiliae atque terrarum
anguste lineari, acutissimo, superne leviter incrassato, ovario paulo bre- viore; processubus stigmaticis mediocribus, linearibus, porrectis, obtusis.
Tuberidia oblonga, apice rotundata, 1!1/; cm longa, 3—4 mm crassa. Caulis erectus, strictus, teres, 2'/,—4 dm longus, 1—1!/, mm crassus, sparse vaginatus. Folia 1—2, erecta, limbo 2—3 cm longo. vagina arcte adpressa, 1—3 cm longa. Racemus erectus, 2—6 cm longus, 3—10-florus. Braeteae arcte adpressae, inferne vaginantes, pallide virides, 8—12 mm longae. Flores flavo-virescentes. Sepala subtiliter trinervulosa; dorsale valde concavum, 2!/, mm longum, 2 mm latum; lateralia valde obliqua. 4 mm longa, 1!/; mm lata. Petala tenuiter membranacea; partitio postica erecta, subtiliter binervulosa, 3 mm longa, 1!/, mm lata; partitio antica satis arcuata, 4 mm longa, !/ mm lata. Labellum carnosulum; partitiones laterales patulae vel ascendentes, 5 mm longae, !/—?/, mm latae; partitio intermedia subrecta, patenti-reflexa, subtiliter trinervulosa, 5!/; mm longa. 1!/,mm lata; calcar satis arcuatum, 13—14 mm longum, inferne !/; mm superne ?/, mm crassum. — Affinis H. retusae Barb. Rodr.
Paraguay: Fluitans in paludosis inter Cerro Lambaré et Pacumbu (Balansa, no. 724); in paludosis ad San-Joaquin prope Caaguazú (Hassler. no. 9681). — Floret Decembri.
4. (II. 195is) Habenaria (Sect. Nudae) subfiliformis Cogn., |. c., p. 272.
Caule subfiliformi, breviusculo, paucifoliato; foliis brevibus, lineari- subulatis, acutissimis, basi longe vaginantibus; racemo breviusculo, laxius- culo, plurifloro; bracteis ovato-lanceolatis, breviter vel longiuscule subulato- acuminatis, basi breviter vaginantibus, ovario satis brevioribus; sepalis aequilongis, dorsali cucullato, late obovato, apice rotundato et breviter apiculato, lateralibus ovato-lanceolatis, breviter acuminatis, satis obliquis, patenti-reflexis; petalis bipartitis, partitione postica triangulari-lanceolata, acuta, paulo obliqua, sepalo dorsali satis breviore, antica aequilonga. capillari, erecto-patula; labello basi breviter integro deinde tripartito. partitionibus aequilongis, lateralibus divaricatis filiformibus, intermedia lineari, obtusiuseula, convexa; calcari pendulo, lineari-clavato, acutiusculo, ovario satis breviore; processubus stigmaticis breviusculis, linearibus. porreetis.
Caulis erectus, paule flexuosus, teretiusculus, 25—35 cm longus, cir- citer 1 mm crassus. Folia 1—2, erecta, limbo 2—3!/, cm longo, vagina arcte adpressa, 1—2 cm longa. Racemus erectus, !/—1 dm longus. Bracteae arcte adpressae, virides, 6 —12 mm longae. Flores flavo-vires- centes. Sepala tenuiter trinervulosa, 3 mm longa, dorsale 2—2!/, mm latum, lateralia 11/, mm lata. Petala tenuiter membranacea, 2 mm longa. partitione postica erecta, subtiliter uninervulosa, !/—?/, mm lata. La- bellum carnosulum, basi integrum 1 mm longum latumque; partitio inter- media 21/,—2%/, mm longa, !/, mm lata; calcar leviter arcuatum, 4—5 mm longum, inferne */¿—'/, mm superne ?/, mm crassum. — Affinis H. Spru- cei Cogn.
Paraguay: In paludosis ad San-Joaquin prope Caaguazü (Hassler. no. 96812). — Floret Decembri.
adjacentium ab Alfredo Cogniaux descriptae. I. ^T
5. (II. 40bis.) Habenaria (Sect. Micranthae) inconspicua Cogn., l. c., p. 274.
Caule gracillimo, breviusculo, paucifoliato; foliis satis parvis, mollibus, linearibus, acutis, dorso non carinatis, basi breviuscule vaginantibus, superioribus in vaginas multo minores reductis; racemo brevi, laxe pauci- floro; bracteis ovato-oblongis, longiuscule acuminatis, ovario satis bre- vioribus; sepalo dorsali ovato, obtusiusculo cucullato, lateralibus paulo. longioribus, oblongis, acutis, satis obliquis, patulis: petalis bipartitis, partitione postica triangulari-oblonga, acutiuscula, subfaleata, sepalo dor- sali paulo breviore, antica triplo breviore, subulata, erecta; labello fere usque ad basin tripartito, partitionibus lateralibus lineari-filiformibus, satis divergentibus, intermedia satis latiore et paulo longiore, lineari, obtusius- cula; ealeari pendulo, lineari-clavato, obtuso, ovario satis breviore.
Caulis erectus, satis flexuosus, teretiusculus, 2%, dm longus, vix 1 mm crassus. Folia erecta, subtiliter plurinervulosa, 6—7 em longa, 3—4 mm lata. Racemus erectus, 4—5 cm longus. Bracteae adpressae, basi breviter vaginantes, 6—10 mm longae. Flores ut videtur virescentes. Sepala tenuissime trinervulosa, dorsale 4 mm longum et 2!/; mm latum, lateralia 5 mm longa et 1!/, mm lata. Petalorum partitio postica erecta, obscure trinervulosa, 3!/; mm longa, basi 1'/¿ mm lata; partitio antica 1 mm longa. Labellum carnosulum, patenti-reflexum; partitiones laterales 3 mm longae, !/; mm latae; partitio intermedia 4 mm longa, ?/, mm lata; calcar leviter arcuatum, 6 mm longum, inferne '/; mm superne 1!'/ min crassum. — Affinis H. parviflorae Lindl.
S. Paulo (St. Hilaire C? no. 1502).
6. (IL 43bis) Habenaria (Sect. Micranthae) Edwallii Cogn., |. c., p. 215.
Caule brevi, gracillimo, paucifoliato; foliis membranaceis, lanceolato- ligulatis, acutis, interdum conduplicatis, basi breviter vaginantibus, su- perioribus in bracteas decrescentibus; racemo brevi, laxiusculo, plurifloro; bracteis ovato-lanceolatis, breviter acuminatis, ovario subaequilongis; sepalis aequilongis, dorsali ovato, apice rotundato-subtruncato et minute apiculato, dorso rotundato, lateralibus oblongis, apice rotundatis apicu- latisque, patulis; petalis bipartitis, partitione postica anguste triangulari- oblonga, obtusa, falcata, sepalo dorsali vix breviore, antica dimidio bre- viore lineari-subulata ascendente; labello fere usque ad basin tripartito, partitionibus subaequilongis, anguste lineari-subspathulatis, acutis, inter- media satis latiore; calcari pendulo, lineari-clavato, obtuso, ovario satis breviore; processubus stigmaticis brevissimis.
Caulis erectus, strictus vel paulo flexuosus, teretiusculus, 15—33 cm longus, 1—2 mm crassus. Folia bene evoluta saepius 2—3, erecta vel paulo patula, satis concava, intense viridia, 3—6 cm longa, 4—8 mm lata. Racemus erectus, strictus, 2—8 cm longus. Bracteae adpressae, inferne breviter vaginantes, pallide virides, 5—12 mm longae. Flores ut videtur virides. Sepala tenuiter tinervulosa, 5 mm longa, dorsale cucullatum, 2'/) mm latum, lateralia leviter obliqua, 1!/, —1?/, mm lata. Petala sub-
58 Orchidaceae novae Brasiliae atque terrerum
membranacea; partitio postica sepalo dorsali arcte connivens, tenuiter uninervulosa, 4'/, mm longa, 1!/, mm lata; partitio antica 2 mm longa. Labellum carnosolum, patenti-reflexum; partitiones leviter divergentes, 4—5 mm longae, intermedia 1 mm laterales vix !/, mm latae; calcar leviter arcuatum, 7—8 mm longum, inferne !/, mm et prope apicem 11/, mm crassum. — Affinis H. cultellifoliae Barb. Rodr.
S. Paulo: In campis humidis ad Monumento do Ypiranga prope urbem S. Paulo (Edwall in Comm. Geogr. e Geol. S. Paulo, no. 3059). — Floret Novembri.
1. (II. 65bis,) Habenaria (Sect. Pentadactylae) Caaguazuensis Cogn., l. c., p. 271.
Caule breviusculo, satis gracili, 3 —5-foliato; foliis satis parvis, lineari- lanceolatis, acutissimis, longitudinaliter conduplicatis, basi longe vagi- nantibus; racemo breviusculo, densiuscule multifloro; bracteis lanceolatis, longe acuminatis, floribus paulo longioribus; sepalis subaequilongis, dor- sali cucullato, ovato, apice rotundato et minute apiculato, lateralibus ovato-oblongis, apice rotundatis, patulis; petalis bipartitis, partitione postica late ligulata, apice rotundata, sepalo dorsali leviter breviore, antica satis breviore, anguste lineari, obtusiuscula, erecta; labello fere usque ad basin tripartito, partitionibus lateralibus anguste linearibus, obtusiusculis, satis divergentibus, intermedia satis longiore, oblongo-ligulata, apice rotundata; calcari pendulo, lineari-subclavato, obtusiusculo, ovario paulo breviore; processubus stigmaticis brevissimis, crassis.
Caulis erectus, strictus vel paulo flexuosus, obtuse angulatus, 2—5 dm longus, 2—4 mm crassus. Folia erecta, membranacea, tenuiter multi- nervulosa, 8—12 cm longa, 6—10 mm lata, superiora in vaginas multo minores decrescentia. Racemus erectus, strictus, 4—7 cm longus. Brac- teae erectae, tenuiter membranaceae, 1—1!/; cm longae. Flores virides. Sepala extus subtiliter puberula, tenuiter trinervulosa, 3—3'/, mm longa, dorsale 1?/,—2 mm latum, lateralia satis concava, leviter obliqua, 1!/; mm lata. Petala subcarnosa; partitio postica erecta, subplana, vix obliqua, tenuissime binervulosa, 2!/, mm longa, 1—1!/, mm lata; partitio antica vix arcuata, subtiliter 1-nervulosa, 1!/,—1!/, mm longa, '/; mm lata. La- bellum erecto-patulum, carnosulum; partitiones laterales 2 mm longae et 1/¿ mm latae, intermedia 3 mm longa et 1'/, mm lata; calcar paulo arcuatum, 4 mm longum, inferne */ mm superne */, mm crassum. — Affinis H. alpestris Cogn.
Paraguay: In paludibus prope Caaguazú (Hassler, no. 9679). — Floret Decembri.
8. (II. 90ter.) Habenaria (Sect. Microstylinae) Poissoniana Cogn., l. c., p. 279.
Caule breviusculo, gracili, inferne plurifoliato; foliis satis parvis, an- guste oblongis, acutis, dorso inferne leviter carinatis, basi breviter vagi- nantibus; racemo breviusculo, laxe pauci-plurifloro; braeteis ovato-lanceo- latis, longe acuminatis, glabris, ovario satis brevioribus; sepalo dorsali
adjacentium ab Alfredo Cogniaux descriptae. I. 59
ovato, apice rotundato et minute apiculato, lateralibus satis longioribus, oblongo-ligulatis, abrupte acutis falcatis, deflexis; petalis indivisis, lineari ligulatis, obtusis, basi non dilatatis, sepalo dorsali paulo brevioribus; labello basi breviter indiviso deinde tripartito, partitionibus obtusiusculis, lateralibus anguste linearibus leviter divergentibus, intermedia satis lon- giore lineari-ligulata; calcari pendulo, anguste lineari-clavato, apice sub- rotundato, ovario longiuscule pedicellato satis breviore, processubus stig- maticis brevibus, obtusis.
Caulis erectus, rectus vel leviter flexuosus, teretiusculus, viridis, 3—3!/, dm altus, 1!/, mm crassus. Folia erecta vel erecto-patula, sicci- tate membranacea, intense viridia, 4—6 cm longa, !/—1 cm lata. Race- mus rectus vel leviter arcuatus, 6—11 cm longus. Bracteae erectae, membranaceae, leviter ventricosae, basi breviter vaginantes, 12—16 mm longae. Sepala subtiliter 5-nervulosa; dorsale satis concavum, 5 mm longum, 3*/ mm latum; lateralia 6!/—7 mm longa, 2 mm lata. Petala erecta, falcata, obscure trinervulosa, 4!/; mm longa, 1!/, mm lata. La- bellum carnosum, pendulum, basi integrum 1 mm longum; partitiones laterales paule arcuatae, 3—4 mm longae, vix !/, mm latae; partitio intermedia subrecta, 5 mm longa, 3—4 mm lata; calcar paulo arcuatum, 15 mm lougum, inferne vix !/; mm et prope apicem 1!/,-mm crassum. — Affinis H. Hieronymi Kránzl.
S. Paulo (St. Hilaire, C?, no. 1282 in herb. Mus. Paris. comm. cl. J. Poisson).
9. (IL. 99bis) Habenaria (Sect. Seticaudae) integripetala Cogn., l. c., p. 281.
Caule elongato, robustiusculo, aphyllo, vaginis pluribus remotis lon- giusculis inferioribus acutis superioribus acuminatis vestito; racemo lon- giusculo, laxiuscule multifloro; bracteis ovato-lanceolatis, acutissime longe- que acuminatis, ovario breviter pedicellato satis longioribus; sepalo dorsali subeucullato, late ovato, apice rotundato et minutissime apiculato, laterali- bus paulo longioribus, oblongo-ligulatis, acutis, patenti-deflexis; petalis indivisis, late triangulari-oblongis, acutiusculis apiculatisque, basi utrinque abrupte contractis, sepalo dorsali paulo brevioribus; labello simplici, pen- dulo, lineari-ligulato, obtusiusculo, paulo supra basin utrinque minute acuteque unidentato; calcari pendulo, lineari-clavato, obtuso, ovario satis breviore; processubus stigmaticis brevissimis, obtusis.
Caulis erectus, strictus, teretiuseulus, 6 — 8 dm altus, 3—4 mm crassus; vaginae membranaceae, arcte adpressae, 8—12 cm longae, basilares multo breviores subimbricatae. Racemus strictus, 14—15 cm longus. Bracteae adpressae, membranaceae, basi semiamplexicaules, 1!/,—2!/, em longae. Flores albi. Sepala carnosula, distinete 5-nervulosa, dorsale 6—6!/; mm longum et 5 mm latum, lateralia subfalcata, 61/,—7 mm longa, 2!/, mm lata, Petala erecta, leviter arcuata, oblique trinervulosa, 5!/—6 mm longa, 2°/,—3 mm lata. Labellum crasse carnosum, margine anguste membrana- ceum, 6 mm longum, 1'/, mm latum;. calcar subrectum, 6!/,—7 mm longum, inferne ?/, mm superne 1!/, mm crassum,
60 A. À. Heller.
L'absence de feuilles, ou si l’on veut les feuilles réduites à des gaínes. distingue cette espèce de toutes les autres de la section Seticaudae. Paraguay: In campis prope Caaguazú (Hassler, no. 9678). — Floret Decembri. (Fortsetzung folgt.)
XIX. Plantae novae Californiae mediae occidentalis ab A. A. Heller descriptae. (Ex: Bull. South Calif. Ac. Sc. Los Angeles, II [1903], pp. 65—70.)
Y 1. Hookera synandra Heller, 1. c., p. 65.
Stems slender, purplish, about 3 dm high from a fibrous-coated corm; fully developed umbel about 7 cm long, the pedicels, ascending, incurved, subtended by conspicuous scarious, ovate, acuminate bracts marked by three or more reddish veins; perianth 3 cm long, very slightly constricted above the ovary, the tube greenish, a little over 1 cm long, segments oblong, violet, somewhat spreading, marked with a dark midvein, the outer ones blunt, about 4 mm wide, the inner ones acute, somewhat narrower; staminodia erect, white, 2,5 cm long, closely investing the stamens, and slightly exceeding them.
No. 5742, collected at the Petrified Forest, Sonoma county, June 23, 1902, growing in dry, open gravelly ground. It resembles H. coronaria outwardly, but in that species the staminodia lie against the lobes of the perianth, and consequently stand entirely away from the stamens.
p. Triteleia angustiflora Heller, 1. c., p. 66.
Scape erect from a deep-seated, heavily coated fibrous corm, about 3 dm high, but occasionally much taller; involucral braets lance-acuminate, 1—1,5 em long, veined; umbel 5—15 flowered, pedicels 1,5 cm long; perianth deep indigo-blue, about 2,5 cm long, narrow funnelform, slightly unequal below, the segments about 1 cm long, the outer ones narrower than the inner, acute; the inner obvate-spatulate, obtuse; anthers versatile but erect, unequally inserted, those opposite the outer segments an anther- length shorther than the others.
No. 5728, collected on Tiburon peninsula along the Bay road, Marin county, June 19, 1902.
Technically there is little to distinguish this species from T. laxa, but in the field it is evidently distinct. It begins to bloom at least a month later, has a smaller, less flaring flower, of a rich, deep indigo- blue, and is more confined to wooded banks and slopes. It was first noted on the slopes of Tamalpais above Mill Valley, and is plentiful throughout Sonoma county in favorable situations.
Plantae novae Californiae mediae occidentalis. 61
y 3, Trillium giganteum (H. & A.) Heller, l. c., p. 67.
Trillium sessile var. giganteum H. & A., Bot. Beechy, 402, 1841.
Trillium sessile var. angustipetalum Torr., Pao, R.R. Rep., IV, 151. 1857.
Trillium sessile Var. chloropetalum Torr., |. c.
Trillium sessile var. californicum Wats., Proc. Am. Acad., XIV,273. 1879,
That the California plant is distinct from T. sessile of the Atlantic
seaboard is evident, but whether its various forms, founded on the color and shape of the flower segments, are worthy of distinctive names is doubtful, for plants with both mottled and unmottled leaves, as well as perianth segments of different shapes and color may be found growing in close proximity. The writer has seen only purple and white flowered forms, but in the dried state the delicate flowers of some of the white - ones have assumed a greenish tinge. No. 5035. It is common in So- noma county on rich, moist banks. The original of Hooker & Arnott was the purple flowered form, collected by Douglas, probably near San Francisco.
1" 4. Alsine glutinosa Heller, l. c., p. 67.
Stems rather weak but ascending, 2—4 dm high, loosely branched throughout, the branches slender, divaricate, viscid pubescent; leaves sessile with a clasping base, varying from narrowly lanceolate below to ovate-lanceolate in the middle and upper portion, all more or less acuminate, sparingly short hairy and cilate, the largest 7 cm long, 2 cm wide; flowers solitary in the forks of the branches and in terminal two or three flowered cymes with long internodes; calyx about 4 mm long, glandular, or the lobes nearly glabrous, these oblong or lance-oblong, barely acute; petals ovate-spatulate, nearly twice as long as the calyx, notched; stamens 10, anthers brownish; styles 3.
No. 5880, collected in grassy woods near Summit Lake, Mt. Sanhedrin, Lake county, July 15, 1902.
This species is related to 4. Jamesiana of the mountains of Colorado, and passes for that species in California, but differs in several particulars, notably in the shape of the petals. These are “oblong . . . cleft about one-third their length, the lobes oblong and obtuse.” It has a leaf with "margin glandularly pubescent”, which is not the case in our species.
p 9 Arenaria gregaria Heller, l. c., p. 67.
Perennial, densely tufted, the parts obove ground more or less purplish, covered with glandular, spreading hairs; rootstocks somewhat lignescent, frequently 2—3 dm long; stems 1 dm high or less, the older ones slender and dichotomously branched above, the younger ones stouter; leaves 3—7 mm long, fascicled and oblong on the young shoots; on the older branches lanceolate, acute, opposite; sepals 4—5 mm long, lanceo- late, acuminate, 3-veined, the midvein especially prominent; petals white, slightly exceeding the calyx.
No. 5892, collected on open, stony slopes near Summit Lake, Mt, Sanhedrin, Lake county, July 15. 1902. It is abundant, growing in
62 A. A. Heller.
dense mats, often carpeting the ground in suitable situations. In Cali- fornia, at least, it has passed for Arenaria verna hirta,
y 6. Eriogonum Smallianum Heller, 1. c., p. 68.
Perennial, the lignescent part of the stem gnarled and prostrate, covered with brown, flaky bark, sometimes very short, or sometimes a decimeter or more in length; stems of the season with a maximum length of about 2 dm, two or occasionally umbellately branched above, clothed with a close lanate pubescence; leaves basal, obovate or obovate- spatulate, the largest about 13 mm long, including the petiole of 2—3 mm, densely covered with a felt-like mat of hairs, especially the lower side, which is white, the upper greenish: umbels simple, one to three rayed, the peduncles 1—3 cm long; involucres calyx-like, densely wooly, about 4 mm high, the short segments barely acute; flowers sulphur yellow with a midvein orange or red, on slender pedicles of 1 mm, the segments about 5 mm long, 2 mm wide, obovate, rounded, or sometimes acutish, the stipitiform base about one-fourth the length of the segments.
No. 5996, collected in open, stony ground, near the summit of Mt, Sanhedrin, Lake county, July 28, 1902, and distributed as E. croceum. Small but differing from that species in its lower, more cespitose growth, denser pubescence, fewer and more simple umbels on stouter peduncles, etc. E. croceum, originally collected by Mrs. Heller and myself on the “breaks” of the Salmon river, northern Idaho, probably does not occur in California, although plants similar to our type of E. Smallianum have been labeled as such,
y 7. Delphinium luteum Heller, 1. c., p. 68.
About 3 dm high, somewhat branched; stems with very few short hairs, purplish; leaves deep green, mostly basal, one exceeding the in- florescence, the blade orbicular in outline, about 6 cm in diameter, 5- parted into broad cuneate segments, these unequally 3—5-lobed, shortly mucronate, sparsely short hairy on both faces; the long petioles broadened below into a somewhat sheathing ciliate base; flowers pale yellow, pubes- cent, 3 cm long, half of that length occupied by the stout, straight or only slightly curved horizontal spur; the divisions broadly obovate, regular, the mouth about 2 cm across.
No. 5256, collected on grassy slopes about rocks, near Bodega Bay, along the road leading to the village of Bodega. A well-marked species, its nearest relative being D. nudicaule.
¿ 8. Crataegus gaylussacia Heller, |. c., p. 69.
A slender tree about 20 feet high, with gray bark, the young twigs reddish; branches slender, rather remote, wide spreading; thorns stout, scattered, 1 em long; leaves pubescent above, with short appressed hairs, especially on the veins, glabrous or nearly so beneath, those on the young shoots broadly ovate, about 4 cm long, 3 cm wide, acuminately tipped, irregularly serrate and somewhat three-lobed, the teeth callous tipped; the leaves of the older growth obovate, cuneate, 3—4 em long, including
Jul. Schuster: Veronicae generis altera hybrida nova. 63
the slender petiole of 5 mm, irregularly serrate, the teeth sharper and closer. than on the leaves of the young shoots, the end commonly broad, but occasionally pointed; fruit purple-black, small, about 4 mm in dia- meter, surmounted by the five short obtuse calyx lobes; in size and general appearance much resembling the common black huckleberry of the East, whence the specific name.
No. 6052, in fruit only, collected in thickets in low ground along the lagoon at Sebastopol, Sonoma county, August 20, 1902. Heretofore this distinct species has passed for C. rivularies Nutt., collected originally - by Nuttall in the Rocky Mountains of Montana.
j^ 9. Mentzelia pinetorum Heller, 1. c., p. 69.
Annual: 4—6 dm high, pale and somewhat shining, especially below; pubescent with short hairs; branched from the base, the branches as- cending, rather weak; lower leaves oblong, with a maximum length of about 8 cm, 1 cm wide, shallowly sinuate, narrowed below to a clasping base, usually blunt, the upper successively shorter and somewhat broader, becoming sessile, the ones contiguous to the inflorescence ovate and half as broad as long, acute; calyx only 1 mm long, the lobes oblong, obtuse; corolla 4 mm long, canary-yellow, the lobes oblong; filaments not dilated; capsule narrowly linear-clavate, 2—5 em long; seeds in a single row, short-prismatic, the angles and one side grooved, apparently not tuber- culate.
No. 5910, collected on the southerly slope of Mt. Sanhedrin, Lake county, July 19, 1902, en the ridge above the sawmill. It grew in abundance in dry, gravelly ground near pine trees. Although distributed as M. integrifolia (Wats.) Rydb., it is evidently distinct from that species, the original of which came from the Roeky mountains, or perhaps from Idaho, if “663 Geyer” is taken as the type, and is said by Watson in Bot. King Exped. 114, to have “flowers and fruit as in the ordinary M. albicaulis”, the petals of which are described as “scarcely exceeding the short subulate-lanceolate calyx-segments”.
XX. Veronicae generis altera hybrida nova. Auctore Jul. Sehuster. (Originaldiagnose.)
X Veronica Prechtelsbaueri Schstr., hybr. nov. (V. agrestis L., Cod., p. 95 X V. polita Fr.. Novit. Fl. suec., ed. 2, p. 8).
Caulis 20—25 cm altus, viridis, ramis ascendentibus, pilis breviori- bus ac longioribus crispulus. Folia breviter petiolata, exsiccata olivacea, margine ac pagina inferiore breviter ciliata, ovalia, obtuse crenata,
64 Vermischte neue Diagnosen.
1—1,5 em longa, 0,6—1,2 cm lata. Pedunculi foliis breviores vel vix paulo majores, post anthesin a media parte decurvati. Calycis laciniae plerumque late ovatae, 2,5—4 mm latae, maxima infra mediam partem latitudine, subacutiusculae, margine breviter ciliatae, subacutangule diver- gentes, conspicue trinerviae, nervus medianus lateralibus vix elatior. Corolla lilacina-caerulea. Capsula obreniformis, subrugosa, dorso con- vexa, carinata, sparse puberula, dense glandulosa; glandulae partim longae et perpaucae, partim breves ac numerosissimae. Semina in quovis loculo 4—6, pallida, profunde umbilicata, latere satis crenata; testa brevissimis papillis acutiusculis obtecta; funiculus oleosus (,elaio- soma* dictuma.cl. Sernander)dimidium fere seminis umbilicati explens.
Bavaria: Velburg (Palatinatus superior), in arvis prope Adelsburg inter parentes, 4. VIII. 1906, leg. O. Prechtelsbauer.
Nota: X V. Width nuper a me descriptam!) etiam ex arvis circa Neuhofen prope Ludwigshafen ad Rhenum vidi (leg. Dr. H. Poeverlein).
In Form und Farbe der Blätter gleicht der Bastard der V. agrestis. Intermediär ist die Krümmung der Blütenstiele bei der Postfloration, die bei V. agrestis auf den ganzen Blütenstiel, bei V. polita dagegen nur auf dessen vorderste Partie sich erstreckt. Die Kelchzipfel sind im all- gemeinen breiter als bei V. agrestis, nicht selten der eine ziemlich breit und der andere mehr schmal. Der Pollen ist teilweise steril, das Elaiosom intermediár, ebenso die Behaarung der Kapsel: a) lange Drüsenhaare, 0,336 mm lang, sehr wenige — bei V. agrestis zahlreich; b) kurze Drüsen- haare, 0,112—0,168 mm, sehr zahlreich — auch bei den Eltern; c) kurze Flaumhaare, 0,056—0,084 mm, sehr spürlich — auch bei V. polita und manchmal bei V. agrestis.
XXI. Vermisehte neue Diagnosen.
130. Primula Veitchiana Petitmengin in ,Le Monde des Plantes*, IX, no. 44 (1901), p. 14.
Folia longa petiolata chartacea, glabra, ovato suborbiculata, basi cor- data, crenato-dentata, 2,5—4 cm longa, 2—4 cm lata, subtus glauca, pinnatim sub 7-nervia. Scapus ad 11—20 cm altus; bracteae ovato- lanceolatae; pedicelli bracteas duplo superantes. Calyx tubuloso-campanu- latus, lobi lanceolati, ovati. Corollae purpureae tubus calycem superans, 1 cm longus, limbus planus, 1,4—2 cm diametiens, lobi bifidi. Capsula...
China, 1500—2150 m (Wilson, no. 4026).
1) Repert. nov. spec., III, 1907, p. 387. Die dort für die Haare der Kapsel angegebenen Zahlen beziehen sich auf die Teilstriche des Okularmikrometers (Leitz, Obj. 2). Bei dem Verhältnis der Länge zur Breite der Kelchzipfel in mm ist zu berichtigen: V. opaca 4—5 lang, 2,5—3 br., V. polita 5—6 lang, 4—5 br., V. Wildtii 3 lang, 2—2,5 br.
Verlag von Gebrüder Borntraeger in Berlin SW 11 Dessauer Strasse 29
Hilfsbuch für das Sammeln parasitischer Pilze mit Berücksichtigung der Nährpflanzen Deutschlands, Osterreich - Ungarns, Belgiens, der Schweiz und der Niederlande nebst einem Anbange über die Tier- parasiten von Professor Dr, Gustav Lindau, Kustos am Kgl. Bota- nischen Museum und Privatdozent der Botanik an der Universität Berlin. Taschenformat, Dauerhaft gebunden 1 Mk. 70 Pig.
sce Auf den kryptogamischen Exkursionen, die ich seit mehreren Jahren mit meinen Zuhörern unternehme, hat sich mir oft der Mangel eines Buches fühlbar gemacht, das in kürzester Form die Nährpflanzen und die auf ihnen beobachteten parasitischen Pilze aufführt.
Wie das Büchlein aus den Bedürfnissen der Praxis hervor- gegangen ist,so soll es auch ausschliesslich praktischen Zwecken dienen. .. .. “
Hilfsbuch für das Sammeln der Ascomyceten mit Berücksichtigung der Nährpflanzen Deutschlands, Österreich - Ungarns, Belgiens, der Schweiz und der Niederlande von Professor Dr. Gustav Lindau. Gebunden 3 Mk. 40 Pig.
Das obige Hilfsbuch verfolgt dieselben Ziele wie das für die parasi- lischen Pilze: ein treuer und zuverlässiger Berater auf den Exkursionen zu sein. Da es das Auffinden der Pilze erleichtert, so dient es gleichzeitig dem höheren Zwecke, die Erforschung der Ascomycetenflora des behandelten Gebietes zu unterstützen. Gerade die Ascomyceten greifen ja tief in viele Verhältnisse des praktischen Lebens ein, da viele bei den Kulturpflanzen als Schädlinge auftreten, und so liegt es im wohlverstandenen Interesse der praktischen Zweige des Pflanzenbaues, wenn das Buch auch diesen Ver- hältnissen durch möglichste Vollständigkeit gerecht wird.
Hilfsbuch für das Sammeln und Präparieren der niederen Kryptogamen mit besonderer Berücksichtigung der Verhältnisse in den Tropen von Professor Dr. Gustav Lindau. In Leinen gebunden 1 Mk. 50 Pfg.
Hilfsbuch für das Sammeln der Zoocecidien mit Berücksichtigung der Nährpflanzen Europas und des Mittelmeergebietes von G. Darboux, Professor der Zoologie an der Universität Lyon und C. Houard, Assistent am botanischen Institut der Universität Paris. Taschen- buchformat. Dauerhaft gebunden 2 Mk.
Das obige Hilfsbuch bildet ein Seitenstück zu dem „Hilfsbuch für das Sammeln parasitischer Pilze von G. Lindau“. Wie dieses Hilfsbuch soll auch das Zooceeidien-Hilfsbuch nicht zur Bestimmung dienen; aber der Cecidiologe soll einmal sofort den Schmarotzer einer von ihm gesammelten Galle wiederfinden und zweitens soll ihm das Büchlein bei gegebener Pflanze die yListe aller Gallen anführen, die auf jener Pflanze vor- kommen unter Hervorhebung der Punkte, auf die er seine Aufmerksamkeit richten muss.
Verlag von Gebrüder Borntraeger in Berlin SW 11 Dessauer Strasse 29
Botanisch-mikroskopisches Praktikum für Anfänger von Professor Dr. M. Môbius, Direktor des botanischen Gartens zu Frankfurt a. M. Mit 12 Abbildungen. Gebunden 2 Mk. SO Pfe.
Flora des nordostdeutschen Flachlandes (ausser Ostpreussen) von Professor Dr. P. Ascherson und Dr. P. Graebner. — Zugleich zweite Auflage von Aschersons Flora der Provinz Brandenburg. Taschenbuchformat. Broschiert 19 Mk., in flexiblem dauerhaften Leinenband 20 Mk.
. Wegen der wissenschafllichen Bedeutung des Werkes, der kritischen Übersicht über polymorphe Gattungen, über Formenkreise einer Art. über Verbreitungsgrenzen der Pflanzen etc. erhebt sich diese grundlegende, für alle Zeit wertvolle Flora weit über den Wert einer blossen Lokalflor«.
Handbuch der systematischen Botanik von Professor Dr. Eug. Warming. Deutsche Ausgabe. Zweite Auflage bearbeitet von Professor Dr. M. Möbius, Direktor des Botanischen Gartens in Frankfurt a. M. Mit vielen Abbildungen. Brosebiert 8 Mk., in Ganzleinen 9 Mk.
Diese zweite Auflage des in gleicher Weise durch Gründlichkeit und Klarheit der Darstellung wie durch vielseitigen Inhalt ausgezeichneten Handbuches wird sicher allseitig mit Freude begrüsst werden. Die Bear- beitung durch Prof. Möbius bringt das Buch, das textlich und illustrativ bedeutend verbessert wurde, auf den heutigen Stand der Forschung.
Lehrbuch der ökologischen Pflanzengeographie. Eine Einleitung in die Kenntnis der Pflanzenvereine von Professor Dr. Eug. Warming. Zweite Auflage bearbeitet von Dr. P. Graebner. Broschiert 7 Mk., in Ganzleinen 8 Mk.
» >- - ein allgemein pflanzengeographisches Werk, das so viele Schilderungen aus eigener Anschauung bietet und zugleich so sehr zu weiterer Forschung anregt, existierte in der deutschen Literatur bisher nicht... .“
£ Petermanns Mitteilungen.
/
Botanischer Führer durch Norddeutschland (mit besonderer Be- rücksichtigung der östlichen Hälfte). Hilfsbuch zum Erkennen der in den einzelnen Vegetationsformationen wildwachsenden Pflanzen- arten zum Gebrauch auf Exkursionen von Dr. Paul Graebner, Kustos am Kgl. Botanischen Garten zu Berlin. Dauerhaft gebunden 4 Mk.
No. 57/58 Band IV No. 5/6 | 1. Juni 1907
Repertorium novarum specierum regni vegetabilis
Centralblatt für Sammlung und Veróffentlichung
von Einzeldiagnosen neuer Pflanzen
Herausgegeben
von
Dr. phil. Friedrich Fedde
Preis des Jahrganges 12 Mk., fúr das Ausland 13,50 Mk., der einseitig bedruckten Ausgabe 16 Mk., bezw. 18 Mk.
BERLIN -WILMERSDORF SELBSTVERLAG DES HERAUSGEBERS, WEIMARSCHESTR. 3!
COMMISSIONS-VERLAG VON GEBRÜDER BORNTRA EGER, BERLIN 1907.
Den Herren Autoren die gefállige Nachricht, dass eingesandte Originaldiagnosen sofort zum Abdruck gelangen.
Die Herren Autoren, die Originaldiagnosen einsenden, werden gebeten, die Manuskripte vóllig druckreif und móglichst auf einer Seite beschrieben einzusenden. Etwa spáter ge- wiinschte Satzánderungen, Hinzufügungen oder Textkorrekturen fallen den Herren Verfassern zur Last.
Die Herren Autoren erhalten auf Wunsch 50 Separate kostenfrei geliefert.
Anzeigen:
A ___--= == A ———— m
Bulletin de l'Herbier Boissier
Organe mensuel de botanique, publié par l’Herbier Boissier à Chambézy, Suisse. 1ère série, de 1893 à 1899, soit 7 forts volumes à frs. 20.— par année, 2me série, commencée en 1901. Abonnement à frs. 25.— par année. » Mémoires“, suite au Bulletin, 1900. La collection complète frs. 30.—.
Alle Manuskriptsendungen sind an | Dr. phil. F. Fedde, Wilmersdorf-Berlin Weimarsche Strasse 3!
* zu richten
Repertorium novarum specierum regni vegetabilis auctore
F. Fedde
1. Juni 1907
No. 57/58 IV. Band
XH. Nouveaux Ficus chinois. Par Mgr. H. Léveillé. (Originaldiagnosen.)
Nous ferons tout d'abord remarquer que par suite d'une erreur typo- graphique dans notre clef établie dans notre Mémoire sur les Ficus de la Chines paru dans le Bulletin de l'Académie royale des Sciences et Arts de Barcelone les numéros de renvoi à la première accolade sont non pas 20 et 20 mais bien 16 et 2.
1. Ficus Kouytchense Levl. et Vant,, spec. nov.
Foliis integerrimis, glaberrimis, discoloribus, subtus 8—12 pennato- nervatis reticulatis; nervis suboppositis, incurvis; receptaculis sessilibus, valde aggregatis, magnitudine pisi validi; ostiolo aperto, prominente et coronato; foliorum acuminatorum petiolis gracilibus 1 cm longis.
Affinis F. infectoriae et F. cuneatae. Differt a primo receptaculis con- gestissimis et petiolis multo minoribus; recedit a secundi varietate: F, congesta, foliis lanceolatis, breviter petiolatis.
Kouy-Tchéou: (Julien Cavalerie).
2. Ficus acanthocarpa Levl. et Vant., spec. nov.
Arbor 2 m tantum alta: folia glaberrima, 10—12 pennato-nervata, nune integerrima nunc ad apicem obscure dentata, sinuata, ovato-oblonga, acuminata, petiolata, petiolo 10—15 mm longo; receptaculis ovatis, rugosis, nuculae magnitudine; ostiolo aperto, elongato, coronato; pedunculi acu- leati, tribus bracteolis spinosis ad medium muniti, 1 cm longi; rami angulati.
Kouy-Tchéou: Pin-Fa, dans les bois; 24 sept. 1905; no. 2519 (Julien Cavalerie).
3. Ficus hypoleucogramma Lévl. et Vant., spec. nov.
Rami rugosi, tetragoni; folia ovato-rotundata; integerrima, glaberrima, margine revoluta, ad basin interdum cuneata, subtus obsolete reticulata sed albis grammatibus conspieue notata; receptacula pedunculata, dessicca-
Repertorium novarum specierum. 5
66 H. Léveillé: Nouveaux Ficus chinois.
tione an maturitate morchelliformia pisi magnitudine; pedunculo brevissimo (2—3 mm); ostiolo clauso nec prominente.
Quibus notis ab omnibus Ficis distinctus.
Kouy-Tchéou: no. 597 (Jos. Esquirol).
4. Ficus Fortunati Levl. et Vant., spec. nov.
Frutex, ramis verrucosis; ramusculis fructiferis folium terminale ge- rentibus; folia magna (15 cm X 6 cm), integerrima, undulata, glaberrima; nervis subtus valde elevatis, coloratis, reticulatis; receptacula sessilia, frequentius opposita, glabra, retusa, cerasi minoris magnitudine: ostiolo clauso et depresso.
Receptaculorum insertione valde insignis.
Kouy-Tchéou: juin 1905; no. 477 (Jos. Esquirol).
5. Ficus salix Levl. et Vant., spec. nov.
Rami flexiles; folia illa Salicis triandrae perfecte referentia; recepta- cula nigra, rugosa, breviter pedunculata, rotunda, axillaria, pauca; ostiolo clauso nec prominente.
Kouy-Teheou: no. 771 (Jos. Esquirol).
6. Ficus orthoneura Lévl. et Vant., spec. nov.
Rami verrucosi; folia coriacea, magna (9—15 cm X 4—6 cm), integer- rima, glaberrima, subobtusa multi et recte nervata, reticulata, coriacea, graminatibus albide subtus notata; petiolata; petiolo 3—4 cm longo, striato; receptacula breviter pedunculata, rotunda corrugata axillaria.
Affinis F. Benjaminae sed receptaculis maturitate luteis et cerasi minoris magnitudine distinctus.
Kouy-Tchéou: 6 juin 1904; no. 2050" (Jul. Gamers)
7. Ficus Nerium Lévl. et Vant., spec. nov. |.
Rami foliorum deciduorum impressione notata; folia illa Nerii oleandri referentia, integerrima, glaberrima lanceolato-linearia, ad apicem ramorum conferta, breviter petiolata (3—4 mm) pétiolo hirtello; receptacula magni- tudine pisi, clavato-lageniformia, glabra, pedunculata; pedunculo 2—3 mm longo; ostiolo aperto et prominente.
Affinis F. stenophyllae et F. Cavaleriei a quibus tum receptaculorum forma, tum nervi marginalis absentia satis differt.
Kouy-Tchéou: (Jos. Esquirol).
8. Ficus macropodocarpa Lévl. et Vant., spec. nov.
Rami fusci et pubescentes; foliis discoloribus, supra atro-viridibus; subtus ferrugineis, integerrimis, glaberrimis, oblongis, acuminatis, ad basim euneato-attenuatis subtus colorato-nervatis, margine subrevolutis; recepta- cula ovata, pisi magnitudine, rugosa, longissime peduneulata; pedunculo 3 cm longo, et pubescente; ostiolo subaperto nec prominente.
Affinis F. Cavaleriei a quo receptaculis longissime pedunculatis et foliorum colore facile distinguitur.
Kouy-Tchéou: no. 838 (Jos. Esquirol).
9. Ficus Ouangliense Lévl., spec. nov. Arbor, glaber, totus cinereus; folia magna (15 cm X 6 em), integra,
E. Steiger: Neuheiten aus der Flora der Adula-Gebirgsgruppe. Il. 67
glabra margine undulata 10—12 pennato et opposite nervata, acuminata late ovata, ad basim asymetrica; receptacula magnitudine cerasi, rugosa, pedunculata et in corymbum disposita; ostiolo clauso nec prominente,
Kouy-Tchéou: ouest de Lo-Fou, Ouang-Li; nov. 1905; no. 2568 (Jul, Cavalerie).
10. Ficus pseudobotryoides Lévl. et Vant., spec. nov.
Rami rugosi, folia magna (12—15 cm X 5—6 cm), nitida, decidua, glaberrima, integerrima, ovata, parce asymetrica, nunc acuminata, nunc obtusata; nervis 6—8 pennatis et alternis, distantibus, obsolete reticulatis; receptacula vix magnitudine pisi, ovata, in pseudo-racemos disposita; soli- taria vel geminata, pedunculata; pedunculo 6—8 mm longo; ostiolo clauso nec prominente.
Kouy-Teheou: Lo-Fou, 1 avr. 1906; no. 2734 (Julien Cavalerie),
Il y a lieu de retrancher le Ficus corymbifera qui par le réception de nouveaux matériaux, s’est révelé à nous comme une Solanée. Nous lavions publié avec un point de doute en ce qui concernait le genre.
Le Mans, 13 mai 1907.
XXIII. Emil Steiger, Neuheiten aus der Flora der Adula-Gebirgsgruppe. 11.')
(Aus: Verh. Naturf. Ges. Basel, XVIII [1906], pp. 465—755.)
16. Astragalus alpinus L. forma erectus E. Steiger, l. c., p. 490.
Diese auffällige Form unterscheidet sich vom Typus: Durch die bedeutendere Grósse aller Teile, besonders aber durch aufstrebende bis straff aufrechte Stengel, durch die sehr beträchtliche Verlängerung der Internodien, die viel grösseren Blätter und breiteren Fiederbláttchen. — Bei Astragalus alpinus bildet die oft ziemlich starke Hauptwurzel einen Wurzelkopf, welcher zahlreiche verholzende Achsen entsendet: aus ihnen erheben sich als Jahrestriebe (Innovationssprosse) die Laub und Blüten tragenden Stengel. Während nun bei der typischen Form die unteren Stengelinternodien verkürzt bleiben und niederliegen, so dass der die Blütentraube tragende Stiel den Stengel an Länge bedeutend übertrifft. sind die Internodien bei der f. erectus ganz bedeutend verlängert; das erste zwar in der Regel nur wenig. sehr stark dagegen das zweite und die folgenden. Dabei richtet sich der Stengel auf. und zwar in den extremsten Fällen bis zur Vertikalstellung; bei weniger scharfer Aus- prägung sind die unteren Internodien nicht eigentlich aufrecht, sondern in mehr oder weniger deutlichem Bogen aufwärts gekrümmt. Aus dem Knoten zwischen dem zweiten und dem dritten Internodium erhebt sich
1) Siehe auch: Rep. nov. spec., 111 (1906), pp. 234 —237.
o”
68 Emil Steiger.
die erste Blütentraube, getragen von einem meist sehr langen, kräftigen Stiele. Indem dieser immer senkrecht gestellt ist — eine Reminiszenz an den negativen Geotropismus bei der niederliegenden Form — scheint er eine direkte Verlängerung des Hauptstammes darzustellen, während dieser in Wirklichkeit zur Seite gedrángt wird, um dann aus dem nächsten Internodium wieder einen aufrechten Traubenstiel zu entsenden, welcher Vorgang sich noch zweimal wiederholen kann; doch ist in der Regel die Triebkraft mit der Bildung der zweiten oder dritten Traube erschöpft.
Die Stengelblátter sind viel grösser als an f. typicus, ebenso die Fiederblättchen; diese sind meist oblong, die grössten ältesten eiförmig oblong, alle stumpf, selten spitzlich.
In Blüte und Frucht nicht wesentlich von f. typicus unterschieden.
Vergleich der Maasse von f. éypicus und f. erectus: Höhe der blühenden Pflanze: 1. f. typicus: bis 10 cm, meist bedeutend niedriger; 2, f. erectus: bis 32 cm, meist über 20 cm. Länge des 1. Internodiums: bei f. typicus: meist ca. 1 cm; bei f. erectus: 1—3 cm. Länge des 2. Internodiums: bei f. typicus: höchstens 3 em; bei f. erectus: bis 10 cm. Länge des 3. Inter- nodiums: bei f. typicus: 1—2 cm; bei f, erectus: bis 5 cm. Erste Traube mit Stiel: bei f. typicus: bis 8 cm; bei f. erectus: bis 16 cm. Unterstes Laubblatt mit Stiel: bei f. typicus: bis c. 7 cm; bei f. erectus: bis c. 15 cm. Fiederblättchen: grösste Länge: bei f. typicus: 5 mm; bei f. erectus: 22 mm; grösste Breite: bei f. typicus: 3 mm; bei f. erectus: T mm.!)
Tal des Glenners: In Wildheuplanggen im Peilertal bei Tschiefern c. 1800 m auf Röthidolomit (oder Marmor?). Auch im Talboden gegen- über Peil auf Sand; hier von kleinerer Statur, z. T. Übergänge zur typischen Form bildende — Lentatal: Lampertschalp 2000 m Si! Untere Alp Blengins (Terrikette) c. 1900 m Bü!
17. Polygala vulgare L. subsp. comosum Schkuhr var. 3, nova (Chodat in schedis) E. Steiger, l. c., p. 507.
Flore coeruleo, bracteis citius caducis, caulibus flexuosis.
Rheintal: Auf magern Wiesen unweit Realta in der Talsohle des Domleschg c. 650 m! Ausgezeichnet durch lange reich und dichtblütige Trauben, frühzeitig verschwindende Brakteen und prächtige, intensiv
!) Herr Prof. Ascherson, welcher die Güte hatte, extrem ausgebildete Exemplare mit dem Material der Berliner Herbarien zu vergleichen, spricht sich dahin aus, dass es sich bei meinen Pflanzen um eine durch äussere Ein- flüsse veranlasste Standortsform handle, die allerdings in den Alpen recht selten zu sein scheine, da er Annäherndes nur an einem Exemplar aus den Savoyer Alpen feststellte. Im nórdlichen Europa, Zentralasien und Nord- amerika scheinen derartige Formen häufiger vorzukommen; aus den meisten dieser Gebiete seien aber auch Exemplare der kleinen, in den Alpen typischen Form vorhanden, so dass es sich nicht um eine geographisch abgegrenzte Rasse handle; doch bezeichnet auch Ascherson die Bündner Pflanzen als eine immerhin auffallende Form.
Neuheiten aus der Flora der Adula-Gebirgsgruppe. II. 69
azurblaue, mittelgrosse Blüten; die Grundachse sehr viele solcher Blüten- sprossen (von 11—12 cm Lánge) treibend.
18. Gentiana nivalis L. var. 2. violacea E. Steiger, l. c., p. 560.
Bliiten trübviolett.
Rheintal: Areuetal am Einshorn bei c. 23—2400 m Bü mit Gentiana tenella vergesellschaftet. Die Blütenfarbe stimmte in der Nüance, einem trüben Violett, durchaus mit derjenigen der @. tenella überein. Die meisten Exemplare wichen auch im Wuchs von der Form vulgaris ab: im Gegen- satz zu dieser ist die Hauptachse kräftig entwickelt, und zeigt lang- gestreckte Internodien und daher entfernte Blattpaare; die wenigen ein- blütigen Äste (etwa 1--2 Internodium lang) treten gegenüber dem Hauptstamme sehr zurück. Neben solchen Formen fanden sich auch zwergige einblütige vor.
19. Veronica latifolia Koch forma angustifolia E. Steiger, 1. c., p. 600.
Blätter viel schmäler, eilanzett, spitz, am Grunde verschmälert, zu- sammengezogen, 55 mm lang, 20 mm breit.
Val Calanca: bei Cauco, im Wäldchen an der Strasse 900—1000 m Si!
20. Euphrasia alpina Lam. var. breviaristata (W. Bernoulli in herb. suo.) E. Steiger, l. c., p. 611.
Blütenfarbe derjenigen der Rostkoviana ähnlich; die Grannen der Brakteen zwar auch gekrümmt, doch weniger deutlich, kürzer, von niederem alpinem Wuchse bildet diese auf grasigen Alptriften der süd- lichen Ketten ziemlich verbreitete Form oft Übergänge zu E. versicolor.
Val Blegno: Alpen am Simano ob Dongio 2100 m Si! Alpe Monte- rascio in Val Luzzone 2000—2200 m Bü! — Tal des Glenners: Zervreila 1800 m Si! (und wohl weiter verbreitet).
21. Euphrasia nemorosa Fries forma hispidula E. Steiger, l. c.. p. 612.
Blätter ganz kurz steifhaarig.
Rheintal: Im Fóhrenwald bei der Station Rodels im Domleschg c. 650 m!
22. Pedicularis verticillata L. forma lilacina E. Steiger, |. c., p. 618.
Blüten hell rosa-lilafarben mit dunkelroten Adern.!)
Tal des Glenners: Unterhalb der Alphütten von Curaletsch c. 1900 m Ca.
23. Plantago serpentina Vill. forma polystachya E. Steiger, l. c.. p. 625.
An allen oder nur an einzelnen Áhren eines Stockes entspringen aus der Ährenachse zahlreiche Seitenührchen, die in ihrer Vereinigung ein dichtes Kópfchen bilden; bald bleibt die Hauptühre kurz und die Seitenährchen erreichen deren Hóhe, wodurch der Blütenstand vollstündig kopfig erscheint; oder oft ragt die Hauptühre in unverzweigter Ver- lüngerung über das Kópfchen hervor; oder es bilden sich nur wenige
1) Zu bemerken ist, dass diese Nüance nicht zu verwechseln ist mit den bleichen Farben, die beim Welken normal gefärbter Blüten oft auftreten.
70 Emil Steiger.
kurze Seitenährchen an der Hauptühre aus.) Zu bemerken ist noch, dass dieses Luxurieren des Blütenstandes nicht nur etwa an vereinzelten Exemplaren, sondern an zahlreichen Stöcken der betreffenden Lokalität beobachtet wurde:
Val Calanca: Monte de Pian canca ob Cauco am Weg nach Alpe d’Ajone c. 1470 m Si, auf Waldwiesen.
24. Campanula cochleariifolia Lam. var. pusilla Hänke forma polyphylla E. Steiger, 1. c., p. 646.
Ausgezeichnet durch mehrere sehr reich beblätterte Blattsprosse, die sich zu einem auffallend starken Blattrasen vereinigen; die einzelnen Rosettenblätter stumpf-eiförmig bis nierenförmig. wenig gezähnt. Die Stengel bogig aufsteigend, ziemlich kräftig, armblätterig; auch die unteren Stengelblätter lineal lanzett, ungezähnt. Blüten wenig zahlreich, lang- gestielt. Kelchzähne dreimal so lang als der Kelch, kräftiger als an der typischen Form. :
Val Blegno: Val Luzzone: Bei Monte auf felsigem Boden am Weg. c. 1350 m Bü!
25. Campanula Scheuchzeri Vill. var. umbrosa E. Steiger, l. c., p. 649.
An feuchten Orten in Schluchten und Wäldern zeigt C. Scheuchzeri, besonders bei subspec. Schleicheri, meist schlankere, oft flatterige und un- regelmässig verbogene Stengel; die Stengelblütter sind von dünnerer Textur und oft sehr stark verlüngert (Mass eines extremen Falles: 95 mm lang, 2 mm breit); besonders aber sind die Kelchzipfel auffallend lang. oft bis zu den Buchten der Corolle reichend, früh abstehend, später zurückgekrümmt, oft bis auf den Blütenstiel herab. Ich glaube eine völlige Proportionalität zwischen Feuchtigkeitsgrad des Standorts und Kelchzipfellänge beobachtet zu haben.